Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92 (1992)

Ik hou het op 4*.

Erg aardige muziek, lekker zweverig. Term ambient is een stretch, dat wel, want uiteindelijk toch veel ritmisch gedoe op dit CDtje.

Toch een erg bezige bij die Aphex Twin. Hoe meer ik van hem hoor, hoe meer ik onder de indruk raak van zijn brede range aan muziek. Alleen mist het vaak allemaal een beetje aan echte toppers.

Voor het eerst in jaren weer 's opgezet en aangenaam verrast, na een aarzelend begin word ik uiteindelijk toch wel meegesleept door de sfeervolle ambient van meneer James. Voor mij zijn er 4 uitschieters naar boven: Heliospan, Schottkey 7th Path, Ptolemy en het Kraftwerk-achtige slotstuk Action.

Ik geloof trouwens wel dat dit echt uit de eighties komt, gezien de old school hiphop invloeden die je af en toe terughoort (soms complete beats, maar af en toe ook samples zoals in Delphium).

Niet mijn favoriete werk van Aphex Twin, maar wel een halfje erbij. 4*

Tha is buitengewoon meesterlijk, de pracht van de melodie... zoiets ben ik nog nooit tegengekomen in muziek, zo simpel... maar ook zo ontzettend mooi. Tegen de tijd dat het nummer voorbij is besef je je pas dat 't je 9 minuten lang heeft bezig gehouden.
Ik heb zelf ook goeie herinneringen aan dit nummer, vooral toen ik om 22:30 s'nachts van mijn vakantiewerk kwam, fietsend naar huis... Ipodje in, en dit nummer draaien, het gevoel van vrijheid en ontspanning, half wegdromend met dat gevoel van "ah, weer een dag achter de rug".

SAW 85-92 is zonder twijfel mijn favoriete album ooit, van het hemelse, zweverige "Xtal" tot het energieke "Delphium", de nummers hebben allemaal hun charme. Het klinkt inmiddels misschien wat verouderd, maar het blijft toffe muziek.

Wel spijtig dat dit album zo lastig verkrijgbaar is (net als bijna alle andere 'oudere' R&S/Apollo releases). Ik heb mijn exemplaar via Ebay moeten bestellen

Na dit album vaker te hebben gehoord, wordt mij duidelijk dat er naast het hemelse 'Heliosphan' nog meer mooiste tracks op staan, die bijna net zo mooi kunnen zijn. Zo is 'XTal' een mooie dromerige opener op dit album, en is 'Tha' een lekkere muzikale trip van 9 minuten, die nooit verveelt. 'Pulsewidth' is een echt dancenummer, dat in 2000 of 2001 alsnog op single uitgebracht had kunnen worden, en in dat geval (denk ik) een hit had kunnen worden (na zijn succes in 1999 met 'Windowlicker').
Ook 'We are the music makers' is een zeer kunstig gemaakt dansnummer, en zo hoor ik ook graag 'Ptolemy' en 'Hedphelym'. De rest is op dit album is vrij goed tot goed.
Ik twijfel zelf tussen 4,0* en 4,5*, en geef voorlopig 4,0*

Inderdaad... 14 jaar was onze man toen hij aan dit project begon. Hoogstwaarschijnlijk zat hij gewoon wat te pielen met melodietjes en wisten elke tonen hem op zijn associaties te raken. Op zo'n leeftijd zou je denk ik ook wel denken: hier kan mijn omgeving en zeker het publiek niks mee... laat mij maar in mijn eentje experimenteren... maar nogmaals... onderschatten is ook een vak, zeker als je een rare vogel bent.

Want werd er wel eens niet verteld dat Richard D James het plakkertje autisme heeft gekregen? Je kan het zo zout eten wat je maar wilt maar in de tijd dat de "normale" mensen zich met troep bezighielden als The Village People, David Hazeltof of andere hippe discotroep, hield deze jonge man zich bezig met zijn eigen tonen... ja... wat zijn dat voor tonen? Komt het van deze planeet? Althans... iets wat de grote massa ongetwijfeld wel zou denken.

Associaties... ja, Richard weet/wist mij in ieder geval helemaal ermee te overtuigen, en heeft buiten zijn toenmalige weten om, hier een klassieker neergezet dat zeker een top 250 plek verdiend. Bij elk nummer droom je weg, waan je je eigenlijk een beetje in begin jaren 90 en had je gewild dat je dat kon meemaken terwijl je 20 was in plaats van 2. En inderdaad, associaties met het infrastructuur komt hier vaak te boven... eindeloze snelwegen, een lange treinrit (de voormalige dienst tussen Zandvoort - Maastricht please), bruggen en vaak met een zomerse zonsondergang. Ik snak naar een tijdmachine en de romantiek die destijds nog niet helemaal was besmet door de kapitalisme, leegheid en oppervlakkigheid en muziek als Aphex Twin nog een groter platform kreeg in plaats van dat het nu bijna heel zeldzaam is om er nog op grotere schaal zo de fans uit te plukken, of dat mensen denken dat je van een buitenaards ras bent als je ook maar over IDM begint. Maar ach... blijven overtuigen. Je hoeft amper op play te drukken en je word meteen in een bad van nostalgie en rust gegoten. Xtal... wat een openingsnummer, je zakt heerlijk weg met je rookbare groente. Monotoon weet absoluut niet te vervelen bij Tha, en de beelden van een snelweg of lange treinreis terwijl het donkerder word weten de boel kleur te geven en gaan we de euforische kant op met Pulsewidth Ageispolis en Green Calx. De veelzijdigheid blijft erin. Heliospan is ook heerlijk dromerig en We Are The Musicmakers werkt ook goed bij een ondergaande zon. Lekker pruttelend en loom... perfect als je rozig bent. Scottkey is lekker old school IDM... standaard, maar wel lekker spannend. Ptolemey gaat weer de euforische kant op maar het wil erg beklemmend en chaotisch worden met Hedphelym. Phoe, zware kost... waarschijnlijk gemaakt in een van de down-periodes van Richard, misschien toen hij op zijn 17de liefdesverdriet had ofzo? Bij Delphium raakte hij misschien wel weer verliefd op een ander meisje. En het laatste nummer... Actium... een relaxed en neutraal afsluitertje.

Nogmaals een klassieker. Tijdloos, creatief en wonderschoon.

5,0*

Erg mooi album. Ik had eigenlijk iets minder goeds verwacht, maar dit klinkt inderdaad heel modern en je ziet duidelijk waar de invloeden vandaan komen (tenzij iemand voorheen hetzelfde deed). Ik begin wel te begrijpen hoe veel van mijn favoriete artiesten hier de mosterd vandaan gehaald hebben. Het is een sterk album, zeker omdat het vandaag nog steeds werkt. Ik kende Xtal al langer, maar de favoriete nummers van mij zijn eigenlijk Green Calx, Ptolemy en Hedphelym. Pas bij die nummers begon ik in te zien dat dit erg goed was (waarbij het ervoor gewoon goed was).