The Cool Kids - The Bake Sale (2008)

Bij deze de tweede EP van the Cool Kids. Veel dezelfde nummers als op Totally Flossed Out en een enkele nieuwe erop. Tevens komt in de loop van het jaar de eerste echte CD van deze gozers.

Het klinkt vernieuwend en haalt die old skool feeling weer in je naar boven. En ze komen 4 juli, samen met Lupe Fiasco, naar Paradiso in Amsterdam! Nog even wachten en dan ga ik ze dus live bewonderen; ben benieuwd.

Ben wel erg benieuwd naar hun CD. Ik vind het wel echt tof allemaal.

Vet vet vet.
Ben heel erg benieuwd!

Totally Flossed out is een bijeengescharrelde verzamling mp3'tjes maar geen officiele uitgave can The Cool Kids zelf, misschien dat er daarom zoveel overeenkomsten zijn met The Bake Sale en Totally flossed out.

Hoe dan ook, Cool Kids zijn hard, hou nog wekelijks de nieuwe releases bij, kijk er naar uit!

Totally Flossed out is een bijeengescharrelde verzamling mp3'tjes maar geen officiele uitgave can The Cool Kids zelf, misschien dat er daarom zoveel overeenkomsten zijn met The Bake Sale en Totally flossed out.

Hoe dan ook, Cool Kids zijn hard, hou nog wekelijks de nieuwe releases bij, kijk er naar uit!

Nieuw kan je de EP The Bake Sale van The Cool Kids niet noemen. Het schijfje is een samenstelling van eerder uitgekomen werk van Mikey Rocks en Chuck Inglish, maar aangezien het debuutalbum nog wel even op zich laat wachten, brengen de heren via hun eigen label C.A.K.E. een verzamelaar uit waarop tien nummers staan die ze tot nu toe hebben gemaakt. Een uitgelezen mogelijkheid om het werk van The Kids tot op heden nader te analyseren.

Wie de stijl van beide heren al een beetje kent, weet dat ze alles behalve standaard MC’s zijn en bovenal sterke, bijzondere persoonlijkheden zijn. Ze maken de muziek waar ze zich prettig bij voelen en hebben daarbij lak aan de rest en dat is een instelling die wel te waarderen valt. Chuck en Mikey zijn, zoals ze op de track A Little Bit Cooler aangeven, gasten die houden van hun fiets en Star Wars en ook nog op de oude spelcomputer Sega spelen: “I’m in the crib Saturday night, with my sega that’s right// Playing a game of that Street Fighter, Street Fighter, Street Fighter”. Standaard gangsterrap zul je bij The Cool Kids niet tegenkomen.

Wat je wel kan verwachten, zijn teksten die in principe nergens over gaan en keiharde beats. Inglish, die alle beats op The Bake Sale heeft geproduceerd, heeft een erg kenmerkende stijl: een snoeiharde bass die wordt opgevuld met af en toe wat bliepjes en soms wat handgeklap. De producties zijn bij de eerste luisterbeurt nog enigszins interessant en wellicht een tikkeltje uitdagend, maar blijken uiteindelijk een beperkte houdbaarheidsdatum te hebben. Constant dezelfde soort muziek gaat op den duur immers vervelen en bovendien krijg je het gevoel dat je het trucje na verloop van tijd wel kent. Zo zullen alleen de nummers met een uitzonderlijk sterk en bovenal agressief geluid (A Little Bit Cooler en Black Mags) uiteindelijk geen skipmateriaal zijn.

Tekstueel komen de Cool Kids een stukje beter voor de dag. De onderwerpen mogen dan weinig inhoud hebben, Inglish en Rocks hebben wel beiden een boeiende en afwisselende flow en weten regelmatig een lach op het gezicht van de luisteraar te toveren. Het sarcastische ligt er soms misschien wat te dik bovenop, maar teksten als “Size 10 Jedi’s Obi-Wan Kenobi//And I'm Anakin //And I'm ramblin//So bladabladabla to the chorus and” (op de track One, Two), zijn vermakelijk. Je moet ervan houden, maar als je dit soort teksten kan waarderen, zal je The Cool Kids tekstueel in ieder geval in je armen kunnen sluiten.

Toch blijft de grootste aantrekkingsfactor bij de Kids het feit dat ze uniek zijn. Wellicht dat ze qua sound enigszins met Clipse zijn te vergelijken, maar The Cool Kids is vooral zichzelf. Met de teksten zal het op het debuutalbum When Fish Ride Bicycles dan ook wel goed komen. Maar op productioneel vlak is er nog genoeg ruimte voor verbetering. Chuck Inglish zal een stapje terug moeten doen om andere producers de kans te geven om samen met The Cool Kids wat nummers op te nemen. Alleen dan zal hun debuutplaat wat meer kunnen worden dan een matige plaat met een uniek geluid.

Het origineel lees je hier

die pratende beat is trouwens wel lekker lekker...

