dEUS - My Sister = My Clock (1995)

Misschien heb ik iets te snel proberen typen, het moet dus inderdaad 'echt niet' zijn.

o, dan zal ik eerst wel verkeerd gedrukt hebben, want vanaf de eerste keer dat ik hem luisterde vond ik deze 'collage' van prachtige muziek al een meesterwerk. de eerste keer dat ik dit hoorde is een nooit te benaderen muzikale ervaring voor me geweest en ik bedank god dat deze cd gemaakt is.

Mooie vioolstukken, mooie liedje met dat "They know about you and I", maf Beefheartiaans stukje met fietsbellen, gekke Spanjaard tussendoor.
Het doet me wel erg denken aan The Residents, maar ook wel een beetje aan Sparklehorse en Tom Waits.
*3,5.

Dit is een tussendoortje waarop wel enkele interessante stukken op staan, maar het is teveel gefreak en probeersel en te weinig song wat hierop te horen is (op "Worst Case Scenario" en "In a Bar, Under the Sea" weten ze experiment aan degelijke songs te koppelen). Wel interessant voor fanatieke dEUS-fans.

Ik kwam hem vandaag voor 5 euro tegen in het kartonnen grapje-van-de-band-hoesje. Ik ken de reputatie van deze CD enigszins, en ik heb hem gekocht als hebbedingetje, maar ik verwacht er niets van. Ga hem vanavond eens opzetten.

Mijn oordeel: onzinnig gefreak wisselt zich af met genietbare momenten. Maar daar was al zowat consensus over geloof ik.

Vergeleken bij de laatste albums is dit wel een bijzonder fijn plaatje. Jammer dat dEUS in deze vorm niet meer bestaat.

Wisselvallig album van de grootmeesters van de Belgische alternatieve rock. IK heb ze wel eens beter gehoord.

Helemaal waar.
Vreemd dat er zoveel negatieve kritieken bij deze cd zijn te lezen. Want zo onhoorbaar is dit niet. Prachtige popliedjes met rauwe randen.
Ik zou zo graag meer van dit soort deus-tussendoortjes willen horen. In principe is er iedere keer talent genoeg in de band, al is het nu allemaal wat meer recht toe, recht aan.

Ben ik ook helemaal mee eens. Ik mis de laatste jaren bij dEUS het avontuurlijke uit de beginperiode. Dit album is daar wel het meest extreme voorbeeld van.
Jammer dat dat verdwenen is.

Het avontuurlijke is idd wat geweken bij dEUS meer en meer drukt barman zijn stempel op de muziek en laat hij minder invloed toe van andere dat is mijn indruk van de situatie bij dEUS...

Mauro bijvoorbeeld een goddelijk gitarist met een enorm gamma en riffs en ingevingen en toch slaagt hij er niet in om zijn stempel bij het huidige dEUS te zetten.

Veel kan ik hier helaas niet van maken, toch respect dat ze ondanks het commerciële succes van WCS dit arty farty soundexperiment (Tom Barmans woorden) ten uitvoer hebben gebracht.

Ik kan dit werk van dEUS wel waarderen. Ze doen hier hun uiterste best om geen 'pop-band' te zijn. Dat maakt hun b-kantjes ook zo genietbaar. My Sister = My Clock als een (korte) opsomming van de mogelijkheden. Avontuurlijk.

"She gave me a hell of a smile: I'll see what I can do, but I won;t promise anything... "

Onlangs deze vreemde plaat na een jaar of tien weer gevonden... Er staat prut op, maar Glove-song en nog twee andere liedjes zijn zeker het luisteren waard...

Net weer eens beluisterd, kan weer voor jaaaaaren de kast in denk ik zo....

Hmm, kon hem goedkoop krijgen... quasi-intellectueel gepiel van een overigens briljante band.... ik ga me niet door een hoop gefreak heen worstelen om een paar aardige stukjes te horen... ach, elke artiest heeft wel eens een misser...

Waarom stem je dan als je er niet naar geluisterd hebt?

De beginperiode van dEUS vind ik erg gaaf maar deze had ik nog niet beluisterd. Dit is echt een rare plaat die ik echt meerdere keren moet beluisteren om te zeggen wat ik er echt van vind. Ik hoorde in ieder geval genoeg mooie momenten.

Mooi plaatje dat jammer genoeg net wat teveel 'gefreak' bevat om hoge scores te kunnen verdienen. Maar omdat er een paar erg sterke stukken opstaan toch nog een krappe 3,5*.

Ik had niet veel verwacht, maar sorry, dit is echt een draak van een EP.

Wat een teleurstelling destijds na WCS..

Een album vol met probeersels, de bonustracks van de singles waren zelfs bezig.
Eigenlijk zie ik dit als jamsessie, toewerkend naar hun 2e album.
Leuk om te hebben, al hoorde ik een jaar eerder bij Doornroosje een soort van soundcheck van een kwartier net voordat ze optraden, en daar zat zelfs nog beter materiaal tussen.

Ik zie dit ook als jamsessie waarbij de verschillende dEUS-leden hun probeersels hierop kwijt konden. In het dEUS-oeuvre niet essentieel behalve voor de verstokte fans.

Ik ben geen verstokte fan, maar vind dit een van de interessantere releases van de band

Inderdaad, ik snap ook niet dat dit zo laag gewaardeerd wordt, wrs niet voor tere zieltjes.
Hoe kan je een 1 of een 0,5 geven en WCS dan fantastisch vinden, dit is wat ontoegankelijker maar kom op dEUS is hier mee groot geworden met het experiment te beginnen.
dEUS in optima forma zoals ik ze ook heb leren waarderen toen voor het eerst in het VP van Morphine in de Melkweg.
Kleine liedjes, gekkigheid, BeefheartWaitsTheaterVaudeville