John Frusciante - Smile from the Streets You Hold (1997)

ik heb enkel well, i've been eens gedownload en ik moet zeggen dat ik het apart wel goed vind! ik heb eigenlijk begonnen met zijn werk shadows collide with people.
dus dit is dan ook heel anders maar dat ene nummer lag me wel gevoelig!

ik ken alleen Smile from the Streets You Hold en dat is naar mijn mening zacht uitgedrukt slecht

Ik kan aannemen dat dit album, net zoals Niandra, niet voor iedereen als een toegankelijke plaat beschouwd kan worden. Maar dit album & Niandra zijn mijn favoriete albums allertijden (van JF) en ik zou misschien zelf gewoonweg allertijden zeggen En dan in het bijzonder Smile From The Streets You Hold (vooral vanaf 04.13min). Denk maar wat hij over de song in kwestie zei tijdens de live show van 03 feb 2001 in Paris...

Als dit net zo'n verknipte plaat is als Niandra LaDes, ben ik erg benieuwd!

Zelfs nog meer verknipt. Een jaar naar dit album was hij afgekickt en kwam terug in de RHCP. Maar deze vindt ik toch beter dan Niandra LaDes. Bijvoorbeeld I May Again Know John wat gewoon geschreeuw, gekreun en een slechte herhaalde gitaar is maar toch bijzonder mooi is.

Zag afgelopen zaterdag de documentaire over de RHCP uitgezonden door de VPRO.. Na het vertrek uit de RHCP begin jaren 90 hebben de documentaire makers John F opgezocht in 1994. Man wat zag die kerel er toch uit zeg. Zwaar aan de heroïne en er kwamen niet altijd zinnige woorden uit, compleet van de wereld. Nou zong hij ook wat zelfgeschreven nummers en deze waren op z'n zachts gezegd niet om aan te horen... Nou ken ik dit album niet maar omdat dit album een paar jaar later is uitgegeven zullen er wel bepaalde overeenkomsten zijn...Nou voor de liefhebber zal ik dan maar zeggen, ik laat hem lekker liggen...

Interview John 1994 VPRO

Nou niet aan te horen, vindt het redelijk te doen. Die docu was ook bijzonder intersant ook al kende ik het interview al. Compleet van de wereld was hij toen. Maar ik kan deze best aanraden.

Fall Thru The Ground is blijkbaar een restnummertje van vroeger - steekt wel heel erg af tegen de rest. Overigens wel de reden om deze CD aan te schaffen. Een fantastische track. Voor de rest vooral een fascinerende plaat.

Na lang zoeken eindelijk origineel gekocht!
net als niranda lades... een zeer emotioneel album.
deze cd kan ook dan ook keer op keer draaien zonder dat hij saai word, op een of andere manier gewoon enorm facinered!
4,5

1 nummer downloaden en dan 5 sterren geven , foei jessie , daar zijn we niet mee bezig

koop hem dan als je zo smoor op hem bent , en ik kan het weten want t'is mijn dochter !!!

Je moet dit album eigenlijk in 2 delen zien, de nummers die hij zo high als een kanarie in 96/97 opnam en de nummers die hij op zn 17/18e opnam voor hij bij de Peppers kwam. Bij die 2de zitten zeker wel goede nummers (Fall Thru the Ground, I'm Always), deze zijn een beetje Niandra-achtig. Die eerste categorie is ook wel interresant, maar het is niet om aan te horen. Geeft meer aan hoe wanhopig voor geld(smack) een junkie kan zijn, want dit heeft hij gereleased voor drugs.
2*

Vreselijke plaat. Geen coherentie, af en toe flarden die wel aardig klinken en de zang laat ook te wensen over. Gewoon een smerige junk die zijn rare hersenspinsels heeft opgenomen om erna drugs van te kopen. Daar heb ik nul respect voor. En kijk al die alto's hier toch eens allemaal roepen wat een geniale plaat het toch is. Echt zo'n plaatje die eigenlijk niet om aan te horen is maar die zo vreemd is dat het wel geniaal moet zijn. Lachwekkend gewoon. Een willekeurige straatmuzikant op Amsterdam CS levert betere kwaliteit af. 0,5*

Dan hoop ik dat jij zo'n straatmuzikant de studio in weet te slepen. Er zijn mensen die dit soort albums de aandacht geven die het verdient, en diepere lagen kunnen ontdekken.
Nou heb ik dit album niet gehoord, maar Niandra vond ik erg indrukwekkend om te horen.

