The Beatles - Abbey Road (1969)

En ik ben juist heel blij met de 2019 uitvoering! Dan blijkt ineens dat je minstens een kwart van de beatlemuziek - ja, zo noemde m'n vader deze muziek vroeger - al die tijd gemist hebt, nu er zoveel mooie details tevoorschijn komen en het geluid minder blikkerig klinkt en nog veel meer!

Mijn Abbey Road 1987 CD kan naar zolder!

Ik kon mijn Abbey Road CD uit 1987 verkopen aan een collega die het niets kon schelen dat hij niet de allernieuwste remaster had. Was voor mij toch een beetje een voorwaarde, de nieuwe erin, de oude eruit.

Als ik het goed begrijp is er niet alleen remaster (ik heb de remaster uit 2009; uitstekend), maar ook een nieuwe mix? Want dat maakt natuurlijk wel wat verschil.

Yep, totaal nieuwe mix. Maakt wel verschil. De ‘Abbey Road for Millenials’ mix. Opdat jongere oortjes niet denken dat ze naar oude meuk luisteren. Althans, dat is de redenering van Giles Martin, de man die de mix gemaakt heeft.

Helder. Dank, Savant!

Excuses voor de verwarring. Ik had inderdaad remix moeten zeggen i.p.v. remaster.

Eindelijk een remaster die toegevoegde waarde heeft. White Album had dat niet

Na Revolver ook dit, volgens velen beste, Beatles album weer eens aangezwengeld. Behalve de singles moet ik toegeven dat ik Abbey Road erg slecht ken. Wat ik mij ervan herinner is dat ik het, net als de meeste andere Beatles albums, erg onevenwichtig vond, vooral het tweede deel. Maar bij herbeluistering moet ik vaststellen dat dit heel erg meevalt. Sterker nog, ik vind het over de gehele linie gewoon een sterk album. Come Together is natuurlijk een fantastische opener en het niveau wordt daarna nauwelijks minder. Here comes the sun is wel wat aan de zoete kant, maar toch vind ik het wel een mooi nummer. Zelfs het verplichte Ringo nummer kan ik hier zowaar prima hebben. De liedjes vanaf sun king stellen als losstaande nummers vrij weinig voor, maar als geheel werkt het wonderwel. Ja, dit ga ik zeker vaker luisteren en het zou naast Sgt. Peppers wel eens mijn favoriete Beatles plaat kunnen worden.

Dit album heeft voor Beatles begrippen veel blues-invloeden. Misschien is dat wel de reden dat ik Abbey Road over de gehele linie zo goed kan waarderen. Het melige en jolige wat op (bijna) elk eerder Beatles album in meer of mindere mate aanwezig is en ik zeer slecht kan waarderen in de band, is hier niet of nauwelijks te horen. Maxwell’s silver hammer bijvoorbeeld was op een eerder album ongetwijfeld opgeleukt met allerlei vervelende vrolijke toeters en fluitjes, maar hier blijft het vrij basic qua instrumentatie en daardoor ook een stuk... serieuzer. Waardoor ik het gewoon een heel sterk nummer vind. Hetzelfde geldt tot op zekere hoogte voor octopus’s garden.

Tja, eindelijk lopen er eens geen toeristen meer overheen. Met andere woorden: grijp die kans!

Met vier man tegelijk over een zebrapad lopen is heden ten dage sowieso onverantwoord. En ‘Come together’ is momenteel ook echt een no-go...

Wel lachen die George Baker. In de Volkskrant had hij een album top 5 met lievelingsalbums aller tijden staan inclusief The Beatles met Abbey Road. Hij was in 1970 onder de indruk van het geluid van deze lp, een revolutie qua sound aangezien deze volgens hem was opgenomen op 24 sporen. Het leek wel science fiction volgens de zanger van Little green bag. Inderdaad Hans, Abbey road is een staaltje vakwerk maar dan moet je je wel bij de feiten houden want 24:3 is nog altijd 8 sporen. Hansie, Hansie overdrijven is ook een vak........

De 2019 LP remastered en met dus nieuwe mix op 180 gram vinyl is nu verkrijgbaar voor €18,-
Heb hem deze week binnengekregen, klinkt geweldig!

