David Bowie - Live Santa Monica '72 (2008)

Ik vroeg me dus direct af wie die achtergrondzang doet in het refrein van Five Years. Die zang zit gewoon te hard in de mix (en mooi is het ook niet), waardoor het me steeds weer enorm opvalt. Wat ook opvalt (al eerder genoemd) is het missen van de apparatuur om major Tom een fatsoenlijke lift off te geven. Maar ja, als je dan een paar keer luistert dan krijgt het ook wel iets. Het benadrukt de relaxte sfeer, beetje humor moet ook kunnen. (vraag me wel steeds af of de lift off gedaan wordt door dezelfde persoon die zo hard Five Years zingt)
Het nummer My Death kende ik nog niet, lees hierboven dat het een cover is (van Jacques Brel). Eerst vond ik het nogal een lang stuurloos nummer, maar na een aantal keren begon dit nummer me steeds meer te fascineren. Bestaat er ook een studioversie van van Bowie? Ik vond alleen deze blijkbaar unreleased version uit 1995. De versie op dit live album fascineert me een stuk meer.

Verder een mooie weergave van een concert uit een fantastische periode van Bowie met inderdaad ook een flinke dosis vet gitaarspel van Mick Ronson.

Nog een mooie uitvoering van My Death.

Ik baal er wel van dat ik Bowie nooit live heb gezien en zie dat er ook niet meer van komen.

Alhoewel ik dit een schitterende live-registratie vind, is die van the motion picture mijn inziens net iets straffer. Mick Ronson is hier ook schitterend, luister naar die solo van the width of a circle of moonage daydream. Maar wat maakt het uit welke de beste, ze moeten beide in je kast staan.

Iedere keer als ik deze cd draai vraag ik me af: heeft Bowie zijn vocalen achteraf opnieuw ingezonden? Ze zijn loepzuiver. En wie zingt dan de tweede stem, óók zo zuiver... Klinkt verdacht veel als Bowie zelf. Behalve dan inderdaad in het eerste deel van Five Years... .

Kan me de frustratie al levendig voorstellen !!

Met de drie vingers van de D7 steeds verder over de gitaar schuiven en aanslaan zodat het akkoord steeds hoger klinkt voldoet voor mij.

Mick Ronson deed veel backing vocals. Hun stemmen leken erg op elkaar. Luister maar eens naar zijn solo platen. Zeer Bowie achtig zijn die.

@pdonidvie en reptile 71, ik heb er nu een handig synthesizer appje voor op mijn telefoon

Ik hou het maar bij puur akoestisch.

Dat gevoel had ik eerst ook, maar juist het wat rommelige karakter wat er soms is op dit album, maakt het voor mij helemaal af.

Ik blijf dit Live Santa Monica '72 maar draaien. Wat een geweldig concert is dit zeg! Bowie en band zijn in absolute topvorm. Het klinkt lekker rauw ook allemaal, bepaald niet te glad. De setlist is om je vingers bij af te likken. Het leuke is dat er ook een paar fijne albumtracks op staan. Ziggy Stardust is het eerst nummer waar een heel hoog niveau gehaald wordt. Life on Mars? is prachtig, Five Years is ijzersterk. Het akoestische Space Oddity is indrukwekkend, een mooie bijrol daar voor Mick Ronson. My Death is intens, Moonage Daydream is één van de beste songs van het concert. Waiting For the Man van the Velvet Underground vind ik echt geweldig. En het concert krijgt een waardige afsluiter met een erg fijne Rock 'N' Roll Suicide. Subliem!

David Bowie live ten tijde van zijn Ziggy Stardust periode, daar kan op zich eigenlijk weinig met verkeerd lopen. Een setlist om U tegen te zeggen en er hangt een vibe die je spijt doet hebben dat je er indertijd niet bij bent geweest. Wat in mijn geval sowieso nogal lastig had geweest aangezien het nog zo'n kleine 20 jaar zou duren eer ik het licht zou zien. Soit, hier en daar loopt Bowie tegen wat schoonheidsfoutjes (de ruimte geluidjes uit Space Oddity voelen wel erg low budget aan) en de backing vocal bij het refrein op Five Years klinkt verschrikkelijk, maar over het algemeen is dit een erg sterke plaat met misschien wel de mooiste uitvoering van My Death. Hoewel het origineel van Jacques Brel is en het volgens mij ook nooit door Bowie op een album uitgebracht is het het hoogtepunt van het optreden. Het is me al zelfs een paar keer gebeurd dat ik het nummer gewoon opnieuw start wanneer het afgelopen is. Bowie voor mij op zijn best en dan ook nog eens met een geweldige band rond hem. Naar die stuwende gitaar van Mick Ronson in Moonage Daydream kan ik blijven luisteren.

