Coldplay - Viva La Vida or Death and All His Friends (2008)

Het enige album dat ik nog regelmatig draai en ook helemaal uit kan zitten is X&Y. Das pas echt fijne sfeervolle behangmuzak.

En natuurlijk heeft dit album de mooiste hoes van alle Coldplay albums.

Dat dan weer wel.

Ik zal wel een hoop mensen beledigen, maar wat een gezapige, dodelijk saaie muziek.
Briljante hoes. dat dan weer wel.
Toch blijf ik het vreemd vinden dat zoveel mensen dit zo'n 'grote' band vinden. En uiteraard vind ik het daarom ook vreemd dat dit een grote band geworden is.
Het is nergens vernieuwend of prikkelend. het is muziek voor de deinende massa en de volle stadions. Dat is prima, maar eenheidsworst dus.

Eerste 2 Albums waren veel belovend. Maar daarna werd het gezapig en makkelijk.

Je hebt helemaal gelijk stemmer.

1 album trek ik nog wel, lekker album voor op de achtergrond soms, maar mijn favo band zal het ook never en nooit worden.

Al moet ik zeggen dat deze mij een stuk beter bevalt dan Paracutes en rush of blood.

Jij bent origineel. Lekker neerkijken op de massa en toch iedereen nablaten 'dat de eerste twee albums veelbelovend waren'. Poeh hé.

?
Dit heet een mening hebben over muziek.
Voor sommigen klaarblijkelijk moeilijk te verteren als hun favoriete bandje 'beledigd' wordt.

Een kleine uitleg hoe het werkt WJW:
Als massaal iets mooi gevonden wordt, wordt iets groot. Muziek die door het overgrote deel van de muziekluisteraar mooi gevonden wordt, ligt per definitie makkelijk in het gehoor.
Zonder deze massale toestroom van liefhebbers is het onmogelijk stadions te vullen (hoewel deze opmerking meer van metaforische aard is, omdat ook de kleinere muziek tegenwoordig wel een stadion kan vullen) Maar je snapt wat ik bedoel...toch?

Zoals ik al aangaf,is daar helemaal niks mis mee. Ik gebruikte daarvoor het woord 'prima'
Maar ik hou daar niet van. Dat mag toch?
Ik vind het saaie muziek. Alle nummers klinken hetzelfde (stemgeluid/tempo etc)
Ricardo verwoordt het trouwens goed: achtergrondmuziek.

Het is echt niet nodig je persoonlijk aangevallen te voelen.

Liftmuziek en dan nog hoop je dat je niet naar de tiende verdieping moet.

Humor.
Het vreemd vinden dat Coldplay zo een grote band is geworden en dan met een prima uitleg komen over hoe dit is gekomen.

Ik heb meer het vermoeden dat je de grote massa het verwijt maakt van makkelijk in het gehoor liggende muziek te houden. Kijk dan niet raar op dat mensen zich aangevallen voelen. En wees blij dat jij niet tot die massa behoord, dan hebben wij hier op het forum eindelijk een referentiekader van wat goede muziek is en niet. Misschien kun je samen met (willie) en een paar andere wijsneuzen de "alleen wij weten wat goede muziek is" vereniging oprichten.

Dank Sierra. Dit snap jij dus wel. Maar goed lezen doe je niet. Ik vind het vreemd omdat ik het waardeloze muziek vind. Miljoenen mensen denken daar anders over.
Maar mijn uitleg over hoe een band groot word heb je goed begrepen. zo moeilijk is dat ook niet.



Hier sla ook jij de plank mis. Waarom zou ik in vredesnaam iemand iets verwijten?
Ik vind het wel bijzonder dat mijn mening zo'n impact heeft. Begin me bijna belangrijk te voelen. Het feit dat ik Coldplay geen zak aan vind, is blijkbaar voor veel mensen niet te verteren.

Sierra, hier een versimpeling van jouw redenatie:
Niet van muziek houden waar iedereen van houdt = wijsneus

JIj komt er wel.

Dit album vind ik een stuk avontuurlijker dan X&Y laat staan hun laatste Mylo Xyloto zoals 42 en Lovers in Japan/Reign of Love goede voorbeelden van zijn.

Even drie vragen:

1. Waar haal jij vandaan dat Coldplay mijn favoriete band is?
2. Hoe kom je er je bij dat ik mij beledigd voel door jouw bericht?
3. Hoe kom je er bij dat ik mij persoonlijk aangevallen voel?

Het is ironisch én cliché dat jij Coldplay voor de massa vindt, en vervolgens de meest uitgekwauwde mening over Coldplay schaamteloos herhaalt: muziek voor de massa maar de eerste twee albums waren oké. Zoals ik al zei, dat is lekker origineel.