Om uit het Beatles oeuvre een album als beste uit te roepen is eigenlijk onbegonnen werk. De geweldige albums Rubber Soul en Revolver, het revolutionaire Stg. Peppers en het meesterlijke The Beatles (beter bekent als The White Album), het is echt niet te doen. Dus kies ik voor het Beatles album dat het meest op mijn draaitafel belandt. En dan kom ik uiteindelijk uit bij het fantastische Abbey Road. John Lennon valt meteen met de deur in huis met Come Together. George Harrison schittert op dit album met twee composities die tot het allerbeste behoren die ooit gemaakt zijn in de popmuziek (ik weet het, het zijn grote woorden). Something is wonderschoon en subtiel en bij Here Comes The Sun lopen werkelijk de rillingen over mijn lijf. Maar het meest wonderlijke is de medley, suite of hoe je het ook mag noemen die bijna de hele B-kant beslaat. Wat een genialiteit om deze nummers te smeden tot een verbluffend geheel. Buitenaardse schoonheid, prachtige harmonieën. Misschien wel de beste plaatkant ooit gemaakt, of sla ik nu teveel door?

Ik ben ook geneigd te stellen dat het de beste B plaatkant ooit gemaakt is Folo. Nu ken ik niet alle B kanten van alle lp's ooit gemaakt. Maar tot nu toe ie dit de beste. Iconisch. Is ook voornamelijk mijn full score op gebaseerd. Kant A is sterk, maar door voornamelijk Come Together, Something, Oh Darling en I Want You.

Leuk detail wat ik laatst las, John Lennon wilde de kanten andersom, dus de B kant de A kant en visa versa. Zodat Abbey road, dus het bestaan van the Beatles plots zou eindigen met I want you she,s so heavy, de oorverdovende stilte volgend na de meeslepende herrie.
Het laatste nummer, her majesty, was een vergissing, het moest ergens midden in de medley worden gemonteerd, maar kwam per vergissing aan het einde terecht. Men liet het maar zo. Omdat het zo passend en onverwacht was.
Leuke weetje voor een ieder die er iets aan heeft

Niet helemaal juist volgens mij. McCartney vond het toch niet zo goed passen middenin de medley en zei dat ze het weg konden gooien. Een editor heeft hem toen aan het eind van de tape geplakt omdat men niks weg mocht gooien. Toen McCartney dat hoorde vond hij het daar beter passen en is het daar blijven staan.

Dit is me beter bevallen dan Sgt Peppers. Nog altijd is er een groot kwaliteitsverschil tussen de nummers, maar de mindere nummers storen me beperkter dan bij sgt peppers. Veel variatie en muzikaal een sterker geheel ook. Beatles blijven bij uitstek echter wel een singleband waarbij voltallige albums soms wat achterblijven op de rest van hun repertoire.

