Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92 (1992)

Dit was voor mij de eerste 'electronische' cd, en nog steeds een van de beste. Melodisch, lage beats, en redelijk down-tempo, de nummers zijn echt klassiekers. Een perfecte cd om iemand de electronische muziek te laten waarderen. Het is ook 1 van de weinige cd's die na 11 jaar nog steeds tijdloos meedraait. Dat verjaren hoor ik beter bij onder andere de eerste cd's van Black Dog en LFO.

Ik vraag mij altijd af of de titel van dit album wel helemaal klopt. Zou hij echt op veertienjarige leeftijd minstens 1 van deze tracks op zn Commodore Amiga hebben afgemixt ofzo?

Zoals hij zelf in interviews zegt, wel ja.

cd's als deze zie ik niet vaak. Het blijft een topper, duidelijk 5*

Ik hou het op 4*.

Erg aardige muziek, lekker zweverig. Term ambient is een stretch, dat wel, want uiteindelijk toch veel ritmisch gedoe op dit CDtje.

Toch een erg bezige bij die Aphex Twin. Hoe meer ik van hem hoor, hoe meer ik onder de indruk raak van zijn brede range aan muziek. Alleen mist het vaak allemaal een beetje aan echte toppers.

En nog maar een halfje erbij. Wat is dit geweldige muziek bij dit weer.

Ja, dit is echt groots...

Erg knappe muziek, gezien de ouderdom ervan. Op 'Green Calx' na, die ik toch een wat vreemde eend in de ambient-bijt vind, zijn het allemaal zeer geslaagde nummers. 'Heliosphan' is groots, maar 'Xtal', 'Tha' en 'Ageispolis' zijn ook zeer zeker de moeite waard.

Het doet me gevoelsmatig vaak minder dan veel van Aphex Twins andere werk, maar het is ook wel eens lekker om een cd te hebben die je gewoon altijd kunt opzetten in plaats van bij een bepaalde stemming.

Een welverdiende 4*

Nog steeds een van mijn favoriete Aphex Twin cd's. Perfecte nummers allemaal, en dan te bedenken dat ie sommige nummers op z'n 14e gemaakt heeft met de apparatuur die toen voorhanden was.
4,5*

Ik heb deze plaat op aanraden van een vriendin binnengehaald. Mijn eerste aphex twin! (kende al nrs op soundtracks enzo). Maar Xtal, dat ken ik vanwaar? of is gewoon dat een heel grote hit geweest? En Heliospan, wat een vet nummer!

''Ageispolis'' is mijn favoriet. De beat van ''Drop It Like It's Hot'' zit hier al in trouwens.

Erg fijne rustige nummers. Hoewel ik niet gespecialiseerd in electronische muziek ben, kan ik wel zeggen dat dit het beste is wat ik tot nu toe gehoord heb in het genre. Wel een album waar ik echt zin in moet hebben, ik kan het niet op elk moment zomaar opzetten. 4*, met Heliosphan als beste nummer.

Misschien wel het beste electronica album ooit gemaakt. "Heliosphan" is moor alvast ook het beste nummer. 5*

Beetje achtergrondmuziek voor pornofilms, hoewel ik het wel een strak album vind.

Misschien maar eens opnieuw proberen. Destijds vond ik het dodelijk saai.

Geweldig album! Elk nummer vind ik gewoon goed en dat heb ik niet vaak bij een album. Een aanrader om te beginnen in de electronische muziek.
Mijn toppers zijn Xtal, Heliosphan en We Are The Music Makers. Een dikke 4.5!

Bij lange na niet.. Maar het is beslist een klassieker in het genre.
4*

Onwerkelijk goeie plaat. We are the music makers and we are the dreamers of the dream, mooi citaat van Willy Wonka van Sjakie en de Chocoladefabriek...

Man, ik wist dat me niet eens meer te herinneren terwijl ik de film toch vaak gezien heb

Ik vind windowlicker toch het gaafst!

Fijn album, Xtal is mijn favoriet. 4*.

Dit is typisch zo'n genre-definierend album. Net zoals Reign In Blood voor de trash-metal, Mezzanine voor de triphop, etc..
SAW is een plaat die voor heel veel mensen de electronische (dans) muziek op de kaart heeft gezet en ook meteen de noemer 'ambient' daarin een vlaggetje heeft gegeven.
Ik moet altijd hard nadenken of ik dit nu wel ambient vind, sommige nummers meer dan anderen in elk geval. Ambient, als in het luistert heerlijk ontspannen en rustig door, is het zeker! Maar Aphex zou aphex niet zijn als hij er niet een behoorlijk eigenzinnige draai aan zou geven. De muziek is daardoor best op zichzelf komen te staan, en er zijn weinig tot geen platen die ik hiermee nu echt kan vergelijken. SAW is maw uniek! En dat is natuurlijk het kenmerk voor een goed genre-definierend, of zelfs overstijgend album!
Tot zover de status van deze schijf. Als ik me verdiep in de nummers merk ik iedere keer weer dat ik moeite heb met het terughalen welk nummer nou ook alweer welk nummer is. Hoe vaak ik de plaat ook al heb gehoord, het wil maar niet beklijven wat wat is.. Dat komt volgens mij omdat er een enorme cohesie van deze plaat uitgaat. De nummers vullen elkaar prima aan, zonder daarbij nu zozeer zelf een eigen plaats op te eisen. Daarmee zitten we natuurlijk middenin het ambient-genre, waar dat eigenlijk gemeengoed is.. Briljante ambient-tracks zijn moeilijk aan te wijzen, omdat het allemaal in dienst staat van het collectief en samenspel. Desalniettemin heeft grootmeester Twin natuurlijk wel een paar paaseieren verstopt tussen deze lekkere wegluisterplaat Green Calx (disco-beats in een industrial jasje), Heliosphan (beslist de topper van deze plaat, erg upbeat) en Ptolemy zijn nummers die er zeker uitsteken. Niet eens zo heel erg ver, want het niveau van de overige nummers is amper veel lager. Het grote pluspunt van een klassieker natuurlijk: constant hoog niveau! Eigenlijk vind ik hem naar het einde toe ietsjes vlakker worden, met name het laatste nummer.. Maar dan heb je al zo meanderend zitten genieten van alle rustpuntjes, versnellingen, fantastische samples en geluidjes dat dat niet veel meer uitmaakt.
Hoewel ik vind dat een 'classics' bijvoorbeeld betere tracks bevat, is dit de betere overall plaat en de beste van R.D. James Ik verhoog bij deze nieuwe review mijn cyfer ook maar eens naar 4.5*. Aanrader voor iedereen die iets met muziek heeft!

Las nog eens je review. Gloeiend mee eens

Dat de specifieke plek van nummers je niet zo bijblijft zie ik wel gebeuren ja, de muziek vloeit zoals een droom.

Voor de vinyl liefhebbers: hij is weer even verkrijgbaar: repress (ook via andere winkels, maar bij deze kun je via internet reserveren en het gratis in Amsterdam afhalen)

Nou nog SAW II

Ik blijf toch steeds weer terugkomen bij deze twee albums. Dit is de standaard in electronische muziek, geen twijfel over mogelijk.

Mooiste track van deze editie: Tha

Dat nummer verbaasde me meteen al qua ontspannende werking en onderhoudendheid met minimale verandering.

1 woord: orgasmisch..

Zijn dat er geen 3??

jaaaaaaaaaaaaaah, humor

Och ja, weet je wel, ik probeer het tenminste