Jackson Browne - Time the Conqueror (2008)

Ik bedoelde in mijn top 10.

Sorry A little kind of misunderstanding! Verder alleen maar een goede keuze van jou!!!

Time the Conqueror is de meest irritante opener die ik ooit gehoord heb van Jackson. Eens je voorbij dit nummer geraakt bloeit er iets mooi.
Omdat meneer niet wil afzakken naar Belgie of Nederland heb ik tickets besteld in Keulen.
Bompa Browne still rules !!!

Het aantal "oudere" artiesten dat de voorbije 2 tot 5 jaar nog met klassealbums zijn voorbijgekomen is niet meer bij te houden.

Ik noem op: Bob Dylan, Van Morrison, Neil Young, Jackson Browne, Joe Jackson, Tom Waits, Bert Jansch, Paul McCartney, Ryan Newman, Neil Diamond

dan ben ik er zeker nog wel enkele vergeten.

Ja, The Eagles & Tom Petty!!!!
Deze nieuwe van Jackson Browne heb ik vooralsnog niet gehoord, maar staat ( hoog ! ) op mijn lijstje dus binnenkort kom ik wel met een beoordeling.

Goeie plaat van Browne die gewoon zijn ding doet en met goede liedjes komt.Lekker los geproduceerd en goed ingekleurd qua muziek.Kan me prima vinden in wat Davez zegt,over de "oudere"artiesten.Heel veel kwaliteit de afgelopen jaren en laten we hopen dat men dat nog een aantal jaren op dit niveau vol weet te houden.Deze plaat van Jackson Browne bewijst temeer dat er voor de jongere artiesten nog een hoop te "leren"valt.

John Mellencamp, John Fogerty, John Hiatt, Steve Earle, Ry Cooder....

Voor de Browne liefhebbers luister ook eens naar de nieuwste van John David Souther. If the world was you is zeer de moeite waard.
Coutnry rock meets jazz of zoiets.

aha , heb hem nu al een tijdje binnen en het is één van zijn beste , zeker 5 sterren waard , zeer goede teksten , prachtige nummers , zeer goed opgenomen en fantastische songs zoals jackson browne het wel kan , dit is één van de beste albums die in de laatste 3 maanden gehoord heb.

Na zijn sterke seventies periode heb ik de man wat minder gevolgd, ik kocht wel nog I'm Alive en Looking East, toch naar mijn gevoel 2 platen die een stuk middelmatiger werk bevatten.
Aan de erg positieve reacties te zien, zal ik mij misschien deze plaat van de nieuwe baardmens eens aanschaffen....

Zou geen slecht idee zijn, F.M.!!! Daar zul je geen buil aan vallen.

Wat een geweldig album zeg... van het begin tot het einde 'af'. Mooie teksten, knappe songs, zeer sfeervol album met een erg knap instrumentarium...

De titelsong 'Time The Conqueror' is een geweldig goede opener en zet meteen de toon van deze prachtige CD. Een beetje laidback, maar wat een geweldige melodie en heel erg mooie tekst.

Luister zeer zeker ook naar 'Off To Wonderland' (over een plaats in Bronwes thuisstad waar ie vroeger heel vaak kwam, maar die nu volledig veranderd is), ook sterk: 'Where Were You' dat afklokt op 9:48 maar géén seconde verveelt. Integendeel: 't is misschien wel mijn absolute favoriet van het album; erg sterke song! Knappe lyrics, fijne vocalen van Browne en Jeff Young (die de toetsen beroert in Jacksons huidge band).... Jammer dat ie dit nummer niet bracht op het optreden laatst in Antwerpen...

Ook erg goed: 'Going Down To Cuba' (incluis latino-arrangementje), 'Live Nude Cabaret', waarbij je door de knappe lome jazzy arrangementen écht in een Live Nude Cabaret waant ...

