Roger Daltrey - Best of Rockers & Ballads (1992)

Bedankt voor het toevoegen. Deze prima verzamelaar heb ik al eeuwen in mijn kast, en die komt er nog regelmatig eens uit ook.
Sterke tijdloze songs zoals One Man Band, eigenlijk van Leo Sayer, het formidabele Say It Ain't So Joe, Walking The Dog, het tijdloze Giving It All Away (Just a boy, giving it all away...) en de tearjerker Without Your Love.

Deze CD heb ik jaren geleden in de 'special price'-serie van Polydor gekocht om mijn Who-collectie aan te vullen.
Ik ben eigenlijk meer fan van Roger's werk met The Who dan solo. Op deze compilatie zijn al mijn favorieten van zijn solo-albums (1973 t/m 1977) en de soundtrack 'McVicar' (1980) aanwezig. 'Giving it all away', 'Leon', 'Say it ain't so Joe' en 'Without your love' zijn voor mij de hoogtepunten.
Roger Daltrey weet met zijn stem pure emotie in het werk van anderen te leggen.
Op deze nummers wordt hij bijgestaan door o.a. zijn maten Pete Townshend, John Entwistle en Kenney Jones (ex-Faces en latere Who-drummer), Jimmy McCulloch (Wings), Hank B. Marvin (The Shadows en Marvin, Welch & Farrar), Rod Argent (The Zombies en Argent), Adam Faith (vroegere rock 'n' rollzanger, producer) en Jeff Wayne (bekend van de soundtrack 'War of the worlds').
Later nam Roger ook nog albums op voor de labels Warner Bros. en Virgin. In september 1985 verscheen het album 'Under a Raging Moon' waarvan de titel-track opgedragen is aan Keith Moon. Op dat album doen Cozy Powell, Roger Taylor en Stewart Copeland mee. 'Let Me Down Easy' is geschreven door Bryan Adams.

In mijn collectie heb ik ook nog een vinyl-versie 'The best of Roger Daltrey':

It's a hard life - Giving it all away - One man band - Thinking - Walking the dog - Leon - Say it ain't so Joe - One of the boys - The prisoner - White city lights - Free me - Without your love.
(jaartal wordt niet vermeld, maar ik denk 1983).

Ik geef jullie positieve beoordelingen helemaal gelijk, Father en Pieter.

Roger Daltrey is een echte rock-zanger, en een goede ook.

Maar hij schrijft geen nummers, hij speelt geen instrument. Hij is daarin altijd grotendeels afhankelijk geweest van Pete Townshend en The Who.

Vanaf 1973 mondjesmaat ook solo naast The Who. Na het stoppen van die band in 1982, was hij helemaal aangewezen op anderen, wat ze schreven of hoe ze speelden.

Maar Daltrey is altijd goed blijven zingen, ook al waren zijn eerste solo cd's niet altijd even consistent.

Deze cd heeft op prima wijze zijn beste werk uit de periode 1973-1981 op één cd gezet. Als ware het een nieuw album. Niet alleen "de hits" staan er in opgenomen, ook het betere werk van zijn solo-cd's.

O.a. Avenging Annie, Walking the dog en One of the boys. Maar het mooist blijft natuurlijk de opening, It's a hard life, Giving it all away, Without your love, Say it ain't so Joe, Leon.

Het beste werk in zijn oeuvre blijft natuurlijk zo'n beetje alles wat hij met The Who heeft gedaan.

Toch is deze cd eigenlijk een must, voor iedereen die geïnteresseerd is in rockmuziek én die Daltrey ook wel eens in een andere setting willen horen, dan altijd maar naast die eeuwige Townshend.

Voor mij nog steeds een van de meest beluisterde verzamelaars die ik bezit
Heb vrijwel alles van The Who maar alleen deze van Daltry Solo , mooie verzameling Rocksongs uitgevoerd door een van mijn favo Rockzangers
mijn mooiste hierop Giving It All Away
en absolute Topper. .Say It Ain't So Joe

En daar sluit ik me bij aan.

Dit is inderdaad een fraaie verzamelaar. Ik heb geen behoefte aan al zijn solo-albums, maar deze verzamelaar vat naar mijn idee zijn Polydor-jaren heel fraai samen. Veel covers, valt me op, maar het zijn wel allemaal sterke uitvoeringen van sowieso ijzersterke songs. Naast een zeer goed zanger is Daltrey solo ook een kei in het uitkiezen van - in elk geval toen nog - tamelijk onbekende somgwriters. Leo Sayers Giving it all away leverde hem een grote hit op en zijn versie van Say it ain't so Joe van Murray Head een kleinere.

Daarnaast herken ik Avenging Annie, en prachtsong van Andy Pratt, en Free me van Russ Ballard (een van de twee songs van de McVicar-souindtrack; de andere is de hit Without your love). En als kers op de taart covert hij zowel Leon als Oceans away, twee van de allerbeste songs van de onbekende singer-songwriter Phillip Goodhand-Tait. De originele versies vind ik al niet te versmaden, maar die van Daltrey zijn op zijn minst gelijkwaardig.