Neurosis - A Sun That Never Sets (2001)

Af en toe wat manke momenten door een tergende cleane zang, maar dat wordt steeds ruimschoots gecompenseerd door de indrukwekkende schreeuw van Scott Kelly. Ik vind het album ook erg pakkend. Voorlopig 3,5*

Ik voel me al een hele tijd verplicht een kleine toelichting neer te zetten bij dit album, de enigste van Neurosis met een plaats in mijn top 10.

Het was even wennen, de eerste keer dat ik deze schijf hoorde. De zware industriële sound leek ingeruild voor akoestische gitaren en cleane zang..
Leek, want uiteindelijk moet dit toch het zwaarste album zijn wat de heren tot nu toe gemaakt hebben.

Het is zwaar, log, indringend en traag, heel traag.
Elke song op dit album wordt langzaam en repetitief opgebouwd, waarna het tot een explosie van wanhoop komt. Nummers als 'From the hill', 'Falling unknown' en 'Crawl back in', zijn stuk voor stuk prachitge composities die bijna ten onder gaan aan eigen zwaardte.
Het contrast tussen de zware en ingetogen stukken, de slepende drums, de repeterende riffs, en de getormenteerde vocalen geven dit logge allbum iets breekbaars.

''Hammer in skull I am waiting to return your suffering.
In my mind I see you distant, broken and lost again.
When you come back I won't know you.
We won't fit right like it was before.'' (Crawl back in)

Als dit de soundtrack zou zijn voor een film, zou dit de meest trieste, depressieve en neerslachige film moeten zijn die ik ooit gezien heb. Een symfonie voor alle onheil en rampen op deze wereld

Het is dan ook geen plaat die ik veel opzet, gewoon omdat ik weet dat het me keer op keer keihard zal raken. Je kan je proberen te verzetten, maar uiteindelijk wordt je meegezogen in de treurigheid.
Na het luisteren van dit album zit er dan ook niets anders op dan al zuchtend nog maar eens te overdenken wat het eigenlijk voor één grote ellende is, deze wereld.

"Is your heart still beating? Can you feel this at all? This landslide will bury us all." ('Falling Unknown')

Ondertussen doorgeschoten naar 4,5* ster. Ook de DVD is heel mooi en indukwekkend.

Past ook beter bij het weer van vandaag dan dat van gisteren.

Beste Neurosis album, al is het wel moeilijk kiezen. Dit album heeft voor mij toch nog iets extra's, en dat zit uhm in de briljante opbouw van bepaalde nummers, ik noem: The Tide, From The Hill, Crawl Back In, stuk voor stuk prachtige opgebouwde nummers die uiteindelijk een geweldige climax bevatten.

Dit is muziek die met gevoel is gemaakt en waar de passie van af druipt.

Er is maar weinig tot geen muziek op deze wereld die het niveau van intensitieit kan bereiken als de band Neurosis. Ze zijn snoeihard in elk opzicht. Muziek, tekst, zang ze versterken elkander tot een ongelooflijk zwaar, briljant album.

Het album A Sun That Never Sets is zo'n beetje het begin van een nieuw tijdperk voor Neurosis. Waar bijvoorbeeld Times of Grace en Through Silver in Blood je overdonderen in hun helse herrie, is hun nieuwe stijl een ingetogener en voor mij ook slimmer opgebouwd geheel. De nummers beginnen rustig en sfeervol om uit te monden in overweldigende climaxen. Het tempo ligt ontzettend laag wat ervoor zorgt dat elke seconde spannend en super intens is.

Een beste plaat kiezen is bij Neurosis mede door die twee van elkaar verschillende periodes ontzettend moeilijk, want in beide hebben ze grootse meesterwerken afgeleverd. Toch lijkt dit album me nóg meer in beroering te brengen dan ander werk van ze.

Ik nomineer A Sun That Never Sets voor de verkiezing van het album met het meest geniale einde ooit.
Het album zelf moet ik nog even wat vaker luisteren voor een definitief cijfer, maar ik begin met dikke 4.

Stones from the Sky zo'n goed nummer dan ?

Prachtige plaat
Heerlijk trage drums.....prachtig gitaarwerk en zeer doordacht in elkaar gezet.

Vooral ,Crawl back in, is een pareltje..........van een ontroerende schoonheid.

het is hier allemaal al zo'n beetje gezegd...
beestig goed!

Wat is 'Crawl Back In' toch een pakkend mooi nummer!

Ja!

Die rare hapering op het einde van Stones from the Sky hoort?

Verder: fantastisch album weer. Fenomenale nummers, sfeer, vocalen (Scott Kelly ), alles Het meesterlijke is hoe zij naast gewoon briljant gitaarspel ook allerlei interessante details in hun muziek verwerken die de muziek naar een hoger niveau tilt. Ik begin voorzichtig met 4* en sluit een verhoging niet uit. Kan ook niet wachten op hun nieuwe album, dat dit jaar uit komt

Correct. Ik vind het wel mooi. De muziek desintegreert daarmee ook letterlijk.

Ik heb een paar keer dat nummer gedownload in de hoop dat ik een versie kreeg met een goede afloop. Maar ik deze acties inmiddels gestaakt en de afloop geaccepteerd. Net als het echte leven. Het loopt altijd verkeerd af.

Stones from the sky. R.I.P.!