O ja, zei ik al hoe geweldig het ironische/kritische 'The Drums Of War' is? Dat 'dreigende' begin, die knappe ritmesectie, waarna het nummer, gedreven op een stompende bass begint met het aanstekelijke refrein, ook hier met de zalige stemmen van Chavonne Morris en Alethea Mills die ook in Brownes liveband van de 'TTC-tour' zitten. En het gitaarwerk hier is ook heerlijk... De sterke (ironische!) lyrics spreken voor zich, ...

'Who took the this country to war, long before the peace was lost, who are the profits for?


Maar ik noem nu slechts enkele tracks op, eigenlijk geldt hier 'alle tien goed'. Nee, sorry: alle tien steengoed


Ik had tot voor kort enkel 'Running On Empty' en (een kopie van) 'Late For The Sky' in mijn bezit. Maar niet veel later nadat ik 'Time The Conqueror' aanschafte, heb ik daar wat aan gedaan, en nog een aantal Bronweclassics aangeschaft...

Ondertussen (woensdag, 29 april 2009) ben ik nog altijd niet helemaal bekomen van - ik verwees er eerder al naar - het sublieme optreden van Jackson Browne, afgelopen zaterdag (25/04)... én ik heb de nog ontbrekende Brownealbums in m'n collectie ook meteen besteld...

Stom dat ik dit album pas in 2009 ontdekt heb, het ware anders dé plaat van 2008 geweest voor mij !!! Echt waar!

Superalbum!

Heerlijke luisterplaat, uiteindelijk vandaag pas gekocht , veel te laat dus.
Pas 1 keer beluisterd, maar ik kan mij niet voorstellen dat dit album mij snel zal gaan vervelen.
Na de eerste keer draaien vallen er mij 2 nummers al in zeer positieve zin op: Where Were You & Giving That Heaven Away.
Beoordeling volgt na enkele luisterbeurten.

Ik ben zinnens deze binnen te halen.... maar die soms rare allmusic site geeft deze amper 2.5 sterren???
Vergist all music zich nog maar eens?
Of wordt de plaat hier flink overgewaardeerd?
Om daar achter te komen zal ik de plaat gaan beluisteren (ik blijf de uitdrukking de plaat gaan luisteren taalkundige verloedering vinden, daarom, gaan beluisteren!) en dan zal ik het weten!

Ik ben er werkelijk stil van!!!
Nu toch al een keer of zes aangehoord en dit is werkelijk een formidabele plaat van Jackson Browne.
" Late For The Sky" niveau!!
In de auto , of voor op de achtergrond of gewoon op de koptelefoon in alle gevallen blijkt dit gewoon een heerlijk ontspannen klasse album te zijn, alle tien goed dat moge duidelijk zijn.
De teksten zijn ook zoals vanouds indrukwekkend.

Far From The Arms Of Hunger
Far From the World Disorder
Beyond The Reach Of War
There Is A World We Belong

Geweldig!!

JB is dus toch naar Belgie gekomen.
Optreden was zoals alle voorgaande optredens.
geen verrassingen,mooi gespeeld en doodsaai

neem het van mij aan , na de plaat herhaalde malen beluisterd te hebben , zeker 5 serren waard , zeker zijn beste sinds lang , de songs zijn heel mooi , de teksten zijn heel oprecht , de muzikanten spelen hun beste rol en dan is er die zalvende stem van jackson die ernorm zalft , meestgerwerk !!!!!!

Dan ben je zelf dus niet geweest of je hebt er natuurlijk de ballen verstand van maar durft wel zo'n oordeel te geven. Je hoeft maar een klein beetje kennis te hebben van Jackson Browne concerten met setlists om te weten dat juist het concert in Antwerpen een paar mooie verrassingen bevatte. Welke? Ik weet het en jij kennelijk niet.

Natuurlijk ook fraaie versies van enkele nummers van deze mooie plaat met bijzondere begeleiding. Maar dat dit niet aan iedereen besteed is blijkt maar weer.

Een mooie plaat deze. Zo eens in de zoveel jaar komt Browne met een nieuwe plaat en dan maakt hij er ook iets speciaals van.

Ontiegelijk sterke cd van Jackson Browne, hier als (bijna) 60 jarige!

