Herman van Veen - Overblijven (1977)

Zeer persoonlijk en afwisselend album van Herman van Veen. Tekstueel klinkt het als een 'kinderboek voor volwassenen' en muzikaal lopen de nummers qua sfeer sterk uiteen. Sopraan Marianne Kweksilber, Collegium Vocale Gent, maar ook zijn vaste bezetting is te horen op dit dubbelalbum.

Niet alle nummers zijn even sterk, maar als geheel vind ik Overblijven een prachtig werkstuk. Ik heb de indruk dat veel teksten handelen over relaties tussen personen: dan wel tussen man en vrouw, ouders en kind, kinderen en grootouders. Van Veen lag ten tijde van dit album zelf in scheiding, dus het zou mij niets verbazen dat dat een inspiratiebron zou zijn. Ook zijn invloeden vanuit de Zuidafrikaanse taal en apartheid/onderdrukking hoorbaar.

Deze plaat draai ik eens in de zoveel maanden en ben steeds weer geroerd door de prachtige teksten en de minimaal gearrangeerde muziek.
Samen met de albums De Wonderlijke Avonturen (jeugdsentiment!), Anne en Signalen voor mij het hoogtepunt van zijn studiowerk.
En nog steeds op cd verkrijgbaar.

Ik geef je gelijk, Wowter. Dit is een magistraal album, in alle soberheid die uit de muziek en alle woedende machteloosheid om het menselijk tekort die uit de teksten spreekt. Zijn hit 'Zo vrolijk' van 'Anne' (1986) komt van een totaal andere planeet dan deze LP uit 1975. Valt er hier niks te lachen met Van Veen? Ja, maar het zijn grimlachjes tegen het zwarte decor van deze plaat. 'Door een toeval kwam jij in mijn leven - uit berekening bleef je bij mij. Je hebt me warmte en aandacht gegeven - en je huilbuien kreeg ik erbij'. Het 'Ik hou van jou, ik hou nog steeds van jou' uit zijn populaire Brel-cover 'Chanson des vieux amants' is geworden tot een desperaat 'Hou van mij - hou van mij - hou van mij'.

En toch krijgt deze plaat een ferme vijf punten van mij. Elk lied is op z'n eigen manier aangrijpend, vervreemdend, gewaagd. En toch blijft het puur en onversneden Van Veen. Uit hetzelfde jaar als Neil Youngs 'Tonight's the night', ook al met zwart-witte hoes, ook al vol van verdriet, en ook al een topplaat voor veel fans.

Prachtig verhalend album van Herman van Veen. Ik gooi er een halfje bij naar de 4 want ik denk dat dit zijn beste album is. Zowel muzikaal alsmede tekstueel prima in orde.

Stokrozen is mijn persoonlijk favoriet met het volgende geinige stukje tekst:

Ik moet in mijn agenda kijken
Of ik morgenmiddag tussen vier en zes mij vrij kan maken
Om eens fijn met jou naar bed te gaan

Tja, verhalend hè?

Als Overblijven je aanspreekt, dan bevalt Op Handen je ook wel, vermoed ik. Ook zo'n 'vergeten' plaat van Van Veen dat prachtig in elkaar steekt.

Op zich vast een goede tip, echter niet meer leverbaar. Maar we houden onze ogen open

Nee, de meeste jaren zeventig platen van hem zijn in de jaren negentig heel kort op cd verschenen (waaronder Carre 1, En Nooit Weerom en Op Handen... zijn allemaal zeer moeilijk te vinden). Met uitzondering van de eerste en de tweede, Overblijven en een verzamelaar. Die zijn later bijgeperst.
Ik heb Op Handen op lp... plaat om te koesteren.

Net op de kop getikt voor een €uro, de paar nummers die ik ken zijn in ieder geval al prachtig. Morgen, een zondag, lijkt me een geschikt moment om de naald op de groeven van deze lp te zetten.

Ik heb dit album wel, zo'n 6 jaar geleden gekocht bij bol.com.
Mooi album is dit met vele leuke liedjes. Hoe dikwijls, Hebben en houwen, In de wieg gelegd, Vroeger moest ik, In het midden en nog vele mooie nummers.

Ik krijg momenteel geen genoeg van zijn muziek. Het ene album na de andere gaat in mijn cd-speler. Nu deze dubbelaar opgezet en wederom raak. De hele 70e jaren waren voor Herman niet alleen productief, maar ook van een hoge kwaliteit. Hebben en houwen, omaatje (ook op jukebox 2008) en de wiegeliedjes... top.

Op het dubbelalbum 'Overblijven' hoor je een bijzondere mix van de jaren '70 orginaliteit en naiviteit gecombineerd met een opkomende productiestandaard van de jaren '80. Maarliefst 25 liedjes en het gekke is, ik vind ze allemaal goed terwijl ik er voorheen geen één kende (dit terwijl mijn vader al z'n hele leven fan is). De teksten zijn vrijzinnig en effectief in het oproepen van Hollandse eigenheid, maar ook de subtiliteiten van de liefde. Tussen de kleinkunst / chanson / folk liedjes die we mogen verwachten van Herman van Veen zitten opvallend veel 'expirimentjes'; een gekke maatsoort, een soliste, een stukje met enorm snelle zang, een amateurkoor, een meerstemming verhaaltje, een absurde tekst, grote contrasten, enz. Dit maakt dit tot één van de weinige dubbelelpee's die ik ken die écht de moeite waard zijn, hoewel dit als twee losse albums ook zeker effectief had kunnen zijn. De opnames van de liedjes klinken erg mooi, maar vooral ook spontaan. Iets wat in het jaren '80 tijdperk nog wel eens ingeleverd werd ten dienste van de perfecte productie. Eén van m'n favoriete Nederlandstalige platen.