The Ruins of Beverast - Rain upon the Impure (2006)

Beter dan het debuut als je het mij vraagt. Kijk erg uit naar de nieuwe cd die als het goed is 11 september in de winkel ligt.

Iets interessanter dan het debuut, misschien. Het is moeilijk kiezen. The Ruins Of Beverast is sowieso een bijzondere klant in het genre. Deze meneer heeft mijn interesse in black metal opnieuw aangewakkerd.
Het zal wel onbedoeld zijn, maar ik vind Rain Upon The Impure nogal wat verwijzingen bevat naar Deinonychus. Vooral in de doomy stukken. Dat is overigens geen minpunt.
Ik ben ook erg benieuwd naar de nieuwe.

Inderdaad nog iets beter als het toch al niet kinderachtige niveau van Unlock The Shrine.

Wel is het geluidsniveau nog meer lo-fi geworden als zijn voorganger waardoor het al je aandacht opeist, en ik de volume knop iets verder opendraai als gebruikelijk.

Maar man, man......... wat een overweldigende en buitenaardse luisterervaring.

Het gekke is dat ik Unlock The Shrine wel eigenwijzer vind dan Rain Upon The Impure. Maar deze luister ik wel vaker.

Klopt, idd

Maar er zit een geweldige flow in deze plaat , hij zuigt je als het ware mee naar oude vervlogen en duistere tijden..........................heerlijk

Zojuist mijn tweede luisterbeurt erop zitten en ben nu al aardig onder de indruk. Bijzonder sfeervol album waarop een goede balans tussen rust en stuwend beukwerk is gevonden, al gaat het volume zelden echt omlaag. Tevens zijn er een paar prachtige melodieën te horen. Ook de vocalen, die bijna vanuit de verte lijken te komen maar toch hun impact hebben, vind ik zeer genietbaar. Bij wijlen is het behoorlijk episch, waar mij dat niet altijd ligt werkt het hier prima. Bijna tachtig minuten vind ik dan wel weer wel wat lang, ook al is dit onmiskenbaar van goede kwaliteit, maar al met al ben ik positief!

Het nadeel van albums met zo'n lengte waarbij alles op elkaar lijkt (aan het begin dan toch) is dat het allemaal maar langzaam echt doordringt. Maar goed, het gebeurt wel, zij het langzaam. Veel indrukwekkende passages in elk geval, die één voor één echt binnen beginnen te komen. Met name het gebruik van koren, zoals bijvoorbeeld in Blood Vaults (I: Thy Virginal Malodour) vind ik meesterlijk, en dat terwijl ik dat soort elementen zelden kan waarderen. En wat een vette vocalen toch! Ik zal niet verbaasd zijn als mijn cijfer binnenkort nog stijgt.

In retrospectief vind ik Unlock The Shrine toch beter dan Rain Upon The Impure. Die eerste was lekker geschift met al die gestoorde samples en zo. Rain Upon The Impure is wel minstens zo goed. Nog steeds is er die unheimische sfeer al is de algehele aanpak grootser en plechtstatiger. Dit 'haunting' gevoel heeft Herr Von Meilenwald niet door kunnen zetten op de navolgende albums. Al vind ik ze zeer zeker nog altijd de moeite waard. Al was het maar omdat hij effeectief in het gat van de Noorse band Aeternus sprong, Die besloten na twee geweldige albums en een EP om hun bijzondere mix van death, black en doom in te ruilen voor platgeslagen 90's deathmetal.

Deze cd kocht ik bij het label op het releasemoment. En hij klinkt verrekte zacht. Daar baal ik wel van. Maar goed, stereo op 54 en dan gaat het wel.