Pulp - Different Class (1995)

Ik ga ze zeker beiden onder de loep nemen.

Deborah uit Disco 2000 is overleden.

Alternatieve titel: Common People?

They never met by the fountain down the road

Ja, dat heb ik ook nooit gesnapt...

Wanneer geef jij dit album eens een draaitje trouwens, Arrie? Dit lijkt me wel iets dat jij zou kunnen appreciëren

Ik ken het album gewoon hoor! Heb hem zelfs in de kast staan. Samen met His n Hers.

a
Ah, gevonden: 'Different Class was released under the title Common People in Japan on 16 November 1995'

En je stemt er niet op omdat je het liefste zes sterren wil geven?

His N Hers een paar weken geleden ook toevallig tegengekomen, in een Schotse supermarkt nog wel. Zo zie je maar dat Pulp vooral op de Britse eilanden succesvol is geweest. Different Class heb ik ook pas goedkoop kunnen bemachtigen op een gespecialiseerde platenbeurs.

Ik heb überhaupt nergens op gestemd, dus dat zegt niet veel.

Was me nog niet opgevallen, maar nu je het zegt

een gespecialiseerde platenbeurs??? een met alleen maar hitalbums?

Nee, en dit was natuurlijk ook geen hitalbum (behalve dan in Engeland uiteraard).

Ach in NL (en talloze andere landen) ging die ook als warme broodjes over de toonbank...
Maar wat was de specialisatie dan?

Mmmh, ik was er wel niet bij destijds, maar dat dit ooit een verkoopsucces is geworden in deze streken, lijkt me sterk. Kan me niet voorstellen dat deze plaat destijds de bovenste helft van de Nederlandse/Belgische albumhitlijsten gehaald heeft eigenlijk.

En het was een grote platenbeurs in het ICC in Gent, met voor ieder wat wils. Dat bedoelde ik eigenlijk met 'gespecialiseerd'. Misschien een wat misleidende term

Je hebt gelijk...

Australian Albums (ARIA) 44
Austrian Albums (Ö3 Austria) 24
Belgian Albums (Ultratop Wallonia) 47
Canadian Albums (RPM) 36
Dutch Albums (MegaCharts) 69
Finnish Albums (Suomen virallinen lista) 37
German Albums (Media Control) 71
Japanese Albums (Oricon) 91
New Zealand Albums (Recorded Music NZ) 17
Norwegian Albums (VG-lista) 19
Swedish Albums (Sverigetopplistan) 7
UK Albums (OCC) 1
US Heatseekers Albums (Billboard) 34

Wat zielig eigenlijk...
Nou ja Marco Borsato was natuurlijk belangrijker.

Nederland is een van de landen met de slechtse smaak ter wereld..
Margherita is net zo arbeidersklasse als Mis-Shapes bijvoorbeeld

True

"Het nummer werd door lezers van de New Musical Express verkozen tot dé grootste Britpopklassieker aller tijden, bevat een van de geestigste teksten uit de popgeschiedenis en kreeg deze week ineens een bijzonder aardige popculturele epiloog: het nummer Common People van Pulp uit 1995 lijkt gebaseerd te zijn geweest op Danae Stratou, de vrouw van de ietwat op een zijspoor geraakte Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis."

Common People van Pulp gaat over de vrouw van Varoufakis | Muziek | de Volkskrant

Kijk dat zijn nog eens nieuwsberichten die de dag opvrolijken.
Na Deborah weten we nu ook wie Jarvis' Griekse muze was.

Geen idee waarom de Volkskrant dat met zoveel zekerheid bericht, terwijl het juist nog totaal niet zeker is. Sterker nog, andere bronnen melden ook dat het toch wat twijfelachtig is, omdat deze vrouw in juni van een bepaald jaar afstudeerde terwijl Cocker er pas in september van dat jaar kwam studeren.

Eerder deze maand werd de Oasis-klassieker (What’s The Story) Morning Glory twintig jaar oud, terwijl Blur’s Parklife al in april 2014 twintig kaarsjes mocht uitblazen. Deze week is ook Different Class van Pulp verjaard, als laatste van de drie grote britpopklassiekers. Het album heeft zich iets minder sterk in het collectieve geheugen weten te nestelen omwille van het ontbreken van een Wonderwall- of Girls And Boys-achtige wereldhit, maar is je aandacht net zo goed waard. Dit is een album dat niet alleen de hele britpopstroming samenbalde, maar ook onvatbaar voor de tand des tijds verder nagalmt, zelfs twee decennia later.

Even alles in de tijdsgeest plaatsen: britpop was een stroming binnen alternative rock die midden jaren ’90 vooral in Groot-Brittannië razend populair was, met onder andere Blur, Oasis en Supergrass als bekende namen. De muziek was positief, speels en ultra-Brits, als reactie op de grunge-stroming van een paar jaar eerder. Het was voor het eerst dat de Britse alternatieve muziekscene zoveel aandacht kreeg van het grote publiek, en de outsider cool die in de jaren ’80 met bands als The Smiths rond alternative rock was ontstaan, werd geadopteerd door de hele natie. Grenzen vervaagden, werelden kwamen samen. Alternatief werd mainstream.