Ik ken de cd nog maar net, maar voorlopig vind ik dit zelfs één van zijn beste albums. Ik riep het al bij Solo Acoustic, Vol. 2, maar die stem van Jackson is niet veel achteruit gegaan sinds de jaren 70.

De teksten zijn over het algemeen zeer sterk. Jackson schrijft o.a. over de liefde en hij gaat ook op de sociaal/politieke tour. Ik zal verder niets 'verklappen' voor degenen die deze cd nog moeten beluisteren, en alles zelf willen ontdekken. Alleen het boekje lezen geeft eigenlijk al veel voldoening.

De waslijst aan bevriende gastartiesten zijn hier afwezig, en dat maakt meteen duidelijk dat de kwaliteit van eerder werk écht van Jackson Browne zelf afkwam.

'Off of Wonderland' vind ik het mooiste nummer van de cd, maar elk nummer is raak. Om er nog een aantal te noemen: 'Time the Conqueror', 'The Drums of War' en 'Far From the Arms of Hunger'. 'Going Down to Cuba' is misschien een tussendoortje, maar wel een leuke!

Allmusic zat er lelijk naast, gelukkig heeft het album verder wel veel lovende kritieken ontvangen.

De hoes is trouwens ook een zeer sterk staaltje fotografie. Alleen dat sikje en die zonnebril staan Jackson echt niet.

Toch maar weer even gedraaid na het prima Jackson Browne concert van gisteren. Toch maar liefst 4 nummers van deze CD in het eerste deel na de pauze. Het blijft een plaat die gewoon lekker wegluistert, niet zijn allerbeste maar nog altijd bijzonder sterk.

Fantastische plaat , zijn beste sinds Late for the sky en Running on Empty. Behalve Going down to Cuba en in iets mindere mate Live Nude Cabaret staat er geen zwak nummer op en dat had ik eerlijk gezegd niet meer van deze man verwacht. Geweldig.

Veel lovende kritieken op deze site, terwijl dit album op vrijwel alle andere muzieksites maar lauw beoordeeld wordt. Ik heb dit album, moet ik helaas bekennen, in 2008 helemaal genegeerd, omdat "I'm Alive" naar mijn mening de enige echt goede Jackson Browne plaat is die na "Running On Empty" uitkwam. Kort geleden toch besteld en jullie hebben gelijk, het is een absolute topper.

Je moet 'm wel een paar keer horen (maar dat heb ik bij al zijn platen). De kritische teksten behoren tot zijn beste. Dat viel Randy Newman ook op. In hetzelfde jaar zong hij op zijn "Harps And Angels":

Jesus Christ it stinks here high and low
The rich are getting richer
I should know
While we're going up
You're going down
And no-one gives a shit but Jackson Browne
en:

Jesus Christ it stinks here low and high
Some get rich
And others just get by
Bono's off in Africa - he's never around
The country turns its lonely eyes to who?
Jackson Browne

Helaas voor mij toch niet het grote comeback-album van deze ster uit de jaren 70.
Na een stuk of vijf redelijk geslaagde songs te weten het titlenummer, The Drums of War, Off to Wonderland,The Arms of Night en Where were you wordt het vanaf nummer 6 minder en zelfs hier en daar wat gezapig.

Dat laatste vind ik vooral van Giving That Heaven Away, Live Nude Cabaret en Just say Yeah.

De teksten neigen hier en daar een beetje naar politiek en het terugkijken naar vroeger. Er klinkt iets van teleurstelling over het niet uitkomen van al die mooie idealen in door. Jammer dat hij niet veel verder komt dan zo iets van: Laten we nou eens ophouden met vechten en vrienden worden want we zouden toch de wereld gaan verbeteren...Nou dan...
Dat had van mij wel wat stekeliger en met meer diepgang gekund. Niet zo vrijblijvend als bijvoorbeeld in Far From the Arms of Hunger.

Ik mis ook de mooie melodieuze gitaarsolo's van zijn oude platen. Het blijft muziekaal te vlak en het keyboard op orgelstand is weliswaar bedoeld om de jaren 70 sfeer terug te roepen, maar het is ook een trucje dat gaat vervelen.

