Barkmarket - Gimmick (1993)

Geweldig!! Deze cd komt het best tot zijn recht met de volumeknop richting de max stand. Jammer dat deze band niet meer bestaat want er had nog veel goeds van kunnen komen.

Grappig dat je dat schrijft - ik heb destijds de stereo van mijn grootouders naar een betere wereld geholpen door dit album véél te luid te draaien op hun oude versterker. Ze hadden wel een cd-speler, maar die versterker was een oude Phillips. Ze zijn er nooit achter gekomen hoe die Phillips aan z'n einde gekomen is - nu maar hopen dat ze deze site niet ontdekken

Deze plaat had destijds zeker enkele luisterbeurten nodig om op door mij op waarde geschat te worden.

Zelfs nu mijn muzieksmaak anno 2005 iets anders (breder) is dan destijds bezorgt het nummer Static mij nog steeds kippenvel...

idd, na een keer of vijf draaien komt de werkelijke schoonheid naar boven. heerlijk lawaai dus

Indertijd wel een leuke plaat, werd ook weer de typische indie ophef over gemaakt.. maar bij deze plaat enigzins terecht, alhoewel hij me ook wel weer is gaan vervelen na verloop van tijd. Duidelijk niet bij de catagorie klassiekers.

Op vakantie heb ik deze herontdekt, en ik moet concluderen dat hij nog veel beter had kunnen zijn als de mindere nummers (Easy chair, Radio static t/m Better made man) van hetzelfde niveau waren geweest als de rest. Whipping boy, Static, Dumbjaw, Curio en Redundant, allemaal bevatten ze, vergeleken met Vegas throat, geweldige, 'catchy' (voorzover dat hier mogelijk is) 'killer riffs', waarvan ik zin krijg om de volumeknop naar max de draaien (Inderdaad TOM-E en Zachary) en als een wildeman over straat te gaan springen. Toch kan de plaat zich dus niet meten met de veel evenwichtigere, over de breedte zeer sterke voorganger. 4/5

In Redundant zit trouwens een gitaarrif van 0:36 tot 0:44 dat Massive Attack heeft gejat voor Group four van Mezzanine.

Dat kan allemaal wel zijn, toch MOET hij nu een halfje omhoog omdat ik zelden zo van muziek heb genoten als ik nu aan het doen ben. Een meebrulschema:

Static: IIIIIIF IIII COULD CRY, IIII'D DROWN IN LIFE!!!

Hack it off: HACK IT OOOOOOFF!!!

Curio: GET THE FUCK OUTTA MY HEEEEAD!!!

*stopt met ratelen*

Wat een titanische bak herrie weten deze heren toch te creëren op sommige tracks. Dit is geen power-trio meer, dit is een power-trio in het kwadraat!

En nu het 5e bericht op rij:

en terecht

Hoewel mijns inziens hun platen nooit het niveau hebben gehaald van hun prestaties live (iin-druk-wekkend) heb ik dit album grijs gedraaid.

4.0 omwille van het feit dat er hier en daar een mindere track te vinden is, maar man, wat een GROOTSE RIFFS kon je hier terugvinden...

Zééér bekend Ik ken twee mensen (ja, ma & pa) die me binnenkort zullen vragen: "Tiens, sedert dit weekend klinkt de stereoinstallatie in de auto iets doffer achteraan. Vreemd - jij was dit weekend toch onderweg met onze auto?"

Mijn antwoord zal als volgt klinken: "Sja - de auto is dan ook al enige jaren oud." Klinkt plausibel, right?

Kan ik het helpen dat David Sardy zijn muziek zo onbeschaamd brallerig schofterig liet klinken? Dat moet je het volume toch vol-le-dig opendraaien? Of niet soms?

Natuurijk niet. Die man dient nodig eens beteugeld te worden in zijn excessen.

Wat is het soms toch makkelijk:

Je bladert wat in een oude Oor-Enchyclopedie bij het genre 'gitaar-usa', leest wat goede recensies over Barkmarket en dan vooral van deze plaat, fietst tegen de wind in naar de plaatstelijke 'goede' plaatboer.

En zie daar!! Ze hebben toevallig Gimmick liggen. Wat een heerlijke bak gitaarlawaai.

Mijn dank is groot aan Zachary, Paalhaas en de andere die een goed woord hiervoor over hebben.

Ergens begin jaren 90 las ik een recensie waarin deze muziek op de volgende manier getypeerd werd; de plaat klinkt alsof je bovenbuurman onophoudelijk met een loden pijp op de verwarmingsbuizen staat te rammen.
Dit heeft me naar de toenmalige get records laten rennen en mij deze plaat laten doen aanschaffen.
Voor mij vormt deze plaat samen met shellac- at action park en jesus lizard- liar de absolute heilige driehoek van de almachtige noise driehoek. En dus gelijk het summum van gitaarunderground.. Ja de jaren 85-95 zijn geweldig geweest!!!

Mooi verhaal! Ik kreeg indertijd in een interview (vast OOR geweest) mee dat Sardy indertijd in New York woonde, ergens in een appartement, en veel mensen aan de deur kreeg voor advies omtrent muziek en productie - en dat hij het vreselijk zat was/werd. Niet dat het er iets mee te maken heeft, maar het bleef me wat betreft D. Sardy altijd bij. Een anekdote uit derde hand, zogezegd.

