UB40 - UB44 (1982)

Eén van mijn eerste L.P.'s geloof ik. Toen vond ik UB 40 een leuk bandje. Ook met de opvolger "Labour of love" bleef dat zo. Langzaam aan werd het steeds minder. Nu vind ik het echt helemaal niks meer. Ook zo'n hit-album als "Labour of love" niet. Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik dit album nog heel best te pruimen vind.

Ook dit is weer zo een sterke UB40 plaat, met als uitschieter Don't do the Crime Folotician Love is all is allright en Piper calls the tune.

een album dat gewoon lekker fris klint

Hoewel ik niks met reggae had of heb, sprak UB40 mij begin jaren 80 enorm aan vanwege hun teksten....vooral op dit album slaan ze de spijker op de kop met bv het nummer So here I am....iedereen met een normale baan, om het populair te zeggen, een arbeider, zal zich hierin herkennen en kan zich net als ik verbazen dat een hoop van hun vroege teksten (tot en met Geffery Morgan) nog steeds hartstikke actueel zijn.....

Redelijk album. Heb 'm al jaaaaren niet meer gedraait, maar moet 'm maar eens uit het stof opvissen.
Love Is All Is Allright gaf al behoorlijk aan welke kant de band op zou koersen...

3,5.

Voor mij het laatste UB 40 album wat nog de moeite waard is, alhoewel hier de verslapping al ten dele inzette,

UB40 is voor mij back to my roots. Eind lagere school was ik een grote fan van hun. Later vervaagde dat wat en treedde o.a. eerst U2 in en toen The Cure. Toch vind ik dit nog steeds een leuk album met lekkere nummers als Love Is Alright, The Key, Don't Do the Crime en Folitician. En als je even echt wil ontspannen, steek dan een joint op en luister naar I Won't Close My Eyes. Slaap zacht.

Dit is een van mijn meest favoriete UB40-platen.
Ik heb deze al een hele tijd niet meer gedraaid en nu ik de titels weer zie, heb ik er weer zin in.
De vocalen klinken hier een beetje Beatles-achtig en daar houd ik wel van. Mijn eerste kennismaking was de single 'Food for thought' en toen 'Love is al is alright' uitkwam heb ik voor het eerst iets van UB40 als langspeler gekocht.

Dit album heet 44 omdat het vierde album van de band was, en wat schetst mijn verbazing : nummer drie: Present Arms in Dub, staat niet op MuMe. Vreemd.
Anders had deze wel 43 geheten.

Dit is volgens mij echt zo'n band die veel en veel beter kunnen (het klinkt solide) maar op de oude nummers blijven hangen en daardoor nu ongeveer net zo spannend en fris zijn als als Simply Red en Joe (Cover) Cocker, en hoe heet die kleine drummer van Genesis ook al weer ?

Vernieuw jezelf zou ik zeggen en ga desnoods een paar keer op je bek, voor deze mensen is muziek maken geen hobby meer maar gewoon saai werk.

Saai werk: Is het ze daarom ook niet ooit om begonnen? Om uit de uitkering te komen ( getuige de naam van de band)

Klopt helemaal, maar toen hadden ze (wat ik me kan herinneren) nog iets fris en kwamen ze over als een band die zich niet te kijk zou zetten door 123 x op the Night of Proms te komen opdagen).

Het is ook zeker niet mijn muziek maar ze hadden volgens mij betere albums kunnen maken als ze wat meer lef toonden en niet het zelfde bleven maken.

met dit album vielen ze wel heel erg diep naar beneden...

erg saai album dit..

Volgens mij staat dat album wel op MuMe.

Je reageert op een bericht van bijna 2 jaar geleden... toen stond het album nog niet op de site (is pas eind 2008 toegevoegd).

In ieder geval tekstueel 1 van de beste UB40 albums.
Maar ook muzikaal niet verkeerd. De invloed van de voorganger ( In Dub )is hier goed te horen.
Men is zoekende, dat hoor je, helaas koos men op de crossroads voor de veilige en geplaveidde weg: met Labour of Love als resultaat.

Inderdaad, het heeft een heel lekkere verfrissende sound. Later werd dat frisse meer glad, maar hier een topsound. Warm. En goede songs: here I am, piper calls the tune... Raar dat ie zo laag gewaardeerd wordt...

Toen ik deze plaat op vinyl kocht kon je kiezen tussen bovenstaande hoes en een zwarte hoes met in het midden een glimmend vierkant waarin iets als een hologram zou staan (tenminste, zo werd het toen uitgelegd). Zie alternatieve hoes. Is er nog een CD-uitgave met dat hoesontwerp?

Zomer en mijn oude UB44 lp weer eens uit de kast getrokken: een perfecte combinatie.

Sinds mijn laatste reactie niet meer gedraaid, veel te lang want nog steeds heerlijk!

Wat mij betreft hun laatste album wat nog echt goed genoemd mag worden.Luister er af en toe met nog veel plezier naar.

Met z'n 20-en muziek maken... Noem het maar saai, ik had het wel geweten als ik een instrument zou beheersen! Het is overigens keihard werken.

Ik heb dit album ooit eens tijdens een opruimbui weggedaan, want ik heb 'm niet meer. Maar ik herinner mij de hologram op de elpeehoes nog wel. Leuk om te zien hoe de '44' draaide ten opzichte van de letters UB. Maar veel meer waarde heeft het album daardoor niet gekregen. De muziek echter doet het nog altijd goed op zomerse feesten en partijen.

Had jij daar mooi even een limited edition hologram hoes, Alicia!

Klopt, maar 'hadden is hebben te laat!'

De hoes hierboven is van latere persing; de 1e had zwarte cover met hologram: https://s9.postimg.cc/5idmnl96n/UB44.jpg

Het gaat weliswaar om een limited oplage, volgens discogs.
UB40 - UB44 (Vinyl, LP, Album) at Discogs

Eindelijk de plaat op CD te pakken gekregen in een double pack tezamen met Labour Of Love. Het vinyl staat nog steeds op zolder. Dit vind ik nog een prima album daarna werd het wel een stuk minder. Halverwege de jaren 80 ( Rat In The Kitchen ) afgehaakt.

Fijn album om na lange tijd weer eens terug te horen. Love Is All Is Allright, Don"t Do The Crime & Folitician zijn hier de uitschieters. De rest van de plaat is ook absoluut de moeite waard.

Ik heb de engelse hologramversie, plus nog enkele eveneens engelse 12”-singles van dit album. lekkere muziek. hierna voor altijd afgehaakt.

Haha, bijna een feestalbum van een band die UB40 parodieert.
Maar helaas is dit echt. Dit is het keiharde bewijs van de teloorgang die de ooit toffe band trof. Na de eerste twee albums was de koek op. Bijlezen leert ook dat Pa Campbell niet meer meedeed in het schrijf- en denkproces. Misschien dat dat iets te maken heeft, maar dat zou wel heel knullig zijn.

Hoe dan ook, dit album kent wat leuke deuntjes, en wat obligate tekstjes, en is verder volslagen kut.

Ja, meer ga ik er niet van maken. Nog een sterretje extra vanwege die leuke deuntjes, anders was het echt helemaal nul geweest.

Heerlijke plaat. Een gladdere sound dan eerder, maar niet tè, zoals later. "Forget the cost" is een oprecht en pakkend sociaal bewogen statement in een geweldige muzikale vorm. De serieuze UB40 ligt mij het best en dat werd vanaf dit album steeds zeldzamer.