Nee, deze plaat is niet mislukt, maar ook niet opzienbarend. Die tijd heeft Browne al lang achter zich gelaten.

Degelijke plaat, met enkele mooie songs, maar vaak gaat het wat te lang door; het album is gewoon te lang. Daardoor kan ik er m'n aandacht niet bijhouden, en dat is toch een domper op de feestvreugde, vind ik.

Na diverse draaibeurten de afgelopen dagen is mijn enthousiasme ietsje getemperd en gaat er een halfje af want 4.5 sterren vind ik uiteindelijk teveel van het goede maar 4 sterren blijft de plaat wel dubbel en dwars waard.
Heerlijke lome plaat met prachtige composities, fraaie vocalen en messcherpe teksten zoals Where Were You? over het debacle inzake de trage hulpverlening bij de storm katrina in New Orleans.
Het album duurt mijns inziens ook iets te lang en ik vind de opener en Going Down To Cuba iets minder sterke songs

Na wat jaartjes van 'stilte' komt Browne terug met een degelijke plaat die ook tekstueel wat in te brengen heeft. Zijn stem klinkt wat doorleefder en heeft bij een enkel nummer ook wel wat weg van Dylan...de wijze waarop Browne zingt, niet de klank natuurlijk. Muzikaal is het goed verzorgd. Het enige wat ik dan op aan te merken heb, is dat het niet echt wil vlammen, maar volgens mij is dat ook geen kenmerk van Browne.

Toch wel een vermoeiende plaat om in zijn geheel te beluisteren met nummers die zowat allemaal over de 5 minuten heen gaan of er tegen aan tikken. Daarvoor zijn de arrangementen toch wel wat slaapverwekkend en gaat het m.i. ten koste van de op zich goede teksten.

Nou ja zeg, nu weet ik eindelijk, na al die jaren waar Running On Empty zijn avatar vandaan heeft.

Ik dacht altijd dat het The Dude moest voorstellen.

Nu moet ik deze plaat wel luisteren.

de opvolger die 6 jaar na het voor zijn doen matige "The Naked Ride Home" verscheen.
degelijk vakwerk, "brave" arrangementen en weinig echt memorabele songs op dit album, dus bepaald geen hoogvlieger binnen zijn indrukwekkende oeuvre. eigenlijk verwacht je altijd iets extra's van zijn albums, maar of dat reëel is .... je kunt ook stellen dat de inmiddels 75-jarige Jackson Browne door de jaren heen fraaie muziek is blijven maken. na deze "Time the Conqueror" maakte hij nog 2 albums.

getuige nummers als de titeltrack, het melodieuze "Where Were You", "Going Down To Cuba" met fraaie harmoniezang van Chavonne Morris en Alethea Mills, en met name "Giving That Heaven Away' met een heerlijke hammond organ partij van Jeff Young, is de man het schrijven van een goede song niet verleerd.

helaas staan er meerdere songs op dit album die niet verder reiken dan de grijze middelmaat, zoals "Off of Wonderland", "The Arms of Night", "Live Nude Cabaret" en "Far from the Arms of Hunger", liedjes die neigen naar mainstream "easy listening" pop en die naar mijn mening een goede melodie ontberen, iets waar het overigens bij het aanstekelijke "Just Say Yeah" niet aan ontbreekt.

wellicht dat dit album juist door de radiovriendelijke, "laid back" sound en de nogal gladde productie, na zijn album "Lawyers of Love" in de U.S.A. zijn commercieel meest succesvolle album werd.

Album werd geproduceerd door Jackson Browne & Paul Dieter
Recorded at Groove Masters, Santa Monica, California

All songs written by Jackson Browne
except tracks 3 & 5 written by JB & the band, track 4 written by JB & Danny Kortchmar

de band op dit album:
Kevin McCormick: bass
Mauricio Lewak: drums
Mark Goldenberg: electric guitar
Jeff Young: piano, hammond organ, fender rhodes
Jackson Browne: vocals, rhythm guitar, piano (track 4)

Chavonne Morris, Alethea Mills: vocals