Met welke intentie een muzikant een plaat uitbrengt maakt me niet zoveel uit, het gaat mij om de muziek.

Geniaal zou ik niet willen zeggen, maar wel erg intens en zeker niet volgens gebaande paden, en alleen al daarom erg interessant.

Dat er drugs in het spel zijn, diskwalificeert de plaat zeker niet, want om met Bill Hicks te spreken: "If you don't believe drugs have done good things for us, then go home and burn all your records, all your tapes, and all your CDs because every one of those artists who have made brilliant music and enhanced your lives were real fucking high on drugs."

Helaas niet mijn ding.

De zangpartijen, shocking.
Gitaarspel absoluut niet om aan te horen.

Geen waardering van mijn kant.

Zijn latere werk kan ik zeker wel waarderen. (Shadows Collide With People , The Emperyan)

Ik blijf dit een bijzondere plaat van Fru vinden. Ik ben blij dat deze plaat er is. Niandra was een meesterwerk (met name het Niandra LaDes gedeelte, Usually Just a T-Shirt (de Untitled nummers) bevatten ook enkele pareltjes, maar hij had 2 albums in 1 gedaan omdat ie dacht dat ie tegen de tijd dat ie UJaT-S los zou released wel dood zou zijn, zoals ik het begreep).

Smile voelt behoorlijk pijnlijker aan dan Niandra, maar als ik het goed heb was dit album ook uitgebracht om wat geld te krijgen voor drugs. Desalniettemin bevat het album door deze pijnlijkheid erg krachtige, gevoelige nummers. River Phoenix op Height Down is ook prachtig, en ergens had ik gelezen dat John het tweede deel van dat nummer had gemaakt na River's dood... maar ik kan de bron daarvan even niet vinden... (al had John zelf nog 's in een interview gezegd dat dit allemaal werk is toen hij voordat hij RHCP verliet, maar daar twijfel ik toch nog aan )

Ik kan er niet omheen dat ik bijna alle nummers op dit album gewoon geniaal vind, ben blij dat dit, ondanks de pijn en chaos die te horen is, toch op plaat is gebracht!

Ook mooi dat in de RHCP B-Side "Runaway" het lijkt alsof John teruggrijpt naar zijn solo uit A Fall Thru The Ground... Prachtig!!

Wat zei hij dan over dat nummer??
Ik hoor altijd verhalen dat John deze platen van hem slecht vind, alleen voor geld voor drugs gemaakt, etc. Maar dat kan ik me zo niet voorstellen...

Smile From The Streets You Hold, dat nummer ben ik echt heel erg gaan waarderen, ken de rest van het album nog niet... Gaat lastig worden om doorheen te komen, denk ik...

oh, daar zal ik dan eens naar luisteren

edit: leuke gitaarsolo (al hoor ik maar vage overeenkomsten), verder een ruknummer

Aardige CD, beter gitaarspel dan Niandra, even "slechte zang".

Is dat de cover van Del Shannon?

Nee. Live coveren ze Del Shannon inderdaad wel eens, maar die b-kant is geen cover.

Oke, bedankt. Die Del Shannon-cover is trouwens erg goed te noemen.

Op Niandra LaDes and Usually Just a T-Shirt kon ik af en toe nog wat kwaliteit bespeuren, en het sfeertje werkte daar wel. Hier lukt me dat niet en dan blijft er enkel die vreselijke klote stem over.

dat jij het niet om aan te horen vindt, kan ik begrijpen, maar je moet toch kunnen begrijpen dat er mensen zijn die dit mooi vinden, of ja begrijpen, het respecteren kan ik beter zeggen. ik heb zelf het album nog bijna niet geluisterd, maar het moment dat John begint met "You see me now..." is gewoon een van de mooiste stukjes van muziek waar ik ooit naar geluisterd heb.

om John een smerige junk te noemen denk ik dat je eerst zelf zoiets meegemaakt moet hebben, als je verslaafd bent kun je er ook niet veel aan doen dat je een junk bent, dat is verslaving.

zoals je zelf al zegt, hij heeft zijn "rare hersenpinsels"(of geniale ideeën, kies maar) opgenomen om drugs te kopen, hij heeft ze niet gemaakt om van het geld wat hij ermee verdient drugs te kopen. John zegt het zelf in het bekende 1994 VPRO interview: "I have been writing songs since I was 9."

er is trouwens een genre voor "muziek die eigenlijk niet om aan te horen is" : Avant-garde(het is niet de exacte defenitie van Avant-garde maar toch), en het zal je verbazen hoeveel muziekanten door dat genre beinvloed zijn.

ten slotte, de volgende keer als je een album niet goed vindt, of verschikkelijk zelfs wat jij wil, zeik dan alleen de muziek af als je zo nodig iets moet afzijken, en niet ook nog eens "de alto's" die de muziek wel goed vinden.