Ik luister nu voor het eerst dit concert van 180 gram vinyl. Ik had 'de mazzel' (veel checken), dat ik een los exemplaar uit de Five Years Boxset voor een normale prijs kon kopen op Ebay. Nu klinkt het helemaal rauw en puur. Op dit moment luister ik naar het akoestische Space Oddity met Mick Ronson, dat is echt briljant.

Ik heb 't album nu ook in bezit via de 5 years box, maar er staat 2008 bij de release datum. Klopt dat wel?
Ik heb deze lp al veel meer zien liggen, en dat was volgens mij ook al voor 2008?
Ik weet dat ie eerder onder allerlei andere namen uitkwam, maar met deze hoes bedoel ik dan ook,

In 2008 was de officiële uitgave, daarvoor waren het bootlegs. Bowie vond die zo goed, dat hij ervoor koos om juist dit concert uit te geven.

De 1e plaat vind ik een stuk mooier dan de 2e. Die is wat meer ingetogen, en heeft schitterende versies van Space oddity en My Death.

Wat me wel een beetje stoort is dat de microfoon van (ik vermoed) Ronson wat luid staat. Dus als hij dan mee zingt dan overstemt dat Bowie en de muziek nogal. In het verder erg mooie Five years vind ik dit echt heel lelijk.

Bowie live is altijd mooi om te horen, en zeker ook om te zien. Deze plaat is absoluut de moeite waard maar ik heb betere die ik vast veel eerder zal opzetten. David Bowie - Ziggy Stardust: The Motion Picture (1983) heeft bijvoorbeeld mijn voorkeur.

Ja, dat is inderdaad het minpunt aan deze plaat. Op dat nummer is dit het ergst en zingt Ronson ook nog eens zo vals, dat ik weer moet lachen. Aan de andere kant, ook wel weer goed dat je het concert krijgt zoals het toen was, zonder correcties achteraf. Dat heeft ook wel weer wat, inclusief de foutjes.

Ja enorm vals.. en op space oddity doet ie een erg mooie 2e stem. Typisch. ...

Staat al drie jaar in mijn afspeellijst. Geen idee waarom maar ben elke luisterbeurt weer verrast over dit album. Live album met veel fouten geluid afstemming, vals gezongen enz maar voor mij wel een echt livealbum . Alleen stem van DB is volgens mij opgewaardeerd, want is vrijwel altijd op zelfde geluids niveau en kwaliteit. Ik word er iig altijd vrolijk van

Volgende maand komt dit album uit op vinyl. Zou hij dan beter afgemixt zijn en bovenstaande fouten/irritaties van de fans weggepoetst zijn?

https://www.jpc.de/jpcng/poprock/detail/-/art/david-bowie-live-santa-monica-72/hnum/3125594

Is gewoon zelfde.exemplaar als uit de 5 years box lijkt me..en die is prima in orde. Al ben ik niet bekend met de commentaren van vroegah

Geweldig live album van David bowie.
Rauw en een prima set list.
Heb hem op 180 gram vinyl. Heb van de week live nassau coliseum '76 op vinyl maar besteld. Ben benieuwd hoe die op vinyl klinkt, heb op YouTube de plaat al gehoord maar klinkt op vinyl vast nog beter.
Vindt dit voor mij de beste bowie periode.
Lekker rock en glamrock invloeden.

Heerlijk live album met ook een echte live sfeer, die vaak wordt weggemixt. Daardoor is het misschien wat rommeliger, maar jrijgt het wel meer karakter. De akoestische set, met daarin een briljante Space Oddity, is voor mij het hoogtepunt.

Heerlijk live-album uit een van zijn eerste "beste jaren" periode.
Zal hem nog een paar keer draaien voor de zekerheid, maar dit wordt dus gewoon 5 sterren.