Cuby+Blizzards - Trippin' Thru' a Midnight Blues (1968)

Drummer Dick Beekman blijkt op deze plaat een hele magere vervanger voor Hans Waterman. Het klikt maar heel zelden tussen hem en Jack Bruce-wannabe bassist Jaap van Eijk die regelmatig denkt dat hij op z'n eigen planeet zit te spelen in plaats van in een band, maar het is de ongelofelijk slechte produktie van Tony Vos die deze plaat voor mij de das om doet. Piano solo's die in de achtergrond blijven hangen en een oer-saaie blazers-sektie die veel te hard in de totaal mix staat zijn maar enkele stenen des aanstoots die spontaan opwellen als ik aan deze plaat denk. En dan te denken dat dit de eerste C+B LP was die niet in een budget reeks uitgebracht werd............

Het enige nummer waar ik echt van uit m'n dak ga is het Muskee/Gelling duet Down The Road en dat is dat wel meteen zo ontzettend goed dat ik er toch nog 2½ * uit kan persen ......

'The sky is crying' (volgens mij een Elmore James-nummer(?)) is voor mij ook zo'n kippenvel-nummer.

Ik vind dit echt een ondergewaardeerde plaat. Dit is nu typisch zo'n plaat die je moet horen van vinyl. Het geluid is ongelooflijk goed, prachtige bas, lekkere piano. Ook goeie nummers. Hoogtepunt uit de Nederpop.

Van de eerste vier is dit vast de minst verkochte want volgens mij de moeilijkst te vinden plaat (ik heb het over het originele vinyl uiteraard). De andere 3 heb ik regelmatig in handen gehad.

ik vind dit ook een ondergewaardeerde plaat,
sterker nog ik vind deze beter dan de eerste twee studio albums van Cuby.
Heerlijk album van Cuby.
Mijn favoriete nummers zijn:
Down the Road
Goin' home

Ik kan mij gedeeltelijk vinden in de kritiek van Droombolus. Vooral het titelnummer en de opener zijn wat mij betreft erg zwak te noemen. Die nummers lopen werkelijk voor geen meter en zijn productioneel inderdaad ook erg zwak. Die productie wordt helaas niet veel beter. Het songmateriaal is echter dik in orde voor de rest en uiteindelijk kan ik dan toch wel zeggen dat dit album, ondanks alles zeker wel de moeite waard is. Maar wel veel minder dan de voorganger en de opvolger.

Voor het titelnummer heeft Brood wel erg goed naar The Bluesbreakers geluisterd (vgl Hit the Highway op A Hard Road) En dan doodleuk je eigen naam eronder zetten

Wat je er qua waardering ook van vindt, een ding weet ik wel; dit is een absoluut collectors item.

Down the Road
The Sky Is Crying
Window of My Eyes .....deze 3 tracks...5 sterren

Gehele album ...4..sterren

En ik vind m in de kringloop winkel in zeer mooie staat voor weinig. Kan mezelf gelukkig prijzen vandaag.

Gefeliciteerd, lennon! Dat vinylalbum is zeldzaam.

Ja, dat heb ik inmiddels gezien. Ik heb ook nog eens de versie met het boekwerk midden in, dus da's helemaal de mooiste versie begreep ik.

De plaat opent wat slap met Checkin' on My Baby maar dat wordt snel goed gemaakt met Down the Road, heerlijke slide guitar.

Window of My Eyes absolute klassieker. Wat een mooi nummer.

Trippin' Thru' a Midnight Blues vind ik weer veel te veel mainstream. Waar de 2 voorgaande songs zich nog onderscheiden door iets bijzonders, mist dit nummer dat compleet. Op de solo met de harmonica na dan.

Big Blue-Eyed Girl is eigenlijk 't zelfde pak en laken, Zit iets meer power in, qua zang ook wel sterker, maar maakt geen indruk.

Going Home Is een soort blues / rock 'n roll wat niet echt mijn ding is en ook nooit zal worden. Probleem is dat 't allemaal teveel op elkaar lijkt, en ik 't dan snel zat ben.

The Sky Is Crying brengt me langzame blues, daar hou ik van. Dit nummer bevat weer een mooie slide guitar partij, en wekt mijn interesse weer. Mooi nummer.

Feelin' Low Down is weer uptempo, maar deze kan ik wel uitluisteren.

Feel So Bad klinkt door de blazers wat soul-achtig, dat maakt 't wel een interessant nummer.

Aardig album dit, maar als het allemaal in de stijl van The Sky Is Crying was geweest had 't mij veel meer aangesproken. De nummers die me echt aanspreken vind ik ook echt heel erg goed. Maar als 't m niet aanspreekt vind ik het ook meteen vervelend. Dat is dus een tweestrijd met deze band.
Daarom 3 sterren, want in feite vind ik de helft goed, maar een 2,5 vind ik te laag voor een produkt als dit.

Mooi, die versie met boekwerk.
Denk dat het met de honky tonk piano van Brood op dit album wel goed zit toch?, lees er in geen enkele recensie hierboven iets over.

ik ga met argusogen lennon's reviews bekijken. ze vallen wel (enigszins) in mn straatje en zijn naar mijn smaak goed raak. deze ook. thanks!

Das leuk maar waarom de argusogen?

anders zie ik niks
ik bedoel, ik zet mn speurbril op.

Ik ben blij dat ik ondanks de wisselende kritieken hier op Musicmeter toch eens goed ben gaan luisteren naar deze Trippin' Thru' a Midnight Blues. Zelf vind ik 'm niet veel minder dan Groeten Uit Grollo en zelfs ietsje beter dan Desolation. Van dat niveau dus. Misschien swingt 'ie iets meer.

Ik lees dat de drummer wat minder is, maar storend vind ik dat niet. Integendeel: de rest van de band is ouderwets, mag je wel zeggen, op dreef. Met name de gitaar van Gelling, de stem van Muskee en de toetsen van Brood blijven toch fantastisch. De nummers zijn van goed, via echt goed tot geweldig. Tot die laatste categorie horen volgens mij Down The Road, Window of My Eyes & The Sky Is Crying. Alweer een uitstekende plaat van Cuby+Blizzards uit einde jaren '60.

Er zal en je kan genoeg aan te merken hebben op C&B en op deze plaat. Maar Windows Of My Eyes blijft toch wel een van de mooiste songs uit ons nationaal poparchief. En juist het gebrek aan perfectie is toch ook weer de charme, het rammelt allemaal zo lekker.
En C&B doen me ook altijd op een fijne manier aan Drenthe denken. provincie waar ik verliefd op ben en het liefst mijn vakantie's doorbreng. En dat met mijn 7 engelse cockertjes door de bossen en andere natuurgebieden te wandelen en dan bij terugkomst in de vakantiebungalow lekker C&B op te zetten. Overigens daarbuiten draai ik ze weinig tot niet, C&B horen voor mij echt bij mijn vakanties in Drenthe.

Ik heb natuurlijk, dik vijftig jaar na de release, wel heel makkelijk praten maar: de gloednieuwe reissue die ik nu aan het draaien ben heeft hélemaal geen last van mindere productie en andere ongein. Klinkt loepzuiver en erg lekker!

Geen slechte plaat, maar net als bij voorganger Groeten uit Grollo beleef ik hier niet echt een klik - een persoonlijk dingetje, uiteraard.

Beetje vreemd misschien, want op zich geldt voor deze plaat zo'n beetje hetzelfde als voor het debuut. Maar dan net wat minder allemaal.

3 sterren