Creatief Ja!
Gitaar Mwah
Zang Nee
Drugs Ja
Effects Ja
Gevoel Yep.

Nee, eigenlijk begrijp ik niet echt waarom er mensen zijn die houden van een jammerende junk. Op Utrecht Centraal staat er ook altijd ééntje te raggen op zijn kapotte gitaar en eerlijk gezegd: veel verschil hoor ik niet. Het enige wezenlijke verschil is dat die junk op Utrecht CS een nobody is en deze man de gitarist van de RHCP (hoewel dat niet te horen is op dit album).



Ik moet zelf verslaafd zijn geweest om iemand een smerige junk te noemen? Wat een lulkoek. Ik weet niet of je die VPRO docu hebt gezien, maar deze meneer was constant high, zat onder de abcessen, was dunner dan tante Sidonia en zowat zijn hele gebit was verrot en moest vervangen worden. Wat mij betreft kwalificeer je je dan met vlag en wimpel als een smerige junk.



Frusciante had Smile from the Streets You Hold and Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt removed from record stores in 1998 after rejoining the Red Hot Chili Peppers because he felt uncomfortable with them being available to the public. He is quoted as saying that he released Smile from the Streets You Hold for drug money.



Ik ken anders genoeg avant-garde muziek die wel om aan te horen is. Het verbaast me dan ook niet dat veel 'muziekanten' door deze stroming beinvloed zijn.



Waarom niet? Ik geef toch ook een valide persoonlijke reden waarom ik denk dat al die alto's dit prutswerk een goed cijfer geven? Zoals ik in mijn recensie al zei: "Echt zo'n plaatje die eigenlijk niet om aan te horen is maar die zo vreemd is dat het wel geniaal moet zijn." Overigens is 'alto' een normaal woord en niet denigrerend bedoeld:

Alto is een benaming voor elke alternatieve kledingstijl/levenswijze die niet behoort tot de mainstream jeugdculturele stroming of een andere subcultuur. De naam stamt af van het woord alternatief.

Je kunt niet beweren dat mensen die deze plaat goed vinden behoren tot de 'mainstream jeugdculturele stroming'.

Dit is beter dan Niandra.
Als je fucked up bent kun je wel muziek bedenken, maar niet maken.
mijn mening of course.
ik vind I may again know john wel mooi. en poppy man.
Zelf al eens heroine gespoten?

Je mag het gerust een jammerende junk noemen, maar het is dan wel een jammerende junk die nog iets origineels qua compositie uit probeert te brengen, en niet een jammerende junk die lukraak covers loopt te spelen.

Dit album is qua structuur (in de nummers) net als vele andere albums van John (afwisseling), het enige grote verschil is dat je hoort dat ie ten tijde van Smile flink aan de drugs was, maar wat ik zo prachtig aan muziek kan vinden is de emotie, en die emotie is hier dubbel en dwars op te horen.

Je hebt zat bands die zo loepzuiver klinken, maar waar de emotie dan totaal ontbreekt. Geef mij maar dan minder zuiver klinkende muziek waarin de emotie goed te horen is.

Ik herinner me nog de allereerste keer dat ik 10 jaar geleden (toen ik net een jaartje RHCP-fan was) met Smile thuis kwam en opener Enter A Uh hoorde. Verbaasd, verrast en bovenal geraakt.

mensen, ik ben absoluut fan van JF, maar dit album vind ik gewoon echt zielig. En met zielig bedoel ik zielig voor hem zelf. Als begenadigde muzikant wil je dit album niet op je naam hebben staan. En zo denkt (of in ieder geval dacht) hij er zelf ook over, want hij heeft het niet voor niets uit de handel gehaald. Niandra heeft hij later weer opnieuw officieel uitgebracht, maar dit album nog steeds niet. En ik verwacht ook niet dat dat gaat gebeuren. De krankzinnigheid hoor je bijna in elk nummer. So fucked up on drugs.

Dit is een volledig verknipt album. Het geschreeuw gaat door merg en been. Het is bijzonder intens.