Gojira - The Way of All Flesh (2008)

Vorig jaar gekocht, deze cd. Bij uitzondering niet een cd die ik eerst gedownload had, en daarna pas gekocht. De gok om deze cd te kopen was een goede, ik vind The Way of All Flesh een prima cd. Waarbij prima wel een soort understatement is.

Oroborus knalt er meteen lekker in. Goede opener.
Toxic Garbage Island gaat volgens mij over een groot 'eiland' van vooral plastic afval dat in de Grote Oceaan ronddrijft, maar dat kan ook een hersenkronkel van mij zijn. In ieder geval een goed nummer.
A Sight to Behold begint een beetje raar met een vervormde stem, maar dat hindert bepaald niet. Daarna wordt het nummer harder, meer gitaar, beukende drums.
Het volgende nummer, Yama's Messengers, vind ik dan weer wat minder. Een beetje een nummer zonder kop en staart.
The Silver Chord is een instrumentaal nummer, dat aanmerkelijk rustiger is dan alle voorgaande nummers. Als het niet op de cd had gestaan, had ik het niet gemist, maar het werkt wel als rustpuntje.
All the Tears gaat dan weer verder waar de band gebleven was voor The Silver Chord: met het maken van hele goede metal waarin veel te beleven is.
Adoration for None begint furieus, maar na een tijdje begint dit nummer me wat tegen te staan. Het is alsof de band geprobeerd heeft er teveel in te stoppen qua tempowisselingen, overelkaar heenbuitelende drumpartijen, verschillende zangpartijen, etc. Daardoor wordt het een wat rommelig nummer.
Maar daardoor lijkt The Art of Dying nog beter! Het nummer begint al briljant met ongeveer een minuut lang steeds sneller wordende drum die klinkt alsof er een leger komt aanmarcheren. En daarna dendert het nummer nog 8 minuten op hoge snelheid door. Zonder meer het beste nummer van de plaat.
In de schaduw van The Art of Dying is Esoteric Surgery eigenlijk ook een heel behoorlijk nummer. Ook hier weer prominent aanwezig drumwerk, snelle gitaarpartijen, breaks en tempowisselingen. Eigenlijk zijn alle Gojira-ingredienten aanwezig. In het tweede deel van het nummer wordt de snelheid verwisseld voor wat meer melodie. Ik had dit nummer nog nooit echt goed beluisterd, maar ik geloof wel dat het een van de betere van dit album is.
Vacuity is een van de mindere nummers van de cd. Ik heb het idee dat het nummert nooit echt op gang komt en vooral bestaat uit wat losse ideetjes die bij elkaar gezet zijn.
Wolf Down the Earth daarentegen vind ik wel weer de moeite waard. Leuk riffje en de zang klinkt bruter dan op de meeste andere nummers van deze cd.
Het laatste nummer, The Way of All Flesh, is weer een beetje een tegenvaller. Het klinkt nogal gewoontjes, en het einde is ook nog eens zwak. Het houdt gewoon op. Daarna is het nog een aantal minuten stil voor de bonustrack of zo, maar daar wacht ik meestal niet op.

Vergeleken met From Mars to Sirius is deze cd over de gehele linie iets minder, maar de kwaliteit van The Way of All Flesh is wel constanter. Waar op FMTS 2 missers achter elkaar stonden (In the Wilderness en World to Come), kent deze cd geen grote misperen, enkel een of 2 zwakkere nummers.

Al met al een topper, 4.5*.

Vergeleken met zijn voorganger toch wel een behoorlijke stap terug imho. Het kan ook zijn dat de sound die ze hier laten horen me wat minder aanstaat. Snel maar weer Mars to Sirius opzetten

Ik heb het idee dat het geluid op From Mars to Sirius meer 'eigen' is dan hier. Dat had echt iets bijzonders, bands met een geluid als dit zijn er al veel te veel. Als het materiaal bijzonder is, maakt dat minder uit natuurlijk, maar ik vind het materiaal hier ook niet om van in de lucht te springen.

Kom moelijk door het album heen, staan wel pareltjes op, hoogtepunt "Adoration for None" mbv de Lamb of God zanger. Toch wordt dit nummer niet gekozen door mede forumgenoten als zijnde favo track.

Eerste kennis making met Gojira, en ik moet zeggen, wat een vette schijf!
Een band met een erg originele sound die moeilijk in 1 gerne op te delen is.... Het heeft iets weg van progressive/industrial/Death metal.
Bij de reactie hier toch af te leiden dat hun vorige album beter is, dringend Mars to Sirius eens beluisteren!

Enkele machtig goede nummers op dit album (Art of Dying bijvoorbeeld is een van de machtigste Gojira-nummers, zeker live) maar over de gehele lijn stelt dit album toch enigszins teleur, zeker in vergelijking met FMTS. Ik luister af en toe wel naar Art Of Dying, Oroborus, Sight To Behold, Vacuity,... afzonderlijk, maar de volledige cd? Quasi nooit, daarvoor boeit het net niet genoeg..

Deze plaat is echt geweldig, nu mijn favoriet van Gojira. In tegenstelling tot L´Enfant Sauvage heeft deze zeer veel variatie.

Hoe zou je Gojira omschrijven? Een progressieve metalband met Meshuggah-trekjes die tijdens zijn death metal momenten als Morbid Angel klinkt en de onweerstaanbaar lekkere groove van Pantera heeft. Een mengsel van alles en nog wat.

De riffstijl van de gitaristen is erg apart, zeker geen doorsnee spul. Mario Duplantier is een van de beste moderne metaldrummers. Onnavolgbaar in zijn maatverschuivingen en fills, vooral op The Art Of Dying. De eerste 3 minuten bevat zo veel kleine veranderingen waar je als drummer bijna misselijk van zou worden. En dat kan ik weten....

Op Adoration For None komt Randy Blythe mee brullen. Wat een agressie! Blythe en Gojira is echt een perfecte combinatie. A Sight To Behold is ook een van mijn favorieten omdat het behoorlijk afwijkt van de rest. 4,5 ster voor The Way Of All Flesh.

Je bent vaak misselijk?

Nee, ik ben zelf drummer. Het beginstuk van The Art Of Dying is echt verschrikkelijk moeilijk op drums.

Net als z'n voorganger From Mars to Sirius luister ik dit album nog maar zelden. Nu ik het deze week weer een paar keer gehoord heb, nadat ik vorige week FMtS nog een paar keer beluisterde, viel me op dat The Way of All Flesh toch de minder interessante van de twee is.
De albums liggen in elkaars verlengde, maar dit album heeft wat minder sterke songs, en klinkt op de een of andere manier wat monotoner. Daar staat tegenover dat The Art of Dying een fantastisch nummer is met die overdonderende drums aan het begin.

Lekker hard! Het hele album in één keer uitzitten is daarom wel een opgave.