Toen ik in juni 1999 weer een keer in Londen was, stond een bezoek aan Abbey Road op het programma. Ik had geen idee dat zoveel mensen hetzelfde programma hadden, want het was druk en een foto maken op dat beroemde zebrapad, was geen gemakkelijke opgave voor mijn vrouw. Het laatste album dat The Beatles opnamen heeft natuurlijk voor die drukte gezorgd, want de hoesfoto is uniek. Fotograaf Iain MacMillan heeft op 8 augustus 1969 6 foto’s gemaakt van The Fab Four lopend over het zebrapad, vlakbij de studio’s in de Engelse hoofdstad. Uiteindelijk kozen de heren voor de 5e van de reeks, waarbij de 4 weglopen van de beroemde studio’s, waar ze zoveel uren doorgebracht hebben. Was dit één van de vele aanwijzingen, dat de heren zelf ook voelden dat dit wel eens de laatste keer kon zijn, dat ze gezamenlijk aan een album zouden werken? Het lijkt erop. Begin 1969 waren The Beatles begonnen met werken aan een nieuw album, maar die sessies liepen uit op een drama. Zowel Geoff Emerick als producer George Martin lieten zich overhalen weer samen te werken om aan, wat uiteindelijk “ABBEY ROAD zou worden”. Het album werd overigens uitgebracht op 26 september 1969. Emerick was na de uitputtende “THE WHITE ALBUM” sessies opgestapt en Martin was eigenlijk klaar met de onderlinge verstandhoudingen in de band. De neuzen stonden dus allemaal dezelfde kant op en het openingsnummer, “COME TOGETHER” is dan ook qua titel, veelzeggend. Op deze sferische en ritmische John Lennon song zijn de 4 Beatles allemaal te horen, met drummer Ringo Starr in een hoofdrol. “SOMETHING” is één van de 2 songs die gitarist George Harrison aandroeg en deze behoort tot de toppers van het album. Met prachtig subtiel gitaarwerk, toetsen bijdragen van Billy Preston en mooie orkestrale arrangementen maken van dit nummer een wereldsong. Op “MAXWELL’S SILVER HAMMER”, compositie van Paul McCartney, is John Lennon niet te horen. Hij was de eerste week van de opnames, die plaatsvonden in juli en augustus 1969, afwezig vanwege de gevolgen van een auto-ongeluk, maar zag verderop tijdens de opnamesessies vrijwillig af van medewerking aan enkele songs, zo aan ook dit typische McCartney nummer met de moog synthesizer in een hoofdrol. “OH! DARLING” is ook weer een McCartney compositie waarop alle 4 te horen zijn, met Billy Preston op de elektrische piano. Deze heerlijke midtempo rocker laat de vocale capaciteiten van Macca volledig horen, geweldig! “OCTOPUS’S GARDEN” is de enige compositie van Ringo Starr, maar behoort wat mij betreft bij het beste dat hij ooit geschreven heeft. Lekkere ritme, mooie melodielijn, subtiel gitaarwerk van George Harrison en zijn solo mag er ook zeker zijn. “I WANT YOU (she’s so heavy)” is een bijna 8 minuten durende bluesy track, geschreven door John Lennon, waarin hij zijn gevoelens voor zijn lief Yoko Ono op indrukwekkende wijze uit. De basgitaar bijdragen van Paul McCartney vind ik subliem, de tempowisselingen zijn geniaal, wat ervoor zorgt dat dit nummer ook weer een topper op “ABBEY ROAD” is. “HERE COMES THE SUN” is de tweede bijdrage van Harrison, en ook dit is weer een heerlijk liedje. Lekker loom ritme, aanstekelijke melodie en opnieuw een bewijs dat Harrison zich had ontwikkeld tot een briljante songwriter. “BECAUSE” is geschreven door John Lennon, heeft een prachtig vocaal arrangement en de klavecimbel die prominent te horen is, wordt bespeeld door George Martin. Hierna volgt een 16 minuten durende medley, met losse opnames waarvan enkelen al voor de officiële opnameperiode werden opgenomen. Zo heeft de eerste opname van “YOU NEVER GIVE ME YOUR MONEY” plaatsgevonden op 6 mei 1969, waarna het later afgemaakt is. Het tweede nummer in de medley is van de hand van John Lennon, “SUN KING” en is duidelijk beïnvloed door de Fleetwood Mac hit uit 1969, “ALBATROSS”. Lennon heeft het later in een interview in 1980 met David Sheff bestempeld als “een stukje rotzooi dat ik nog had liggen”. “MEAN MR. MUSTARD” is ook weer van Lennon en heeft ook een duidelijk Lennon stempel en is uitermate kort, 1.06. Opvolger “POLYTHENE PAM” is niet veel langer en dit heeft te maken met de overgangen in de medley, waardoor sommige delen van originele opnames verwijderd zijn. “SHE CAME IN THROUGH THE BATHROOM WINDOW”, later nog succesvol gecoverd door Joe Cocker, is een McCartney compositie en gaat over een fanatieke Beatles fan, die via het badkamerraam in het huis van McCartney wist te komen. Het geniale einde van de medley begint met “GOLDEN SLUMBERS”, van de hand van Paul en dit heeft dan ook echt zijn signatuur. Een mooie, op piano gebaseerde ballad. De overgang naar “CARRY THAT WEIGHT” is perfect en deze meezinger is van grote klasse en heeft prachtige orkestrale bijdragen en een subtiele gitaarsolo. “THE END” is niet het einde van het album, maar heeft wel alles in zich wat een slotakkoord in zich zou moeten hebben, een heerlijke rocker, geweldige gitaar solo's en met een prachtige opbouw. De laatste tekstregel is het o zo ware: And In The End, The Love You Take, Is Equal To The Love You Make”. “HER MAJESTY” is het ultra korte einde van “ABBEY ROAD” en komt misschien als een rare toevoeging na de medley. Dit doet echter niets af aan het laatste album dat The Beatles opnamen en dat uitgegroeid is tot een regelrechte klassieker. Na dit album verscheen in 1970 het officiële einde, “LET IT BE”, maar dat album haalt het niveau van “ABBEY ROAD” nergens.