Ik vind muziek goed omdat ik het goed vind, niet om wat een ander er van vindt of welke (grote) groep dan ook. Daarnaast kan ik mijn muziekkeuze verantwoorden zonder een ander, groep of individu, af te vallen. De argumentatie van mijn keuzes staan op zichzelf, niet over hoe slecht, massaal of commercieel iets is, toevallig omdat ik het niet leuk vind.

Je denkwijze is zo makkelijk, zo simpel. En zoals ik al zei: zo cliché.

Je praat jezelf steeds tegen. Eerst vind je de twee eerste albums veelbelovend. Nu vind je Coldplay geen zak aan. Beetje tegenstrijdig niet?



Nee.

Ik bedoel meer van: Niet van muziek houden waar iedereen van houdt en het in al je oneindige wijsheid maar niet kunnen bevatten en accepteren dat blijkbaar (bijna) iedereen er wel van houdt = wijsneus

Jouw redenatie van band is groot dus muziek ligt per definitie makkelijk in het gehoor, vind ik tevens veel te kort door de bocht.

Het is natuurlijk beslist geen waardeloze muziek, want daarvoor zit het gewoon te goed inelkaar, net als de productie van dit album, want die vind ik echt fenomenaal. Daar kunnen nog vele andere bands een voorbeeld aan nemen.

Alleen de variatie in hun muziek klinkt mij ook saai in de oren, omdat het teveel op elkaar lijkt en er te weinig spanningsmomenten inzitten om naar uit te kijken.

Heb van alle Coldplay albums nummers beluisterd, maar denk dat dit album van hun mij het beste bevalt.

Heb de eerste 2 albums ook gehad, maar die stonden mij na een aantal luisterbeurten beslist niet aan, waardoor ik die maar weer van de hand heb gedaan.

Heb niet alle Coldplay albums in zijn geheel beluisterd, maar denk wel dat ik dit hun beste album vind, of beter gezegd, het album wat mij het beste bevalt van hun.

Zucht.



1 - WJW,ik heb geen idee of Coldplay wel of niet jouw favoriete band is. Wat is dat toch. Net als Sierrra lees ook jij niet goed. Wel eens van ironie gehoord?

2 + 3 is eigenlijk zo'n beetje dezelfde vraag. Toch?
Als iemand zo heftig reageert op andermans mening, dan kan het niet anders dat je een gevoelige snaar hebt geraakt. En dat vind ik zo jammer. Dat is niet nodig.

Sierrra en jij reageren als kinderen die een kleurwedstrijd verloren hebben. Ik vind het zo bijzonder dat jullie constant mijn berichten analyseren om te kijken of ik wellicht, misschien, eventueel een tegenstrijdigheidje in mijn mening heb zitten om daar vervolgens als hyena's op te duiken.
Get a life
Ik krijg een beetje het idee dat ik alleen een mening mag geven die in een bepaald straatje past.

Ik hou gewoon niet van Coldplay (de eerste 2 albums wekten hoge verwachtingen bij mij). Daarna werd het eentonig (vind ik).
Natuurlijk kan ik mijzelf weer gaan herhalen nu, over die massa en die stadions, maar laat ik het niet doen

En Sierrra: .


Om je nog wat voer te geven: Zelfs ik heb niet uitdagende, niet vernieuwende muziek in mijn collectie......

Analyseren? Ik ga gewoon rustig in op wat jij zegt. Dat het je niet aanstaat, dat is een tweede. Het is trouwens niet zo moeilijk om je op tegenstrijdigheden te betrappen, daar hoef je geen hyena voor te zijn. Nog een basistip: sarcasme en ironie kun je amper duiden in een geschreven tekst. Maar zo te zien kun jij je er makkelijk achter verschuilen.

Dat jij alleen je mening mag geven als het in een bepaald straatje past, is slechts een spookbeeld dat je jezelf hebt aangepraat. Aandoenlijk, maar irrelevant.

Zoals ik al zei: Ik vind Coldplay prima muziek, en hoef niet af te geven op 'de massa' of het een cliché-kwalificatie als 'stadionmzuziek' te geven om mijn keuze te beargumenteren. Probeer eens een keuze of mening te verantwoorden vanuit jezelf, zonder de ander niet-gemaakte keuze of andere mening omlaag te halen. Jouw eigen auto is niet mooi omdat alle andere auto's lelijk zijn.

Wanneer komen de afmetingen ? Want bij een discussie over wie de grootste 'alternatieve' muzikale penis heeft verwacht ik wel afmetingen van immense proporties.

Heel erg lang moeten wennen aan deze plaat, maar nu is hij ok. Niet meer dan dat en zeker niet zo goed als zijn voorgangers.

Veel mensen gehoord die de voorgangers als identieke albums zien, nou mischien wel, maar van mij hoeven ze niet al te veel af te dwalen. Het hoeft niet allemaal kunstzinnig te zijn, daar hebben we andere bands voor.

Kon echt helemaal niets met de plaat toen deze uit kwam, maar is toch wel erg gegroeid. Vind het nu echt een erg mooie plaat, vooral Lovers in Japan / Reign in Love vind ik betoverend mooi.

