Mark Feldman & Sylvie Courvoisier - Malphas: Book of Angels Vol. 3 (2006)

Mijn eerste kennismaking met Zorn's Book of Angels-serie was niet geheel ontoepasselijk ook de eerste entry hierin, Astaroth van het Jamie Saft Trio. Die was ik aanvankelijk op het spoor gekomen toen ik op zoek ging naar materiaal van Jamie Saft zelf naar aanleiding van zijn samenwerking met Merzbow (Merzdub). Op Merzdub bleek Saft behoorlijk met electronica uit de voeten te kunnen, maar hij bleek (na nader onderzoek) ook een begaafd pianist te zijn. Hoewel zijn rol tot aan deze release veelal eentje van het aanbrengen van wat textuur binnen andermans werk was staat Saft hier als naamgever van het trio (met daarin ook bassist Greg Cohen en drummer Ben Perowsky). Hoe het ook zij, het bleek een wonderbaarlijke plaat. Hoewel ik wel degelijk geïnteresseerd ben in jazz weten veel platen het voor mij toch niet helemaal te doen. Mingus, Coltrane en zo meer, ik heb ze in de kast staan en kan ze niet anders dan goed vinden, maar de emotionele klik, de liefde, die ontbreekt. Een plaat als Sun van UA is dat wel gegeven, en ook Astaroth is een plaat die bij mij de juiste snaar weet te raken.

Hoe het ook zij, enthousiast geworden door de plaat van Jamie Saft Trio ben ik langzaamaan ook de andere Book of Angels-platen gaan opzoeken. Dat gaat langzaam, langzamer, langzaamst, maar het zijn heerlijk ontdekkingen. Platen waarin je je maandenlang kunt verliezen om ze volledig te leren kennen, om ze volledig uit te pluizen, om er elke keer meer van te gaan genieten. Astaroth was de eerste, Malphas werd de tweede (inmiddels ben ik de plaat van Erik Friedlander aan het ontdekken). Instrumentsgewijs is de set-up voor mij sowieso al interessant: Mark Feldman op viool en Sylvie Courvoisier op piano. Twee begaafde, virtuoze artiesten die overigens getrouwd zijn; die innige relatie is ook hoor- en voelbaar in de muziek.

Hoe het ook zij, Malphas kent dezelfde opzet als andere Book of Angels-platen. Zorn schreef er de composities voor (naar verluid schreef hij er in 2004 gedurende een maand of 2 zo'n 300) en de uitvoerenden interpreteren ze. Zorn geeft dus de aanzet, voornamelijk puttend uit zijn eigen genie en Joodse muziektraditie, Feldman en Courvoisier vullen het in, aan en geven het een nieuw gezicht. Dat doen ze op meer dan indrukwekkende wijze. Opener Azriel is een track die hemeltergend mooi is, met een ijzingwekkend prachtige melodie en een dwarrelende en zwierende uitvoering die me keer op keer kippenvel bezorgen. Met Basus gooit het tweetal echter radicaal het roer om en gaat men dissonant en haast aggressief (zij het een kracht uit liefde ontsproten, niet uit geweld en woede) te werk. Rigal is dan een wals die wederom van een onbeschrijflijke schoonheid is, enzovoorts (het systematisch beschrijven van de tracks is niet al te interessant en ondergraaft enigszins de dynamiek van de plaat).

De manier waarop men pure melodie en pure dissonantie, tedere strelingen en ontstellende offensieven door elkaar weeft en af- en inwisselt is eindeloos fascinerend en evengoed ook simpelweg spannend en wonderbaarlijk mooi. Aanzetjes worden geciteerd uit bekende klassieke stukken en middels drastische wendingen tot eigen hand gezet. Feldman en Courvoisier bespelen hun instrumenten met verve, bevlogenheid, pure liefde in al zijn schoon- en lelijkheid; snaren piepen en kraken en buigen dan soepel en dan stroever onder het gewicht van hamers en strijkstok en vingers. Wonderbaarlijk. 5*

Juist.

5*

Ik vind er eerlijk gezegd* geen reet aan.

Ik vind het eerlijk gezegd schitterend.

Kun je ook nog beargumenteren, of is dat niet toepasselijk?

Nee dat kan ik niet.

14...mooie leeftijd

Dankje

Dankzij Pooiertje heb ik kennis mogen maken met dit album. Het is mij dus wel erg goed bevallen, maar ik moet het nog een paar keer aandachtig beluisteren. Dit is gewoon heerlijke klassieke muziek met fantastische instrumentatie. De piano en de strijkers doen het gewoon erg goed en geven het album een heerlijke sfeer mee. Dit is alleen voor mij niet een album voor elk moment van de dag, maar ja als ik er wel zin in heb vind ik het ook des te mooier.

Waar 14 jarige allemaal goed voor zijn

Wat verdere discussie over leeftijd ed. verwijderd.

Heb dit album net beluisterd en moet zeggen dat ik dit toch wel een fijn plaatje vind

prachtige plaat, vooral de iets rustigere stukken (rigal!) zijn van grote schoonheid. enig minpuntje zijn de riedeltjes van het niveau classic fm light (lathariel 1minuut14 bv) die zo nu en dan voorbijkomen en mij een beetje storen. jazz en humor, dat is een beetje als balkenende en een skateboard, tamelijk ongelukkig.

Slaat natuurlijk helemaal nergens op. maar je vergelijking is op zich dan wel weer soort van grappig.

Zonder die riedeltjes was deze plaat toch niet dezelfde, wat mij betreft.

Wat minder relevante slowchat verwijderd en zinsnede van tuktak naar het memorabele qoutes topic

memorabeler is dat ie eindelijk op de deurmat is gevallen. wat is dat toch altijd een gedoe met tzadik, altijd weer een verrassing hoe lang het duren gaat.

$20 ofzo ben je er dan voor kwijt? Op goeie dagen bij CDWow bestellen - duurt ook even, maar dan kosten ze een euro of 11. Best netjes.