Na "Sgt Pepper" staat dit album bij mij op nummer-2 in mijn persoonlijke top-10. Opgenomen na "Let it Be", maar eerder uitgebracht als gevolg van de problemen met de mix van "Let it Be".
Deze legendarische plaat is een laatste krachtsinspanning van de Fab Four. Ze wilden nog één keer bewijzen dat ze, ondanks alle strubbelingen, toch echt de beste waren. Dat is bijzonder goed gelukt.
De LP bevat klassieker als Come Together, Something, Here Comes the Sun. De deels instrumentale medley op kant-2 blaast je zowat van je stoel af.

Ik sluit me aan bij dumb_helicopter Waarom is dit album beter dan Sgt. Pepper? Antw.: een flink aantal briljante songs (Harrison!) en minder trippy hippy; strakkere/transparantere/meer tijdloze sound & arrangementen - zo lekker bluesy als in "I want you" had ik de Beatles wel vaker willen horen. Waarom is het toch niet het ideale Beatles-album geworden? Antw.: Dat komt met name door een aantal van die typisch melige Beatles gedrochten (Maxwell's Silver Hammer, Mean Mr. Mustard) en(/op) de medley-tweede plaatkant waar natuurlijk ook melodische pareltjes tussen zitten (o.a. golden slumbers). Al met al is het voor mij toch teveel het "kijk ons even alle wilde invallen geniaal uitwerken en dat allemaal vernuftig aan elkaar breien" als ware zij een Vivaldi en dit album een "vier jaargetijden". Maar popmuziek is wat mij betreft idealiter een ander medium. The Beatles waren geniaal in het normale songformat, wanneer het hen (ook tekstueel) ernst was. En hier waarschijnlijk ook, maar niet (overal) voor mij.

Abbey Road vat de genialiteit van The Beatles denk ik het best samen. Of het qua stijl nu meer pop, rock of blues is, ze kunnen het allemaal. En hoe.

De B-kant van de plaat is met "The Long One" misschien nog wel beter dan de A-kant.

Ruim 50 jaar na dato is dit nog steeds ongeëvenaard. Ergens vraag ik me af hoe men hier over nog eens 50 jaar op terug zal kijken.

Abbey road, al 52 jaar geleden gemaakt, het klinkt nog steeds zo fris en niet gedateerd, het album had ook uit 1992 kunnen komen.Abbey road heeft zijn verleden al overleefd en leeft al in de toekomst. Over 100 jaar zijn we allemaal dood maar Abbey road leeft dan nog voort en gaat de geschiedenis in als een klassiek muziekstuk uit onze tijd.
The Beatles kunnen zelf verder leven zonder The Beatles, de 4 personen kunnen gemist worden, helaas zijn er al twee te vroeg verdwenen, maar ook, de overige twee zijn niet meer nodig om The Beatles voor eeuwig te laten voortbestaan.
Het is een entiteit op zichzelf geworden wat een geheel eigen leven is gaan leiden.

Beatles,ik ben geen grootse fan . Ik vind het mooi. Ik vind het goed. Dat wel.

Natuurlijk ken ik zoals iedereen het meer en deel vanuit mijn jeugd en ook heb ik de nodige cd's wel liggen ergens.
Het ding is, individueel een nummer voorbij te horen komen is heerlijk maar een heel album lang trek ik niet. Zelfs een mix cd met enkel de nummers die ik goed vind ,ik kom ver maar ik haal het nooit uit.
Waar het precies aan ligt weet ik niet maar volgens mijn vrouw is het de wat lijzige zang . Zelf zeg ik het wat onserieuze karakter of ondertoon welke in veel albums ligt te sluimeren. Hoe dan ook,het wordt gewoon te veel.