X&Y was een draak van een plaat en Mylo Dinges was de draak der draken. Deze plaat is helemaal niet slecht. Sterker nog, hij is als goede wijn.

Maar waarom hebben ze in godsnaam Viva La Vida op deze plaat gezet?? Snel hitje? Geld nodig?
Zeer zwakke en tenenkrommende remake van een reeds bestaand nummer. Altijd een skip-moment. Smetje.

In mindere mate is Violet Hill ook zoiets.

Tenslotte snap ik de overgang Yes -> Chinese Sleep Chant niet goed. Tekstueel en melodieus zijn het gewoon 2 aparte nummers. Niet onnodig interessant gaan doen aub!

Eens wat betreft Viva La Vida, past totaal niet tussen dit ensemble, waar zeker wat fijne muziek tussen zit. Zal ook verdienste zijn van producent Brian Eno. Het is mij ook een verbazing hoe ze na deze plaat, die een stap terug in de goede richting leek te zijn, opeens op Mylo Xyloto kwamen. Verschrikkelijk album, te vol, te poppy, te saai!

Als er iemand geïnteresseerd is in deze plaat, dan mag degene me altijd een PM sturen. Ik verkoop hem namelijk in een hele goede staat, mits een prijssticker.

Redelijk album, voor mijn gevoel erg zoekend en de meeste nummers hebben een saaie uitwerking. Viva La Vida vind ik wel een fantastische hit en die steekt er ook bovenuit. Lost!, Lovers in Japan en Violet Hill kunnen er ook goed mee door en het album kent een mooi intro. Het album is even iets anders, maar doe mij het originele, herkenbare Coldplaygeluid maar.

Het Coldplay geluid is juist niet de nummers die jij noemt, maar meer de ingetogen nummers. Tenminste, daar houd ik me aan vast Schreewerige stadionbandjes zijn er al genoeg, kwaliteit graag!

Op welke bands doel jij met schreeuwerige stadionbands? Ik merk trouwens dat ik Reign of Love bedoel en niet Lovers in Japan. Dat is zo'n mooi sereen nummer en verder vind ik de titelsong op zichzelf gewoon heel gaaf.

Viva La Vida is het enige album van Coldplay dat ik goed ken, vooral omdat ik het een erg goed album vond toen het uitkwam.
Nu ik het zo herbeluister, moet ik toch constateren dat mijn enthousiasme voor een deel wel is verdwenen. Met Life in Technicolor opent het album erg leuk. Er wordt spanning opgebouwd voor de rest van het album, maar diezelfde spanning verdwijnt meteen weer met het begin van Cemeteries of London (hoewel dat nummer wel weer een leuk einde krijgt).
Van datzelfde probleem heeft de rest van het album ook last. Hier en daar zitten er mooie stukken in of komt er een mooie melodie voorbij, maar vaak komt er daarna net zo snel weer een stuk dat me niet echt aanspreekt. Voorbeeld: Violet Hill. Dat stukje 'If you love me, ..." vind ik erg mooi, maar de rest van het nummer vind ik maar zo-zo. Bij Yes/Chinese Sleep Chant is het net andersom: Yes werkt voor mij als een slaaplied, terwijl Chinese Sleep Chant me wel weer erg bevalt.
Bij dat laatste nummer vraag ik me trouwens wel af waarom dat als 1 nummer op het album staat. Hetzelfde bij Lover in Japan/Reign in Love. Dat hadden van mij aparte nummers mogen zijn. De nummers hangen niet echt samen en lopen ook niet vloeiend in elkaar over.

Ik twijfel tussen 3 en 3.5 sterren. Dit is niet een slecht album, echt slechte nummers staan hier niet op. Toch merk ik dat als ik niet geconcentreerd luister, ik mijn aandacht erg lastig bij Viva La Vida kan houden. Vandaar toch 3 sterren.

U leeft nog in het jaar 2000?

Dit is een tijdloos album vind ik dat je vaak kunt beluisteren zonder dat het gaat vervelen.
Het album is mooi opgebouwd en perfect om het in één ruk te beluisteren wat je eigenlijk ook moet doen om de ultieme kracht ervan te beleven. Ik heb dit album gekocht in een dubbel-cd-versie met de Prospekt's March EP erbij. Dit is een niet te missen album, als je het concept achter Viva la vida wilt begrijpen.. Neen voor mij is dit het beste album dat Coldplay gemaakt heeft tot nu toe met pareltjes als 42, Lovers in Japan,Yes, Violet hill en vooral Death and all his friends !!

U heeft mijn 2e zin gelezen?

Dit album na lange tijd weer eens uit de kast getrokken.
Ik moest zeker in het begin wel wennen aan de plaat want de band klinkt wat avontuurlijker dan de voorgaande platen.
Vooral het afsluitende nummer is een groeier bij mij gebleken.