Qua teksten heeft Gekkenhuis (of degene die hij quote) zeker gelijk. Het gaat nergens over bij The Cool Kids: fietsen, lifestyle, hobby's, alledaagse dingen. Maar het zit soms wel redelijk in elkaar, én de flow van Chuck en zeker Mikey vind ik heel relaxed. Niet zo schreeuwerig, maar juist rustig.

Over de beats ben ik het dan weer niet met je eens. Zijn inderdaad wat van hetzelfde, de harde bass bepaald elk nummer. Maar het ging mij niet vervelen en gaf juist een hardere kant naast de rustige flows. En op "What it is" en "88" vind ik de beats wel degelijk anders dan bij de andere nummers
Enige nummer op deze plaat die ik elke keer skip is "Gold and a Pager", maar de andere nummers vind ik stuk voor stuk vet.
Met name Black Mags kan ik helemaal doodluisteren. Ook een stijlvolle clip zit daarbij.

The Cool Kids vind ik echt een leuke ontdekking. Ze brengen iets nieuws in de hip hop, waar ik de laatste tijd niet meer veel goede nieuwe dingen heb gevonden.

Ze hebben zeker nog wat te leren qua tekstschrijven, maar aan die beats hoeft van mij niet veel te veranderen, hooguit iets meer variatie

Heerlijk wegluisterend, simpel, pretentieloos en verslavend hiphopplaatje. Het gaat helemaal nergens over, maar dat is deze keer nog een pre ook. Want over manse bling bling hebben deze heren het niet, ze grijpen terug naar het mans doen uit de jaren 80. En dat is in vergelijking met alle onzin die we tegenwoordig over ons heen gespoeld krijgen, tekstueel gezien dus vooral, bijna een verademing. Ik heb m'n schoenen zelf betaald en m'n naam is Mike, een potje rappen, that's what I like. Ik ben neit eens zo van de old-school rap maar in dit new-school jasje ben ik er zeer van gecharmeerd.

Ik voel deze EP niet zo, het klonk in eerste opzich allemaal opelkaar.

Vandaag gekocht bij Plato paar heerlijke nummers erop

De nieuwe Beastie Boys!

Black Mags is wel een ontzettend lekker nummer

Het moment der momenten is aangebroken, ik ga over enkele ogenblikken mijn 500ste beoordeling geven aan een 2008 release. Maar voor ik dat ga doen eerst nog even mijn mening over dit album:

Heel soms zet ik deze cd op, met name als ik zin heb om eens goed te lachen. Want beide heren hebben de gave een glimlach op mijn gezicht te toveren. Lyricaal zijn ze origineel bezig, maar vind ik ze qua stemmen wat te droog klinken (dit pas dan weer wel goed bij de humor). Productioneel moet ik het niet te vaak horen, want dan gaat het idd snel vervelen en de lage stemvervormers vind ik ook niet alles. Al met al genoeg positieve punten om het een nipte voldoende te geven, ik kijk zeker uit naar het eerste reguliere album van de heren; graag met wat meer afwisseling, alhoewel ik dat niet verwacht.

Na al die tijd nog steeds de muziek die ik het meeste luister!

Alleen Gold and a Pager skip ik, verder vind ik alles vet. Dat kan ik niet bij veel albums zeggen. Dus voor mij een nieuwe nummer één!

en 5*

Haha, dat ie beter is dan Enter The Wu-Tang (zoals LeidseHoodie suggereert, wat overigens zijn goed recht is) zou ik niet durven zeggen maar het is zeker een leuk plaatje!

Stem volgt na nog wat meer luisterbeurten.

Oh, maar ik zou ook niet zoveel waarde aan mijn muziekvoorkeuren hechten dat deze tot verontwaardiging leiden hoor
Dit is gewoon muziek waar ik heeeeel vaak en graag naar luister, maar of het nou ook beter is dan de top van de Wu? Nou nee, dat denk ik niet nee.
Maar het gaat allemaal om gevoel he.

Klopt, ik ben het helemaal met je eens, the feeling is everything!
Ben de EP nog niet zat ondanks het feit dat ie erg kort is dus ik geef deze voorlopig 3,5 sterren.

Weet iemand of er op korte termijn wellicht een volledig album aankomt?

Ik was 'em al zat toen ik dit EP voor het eerst hoorde.

tja, dat kan, ik voel em nog steeds
lekkere bullshit raps over moderne oldskool beats

in het begin hard,
na 3x luisteren saai.

Dat is precies wat ik had. De eerste keer klonk het wel verfrissend maar daarna vond ik het erg saai.

Na twee jaar heb ik het wel gehoord.

Wat een geniale albumcover trouwens!!

Mijn stem toch maar wat verlaagd, na 2 à 3 keer luisteren is het helemaal niks meer. Ik vind het wel wat hebben, de experimentele beats maar na een aantal keer luisteren vind ik er niks meer aan

Deze EP luistert heerlijk weg in de zomer. Relaxte beats en raps.

Heb deze geluisterd op aanrade van iemand anders. en het klinkt toch zeker wel goed