Dit album vind ik anders als de andere Beatles albums. Waarom? Geen idee eigenlijk.
Ik heb laatst twee weken naar Sgt pepper geluisterd, volgens velen het beste album denk ik. (Volgens mijn vader is dat Revolver,en die vind ik alleen daarom al ook erg mooi )
Sgt pepper,goed maar zal ik het vaak draaien,nee .
Dit album daarin tegen vind ik niet alleen goed,ik vind hem echt steengoed. Ik heb al eens gereageerd op dit album, en toen zei ik dat ik er niet zo bekend mee was, of iets in die trant. Dat blijkt niet helemaal te kloppen,een paar nummers ken ik zelfs zeer goed (Something en Here Comes the sun zijn favorieten die mijn pa vaak speelt op zijn gitaar)

Sinds dat bericht op MuMe heeft dit album mijn mobiel nog niet verlaten (!) Een presentatie op zichzelf, volgens mij is dat nl al een jaar geleden (?).
Anders dan een cd of mp3 ( die lenen zich om naar hartenlust te skippen) koop ik een lp plaat enkel als ik het betreffende album in zijn geheel zal beluisteren, zelden als achtergrond muziek en vaak om er echt even voor te gaan zitten. Dit wordt mijn eerste Beatles album op vinyl (als je John Lennon solo niet meetelt) !

Het valt me op dat dit album ook alleen goed is wanneer hij in zijn geheel wordt beluisterd, en een heel stuk minder wanneer je de nummers los luistert - of in shuffle wat dat aangaat. Nee, in geheel en in rust luisteren. Zo zijn zelfs de melige nummers (octo garden) zijn niet te slapstick. Dit steekt gewoon goed in elkaar.

Beste nummer vind ik Because , maar ook Come together ,en natuurlijk Something.

Het intro van i want you is er een die me sterk aan een ander lied doet denken maar ik kom er niet op. Sun king kan zo van Santana zijn.

Volgens mij zeker niet het beste album van de Beatles, maar wel met twee van hun mooiste songs, namelijk Something en Here Comes the Sun. Daar staan echter wat dieptepuntjes tegenover, zoals Maxwell's Silver Hammer of Oh! Darling. Ik kan er de handen niet voor op elkaar krijgen. Zo is het eigenlijk met het hele album. Het bevat te veel 'net niet' songs. Ook het erg lange I Want You (She's So Heavy) kan me geen moment bekoren.
Redenen genoeg om niet te begrijpen dat het op 1 staat in de 100 greatest Albums of 1969 en op dezelfde positie in de Best Ever Albums chart 1969. Het is daar ook het hoogdt genoteerde Beatles album in de overall lijst waarin het op 3 staat.
3,5* met moeite; 3* ligt misschien meer voor de hand?

Toch verhoogd met een heel puntje voorlopig. Twee nummers beluisterd via MuMeladder, en die zijn eigenlijk wel vrij goed. Als er twee nummers al vrij goed zijn, dan hoort die 2.0* volgens mij niet op zijn plaats. Ik moet het album nog eens herbeluisteren.

Deze plaat vind ik briljant, en ik hoor zoveel terug in de muziek van The Beatles wat anderen later in hun muziek zullen verwerken. Alleen daarom al is het briljant. Verder is Beatles luisteren eigenlijk altijd fijn. Veel bands kunnen vervelen maar Beatles eigenlijk niet.

Naar mijn mening hun beste album.

Ben wat verwonderd dat dit de hoogste score krijgt van alle Beatles albums. Wat we in de Get back docu hebben gezien is dat de groep niet veel verder kwam met veel nummers. De aanzetten tot nummers die we daar zagen krijgen hier een vervolg. Toch is kant twee niet meer dan een bonte verzameling leftovers.
Als je dit album als geheel vergelijkt met Rubber Soul, Revolver of MMT is dit na Let it be toch duidelijk de minste.

maar je geeft zelf ook nog een 4, wat best een hoge score is.

Persoonlijk heeft dit album als geheel gewoon een heel lekkere sfeer.. en dat zullen er meer vinden, getuige de hoge gemiddelde score?