Te midden van al die nieuwe glamour bleef Pulp echter de ultieme outsiderband, met hun goedkope instrumenten en lelijke hemden. Waar de broertjes Gallagher aan de Azurenkust op dure jachten gingen feesten met Johnny Depp en Kate Moss, daar deed Pulp-frontman Jarvis Cocker je via zijn teksten nog het liefste geloven dat hij de hele zomer lang voornamelijk aan de toog had doorgebracht, televisiekijkend met de barman en voortdurend blauwtjes oplopend bij iedere langsdartelende ijskoningin.

Pulp was verfrissend anders in die tijd. Het was muziek voor mensen die zich niet altijd amuseren op feestjes, voor mensen die meer door het leven strompelen dan wandelen. Muziek voor zij met slechts een vork in een wereld van soep. De band werd al eind jaren ’70 opgericht, maar pas in het britpoptijdperk leken Jarvis en zijn bandleden eindelijk op de juiste plaats op het juiste moment te zijn. Ze waren altijd cynisch en onglamoureus gebleven, maar hun genre was in de mode. Opeens had Pulp een publiek.

In 1994 bracht de band al het uitstekende His ‘N’ Hers uit, maar pas op Different Class van een jaar later wordt de succesformule geperfectioneerd. En hoe. Geen mens heeft ooit het archetype van de eeuwige underdog beter vormgegeven dan Jarvis Cocker op Different Class. Hij wisselt af tussen cynisch, arrogant, en voorzichtig romantisch, en brengt het altijd met evenveel flair en zwarte humor. De mix is nagenoeg perfect. Tien nummers lang draait alles om onvervulde verlangens, seksuele frustraties en pijnlijke sociale situaties. Disco 2000 bijvoorbeeld, is verliefd zijn op het buurmeisje dat je al op je derde heeft gefriendzoned (‘when I came ‘round to call, you didn’t notice me at all’). Pencil Skirt is gefrustreerd raken omdat je minnares haar man maar niet wil verlaten. Underwear is de plotse vlaag van woede die je kan voelen als je denkt aan alle mannen die er wél probleemloos in slagen vrouwen uit te kleden. Sorted For E’s And Wizz is een hilarische parodie op je hedonistische medemens, en ga zo maar door. Alleen tijdens Something Changed en iets mindere mate Bar Italia is er eventjes tijd om verliefd handjes vast te houden met een of andere leuke meid. En zelfs dan geraak je maar moeilijk uit je eigen hoofd weg. Eens een twijfelaar, altijd een twijfelaar.

Niet dat je voor deze plaat een liefde voor het meevolgen van songteksten moet hebben, al helpt het eerlijk gezegd wel. Toch mag ook de kracht van de muzikale omlijsting niet onderschat worden. Heerlijk cheesy synthesizerrifjes, uit volle borst meezingbare refreinen, enthousiast doorrazende ritmesecties, je kan dit album ook gewoon luisteren zonder woede om de boze buitenwereld. Nummers als Common People, Disco 2000 en Mis-Shapes barsten uit hun voegen van hitpotentie (en dat zijn ze ook alle drie geworden, in Engeland althans), terwijl I Spy en F.E.E.L.I.N.G. C.A.L.L.E.D. L.O.V.E. vooral door de ontzettend spannende instrumentatie memorabele albumhoogtepunten zijn.

Heel Different Class is doordrenkt van een ‘het leven is lastig, maar we geven niet op’-sfeertje, zowel tekstueel als muzikaal, wat eigenlijk een ongelooflijk verfrissende en unieke kapstok is om een albumthema aan op te hangen. In deze voor jonge mensen moeilijke tijden misschien meer dan ooit. Zie daar de reden waarom dit album in mijn ogen nog geen spatje verouderd is na twintig jaar.

Different Class is het type album waar ik zonder veel moeite een klein essay over zou kunnen schrijven, dus wie tot hier geraakt is, proficiat, jullie hebben bij deze recht op een gratis koekje!

(Dit bericht komt van mijn nieuwe muziekblog The Irresistibles. Het is zeker niet de bedoeling dat al mijn blogposts op musicmeter terechtkomen, dus wie benieuwd is naar meer mag altijd de facebook-pagina liken. Bedankt!

Arthur, bedankt voor je prachtige recensie. Ik heb het, herkenbare, verhaal met veel plezier gelezen. "Different Class" is één van de mooiste albums die ik ken en tevens één van de belangrijkste albums uit mijn leven. Zowel feestelijk als troostend, geschikt voor alle jaargetijden.

Toprecensie Arthur!

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dit soort lange epistels meestal oversla, maar Brams enthousiaste reactie noopte mij hem toch even te lezen.

Bedankt jongens! Dat koekje hebben jullie beiden te goed!

Inderdaad: complimenten!

Wauw Arthur, wat beschrijf je de thema's op Different Class ongelofelijk goed.

Mooie recensie Arthur!

Geweldige recensie van een geweldige plaat!

Ik doe het maar bij weinig platen, maar deze draai ik heel vaak twee keer achter elkaar. Wat een feestje, helemaal voor een common peopletje als ik.

De mooie nieuwe lp release op groen vinyl is het aanschaffen waard. Wat een prachtig geluid is daar op geperst