April Wine - The Nature of the Beast (1981)

Een fijn album, vol met melodiueze hardrock. Deze band heeft nooit echt potten gebroken in Nederland, maar aan de andere kant van de oceaan waren ze best wel groot. Goede produktie. Op vinyl.

Hoe komt zo'n waanzinnige band als April Wine aan zulke lage scores vraag ik me af?

Dit is Hardrock met een hoofdletter 'H'...

Sign of the Gypsy Queen is fenomenaal. Deze band had net zo groot kunnen worden als Thin Lizzy of Blue Oyster Cult als je het mij vraagt....

Leuk hardrock album. All over town en sign of the gypsy Queen zijn de prijsnummers.

Deze puber was in 1980 gepakt door de New wave of British heavy metal én Black Sabbaths Heaven and Hell. Inmiddels oud genoeg voor een lidmaatschapskaart van de dorpsfonotheek speurde hij de bakken af naar hardrock, new wave en het liefst metal. Hij bezat namelijk dankzij een krantenwijk een platenspeler met bescheiden kunststof boxen. Niet zo groot als gewenst, maar luid genoeg om zijn moeder de stop eruit te laten draaien als het vanaf de zolder te luid werd.

Van April Wine kende hij dankzij de verzamelaar Metalmania het aardige nummer I Like to Rock. Als ik het me goed herinner, had hij op de radio Crash and Burn gehoord, wat indruk maakte. Als hij vervolgens Nature of the Beast aantreft met zijn indrukwekkende hoes, belandt de plaat in zijn linnen tas met twee plastic tassen eromheen als bescherming tegen eventuele regen.
Twee trappen op naar zolder, deur dicht, pick-up aan, de boxjes zo luid mogelijk en hopen dat er heftige metal zou klinken. Want dát was precies wat de hoes en albumtitel suggereerden!
Viel dát even vies tegen... Op dat ene nummer na dan. Wat verder klonk was conventionele hardrock die me niet pakte. Alleen Crash and Burn belandde op cassettebandje.

Een tijdreis vooruit naar 2024. Het geluidsbandje is allang in een kliko verdwenen maar via internet belandde Crash and Burn ergens rond 2016 op een playlist met oude favorietjes. Eerder deze maand zag ik op YouTube de boeiende documentaire over April Wine en frontman Myles Goodwyn. Dus is de vraag hoe Nature of the Beast nu bevalt!

Wel, de stem van Goodwyn vind ik herkenbaar én prettig en de composities zitten goed in elkaar. Niet alles is even pakkend, zo is de riff van opener All over Town vrij tam, maar geleidelijk komt de vaart in het nummer er alsnog in. Het geduld dat ik toen niet had, is er nu wel.
Sign of the Gypsy Queen is een uptempo nummer met elektrisch gitaargetokkel in de stijl van het beste werk van Blue Öyster Cult, inclusief het koortje in het refrein. Haalde in juni 1981 #57 in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Inmiddels valt op dat de productie ten opzichte van voorganger Harder..... Faster van het jaar ervoor is gemoderniseerd.
Ballade Just Between You and Me was tevens eerste single en haalde in april 1981 #21 in de Billboard Hot 100, waarna het clichématige Wanna Rock volgt om sterk af te sluiten met Caught in the Crossfire, inclusief lasergungeluiden.

Kant 2, sowieso wat steviger, start met de sterke riffs van Future Tense, gevolgd door het wat afgezaagde Ladies of the Night. Mijn favoriet blijft Crash and Burn, wat anders dan ik indertijd dacht niet over een auto-ongeluk gaat. Nu pas valt me op hoe lekker Jerry Mercer drumt in de coupletten met alle details op de hi-hat en de gitaarsolo's in het intro en halverwege zijn eveneens appetijtelijk. Het is het enige nummer dat zich qua stijl laat vergelijken met de New wave of British heavy metal van die dagen.
Dit neemt niet weg dat Bad Boys lekker doorstampt, waarna One More Time conservatiever afsluit.

Het album haalde in 1981 platinum in de Verenigde Staten, waarmee de Canadese band buitencategorie werd in eigen land. In 2010 werden ze ingewijd in de Canadian Music Hall Of Fame. De groep bestaat nog altijd met nu al jarenlang Brian Greenway (72) als groepsleider en sinds vorig jaar Marc Parent als frontman.

Een jaar later verscheen van een Brits bandje een elpee met een titel die ik nogal gejat vond van die van April Wine: The Number of the Beast.

Wederom een prachtig verhaal! Het gekke is dat ik dit album nooit in huis heb gehaald. Ik heb 'm lang geleden wel een aantal maal geluisterd maar het kwartje wou maar niet vallen. Ik had destijds alleen First glance en Harder...faster in de kast staan en die vond ik stukken beter. Althans, zo herinner ik het me. Toen ik laatst het nummer Just between you and me hoorde spitsten zich gelijk m'n oren. Heerlijk nummer! Op welk album staat het dan? Huh, op The nature of the beast?? Zat ik er destijds dan toch helemaal naast? Kortom; binnenkort toch maar eens weer in de herkansing gooien.