Uit de eerste hand kan ik melden dat ik ze ooit in Vera (Grun) zag en tamelijk verpletterd was - tshirt kopen! poster kopen! cd kopen! En vervolgens een flinke roes uitslapen...

Nog altijd weet Sardy's Barkmarket me te verpletteren, al ik kom ik tegenwoordig een stukje makkelijker overeind - ahem. Ja, Shellacs AAP ken ik nu (nog niet zó lang) en staat inmiddels op een dikke 4,5* en The Jesus Lizards (ook gezien - nee, beleefd - in VeraGrun) Liar is een grandivirtuoze noisejuweel, waarmee die heilige drieëenheid wel eens zeer op zijn plaats kan zijn... die wexxel99 is vast een profeet of zo...?

Amen...

Mja, noiserockdriehoek van de 90's. Dan twijfel ik toch wel een beetje. Al heb ik AAP, Liar en deze gewoon op 4,5* staan, onder andere CSC zou nog in deze ''driehoek'' moeten staan. Er zijn wel meer grote noiserockbands uit de 80's en 90's in deze ''Amerikaanse'' variant. Bovendien vind ik Vegas Throat nog sterker dan Gimmick.

Mijn lijstje is idd vrij selectief (Liar hoort trouwens wel gewoon op 5* hoor! ), maar ik vond het leuk deze (top)titels tegen te komen in eenzelfde bericht. Qua noise zou ik sowieso geen bepalende lijst durven op te stellen. Daarbij moet ik eerst nog gaan uitzoeken wie of wat CSC is/zijn...

Is er ook een topic wat betreft ''noise'', btw?

Wel een noise topic, maar daar worden vooral harshnoise en taped ed. besproken, dit is echte Amerikaanse noiserock, geen idee waar en of dat ergens besproken wordt.

CSC is het briljante Cop Shoot Cop. De zanger (Tod A.) van CSC werkt trouwens ook samen met de gitarist van The Jesus Lizard en de drummer van Soul Coughing (ook een favo altoband uit de 90's, niet als Barkmarket ed. trouwens) in Firewater. Girls against Boys (en wel meer van het Touch and Go label) is trouwens ook echt in deze stijl. Alternative (college) rock uit de 80's/90's

Een dergelijk topic zou zeer welkom zijn

Ik zal zo even een topic openen: Alternative 80's & 90's (Noise) Rock.

EDIT: is al een noiserock topic, helaas geen plaats voor andere alto muziek, maar toch iets. Genres >> Rock >> Noiserock

Ah ja, CSC; WN heb ik ooit gehad - in mijn herinnering niet iets wat zo hoog zou scoren als B, TJL of S... en waar wordt Butthole Surfers eigenlijk geplaatst...? En Ministry?

Ministry zie ik nog altijd als een industrialrockband. Butthole Surfers vind ik opzich een soort gedementeerde psychedelische punkband. Schaar ik dus ook in als een noiserockband, al zijn ze niet echt in een hokje te plaatsen zoals The Jesus Lizard en Barkmarket

van Cop Shoot Cop kun je ook eens Ask Questions Later proberen, minder ''absurd', maniakaal en mechanisch dan de ontoegankelijkere voorgangers. (Waaronder het geniale White Noise, Consumer Revolt en de geweldige ep Headkick Facsimile)

Juist ja, bedankt. Toch altijd weer bijzonder, het ''gedoe met de genres'', maar het is wel eens ergens goed voor.

Ik ben er uit: Static is één van de meest adembenemende tracks van de jaren '90. En sowieso voor mij de alltime #1 qua meest verbaasde gezichten onder voorbijgaande mede-filedeelnemers. Ongekend wat voor gestoorde gezichtsuitdrukkingen dat nummer bij mij teweegbrengt.

Geschreven in de album top 100 van...:

Barkmarket is de band van David Sardy, in het dagelijks leven verdiend hij zijn kost met produce- dan wel mixwerk voor uiteenlopende bands als Oasis, Wolfmother, LCD soundsystem, Toots and the Maytals, Marilyn Manson, Bush, Jet, Spoon, en Band of Horses. Niet voor één gat te vangen dus maar bovenstaande lijst heeft als gemene deler dat ik veel van die bands die daar staan nogal mwoah vind.
Maar gelukkig is daar zijn eigen band Barkmarket, het door hem geleidde trio met daarnaast drummer Rock Savage en bassist John Nowlin.
Jongens en meiden: er was een tijd dat dit gewoon overdag op radio 3 werd gedraaid en daar hoorde ik dit voor het eerst, in VPRO-programma De Wilde Wereld, gepresenteerd door Fons Dellen. Gelijk helemaal verkocht. Rauwe nummers vol blues- en industrialreferenties die allemaal lijken te bestaan uit een stuk of 15 verschillende stukken zonder dat het gekunstelt aandoet. Prijsnummer Redundant evolueert constant tot het op 3:00 compleet loosgaat, maar deze hele plaat is verschikkelijk constant en over de volle breedte sterk.