Massive Attack - Mezzanine (1998)

Ik heb juist het omgekeerde, Portishead kon me niet echt bekoren in het begin. Wel gestart met de lastige 2de in plaats van het inderdaad veel toegankelijkere Dummy. Massive Attack was direct heel erg geapprecieerd met hun debuut hier. Als ik bij Heligoland was begonnen..... Veel heeft te maken met hoe je een band leert kennen.

Ik heb me nooit echt verdiept in Massive Attack, maar ondertussen vulde mijn eigen top 500 zich met nummers als Inertia Creeps, Dissolved Girl, Teardrop en natuurlijk Unfinished Sympathy. Vandaag voor het eerst in zijn geheel naar dit album geluisterd en dat zal zeker niet de laatste keer zijn. Hoewel triphop niet echt mijn genre is, heeft de muziek van Massive Attack iets verleidelijks en bezwerends. Eens met Ernie hierboven, Massive Attack is toegankelijker dan Portishead.

Goede start Astro. De twee volgende albums worden niet door iedereen zo toegankelijk ervaren hoor. Maar na een stroeve start met 100th window waardeer ik ze alle 5. Van Portishead is alleen Third nooit geland bij mij.
Moeilijke vergelijking verder. Portishead vind ik somberder en emotioneler maar met heel veel mooie creatieve details. Massive Attack wat bonter, soms wat dynamischer en meer electronisch (maar meer hiphop op Blue lines) en dus best gevarieerd door de albums heen.

Als Massive Attack je goed is bevallen, probeer dan ook de (eerste drie) albums van Tricky eens.

Eerste keer beluisterd, viel erg goed mee. Ik vind het een heel sterk album, en het ligt me duidelijk pakken meer dan Portishead.

#TeamPortishead

#beidebandszijntop

Portishead komt ook voort uit het entourage van Massive Attack maar beide hebben een eigen geluid.

Alleen vind ik Massive Attack wel meer variatie hebben.

Ik heb het van horen zeggen, maar het schijnt dat de mens is voortgekomen uit de entourage van de aapachtigen. Gelukkig heeft de mens zich geëvolueerd en in sommige gevallen heeft dat geleid tot een zeer welluidend eigen geluid - het zgn zingen.

Voor dat laatste maakt(e) Massive Attack graag gebruik van huurlingen, hetgeen de variatie in het eigen geluid verklaart. Op zich is die bewering al een aardige gotspe, want een eigen geluid is een binair gegeven (je hebt 't of je hebt 't niet). Portishead heeft een heel steady eigen geluid.

Deze kunstmatige antithese - foei, Sloomblik - doet me denken aan hele simpele antithese - vega vs vlees - waarbij de flexitariër (onder wie ikzelve) geen recht wordt gedaan.

Kom, ik denk dat ik zo Tricky - Maxinquaye (1995) maar 'ns ga draaien

zo moet ik gniffelen als het commentaar op het lossen van een renner op een berg luidt: hij rijdt in zijn eigen tempo de berg op.
dat is weliswaar geen gotspe, maar wel een platitude.

Ben ook al voorbij het stadium van welke band is nu de beste is maar de waarheid gebiedt me te zeggen dat ik wel een grotere boon heb voor Massive Attack.

Verschillende zangers/zangeressen is niet echt de reden daarvoor want wat Beth Gibbons presteert op Dummy hoort bij het allerbeste van die stroming. Ook Geoff Barlow is een schitterende producer. Dummy was warmer en de opvolger (self-titled) was veel killer van geluid. Die vind ik minder maar moet ik dringend, net zoals Third, aan een herbeluistering onderwerpen. Met Protection en Mezzanine had Massive Attack mij ook direct beet na het al fantastische debuut Blue Lines. 100th Window en Heligoland waren de echte soundchangers. Vooral die laatste heeft moeten rijpen in de oren maar vind ik nu ook erg goed. Mezzanine heeft ook al donkere momenten met Dissolved Girl en Angel maar die gaan perfect op in het geheel dat ook de oudere sound eert met Teardrop. Die laatste zal niet toevallig ook als single gekozen zijn omdat het een heel toegankelijk nummer is.

Hoor ze beide graag en dat vind deze Flexitarier vooral leuk

Deze groep heb ik altijd goed gevonden, al vanaf hun eerste klassieker 'Blue Lines' was ik meteen verkocht. Er stond eens een interessant artikel op internet over de band, en dan vooral de naam 'Massive', het was dan ook rond het jaar 90/91 en de golfoorlog was bezig, en dat de band 'Massive' heette was een gewaagde zet die tijd en moest toen veranderd worden, enfin... de rest van dat artikel ben ik vergeten, maar het punt is duidelijk. Bij dit album heeft de band voor mij een dikke stempel gezet in dit unieke muziekgenre, een heerlijke dromerige, trippy en ook wel een beetje dansbaar album waar de basgeluiden je om de oren vliegen, de productie voor dit album is erg sterk, ik hou van dit soort muziek, heb 'Mezzanine' op lp een poosje geleden aangeschaft. Ja, Virgin Records van meneer Branson heeft toch een flinke lijst top artiesten. Wat mij vooral opvalt bij het album, en misschien bij andere ook is dat elk nummer totaal anders in geluid, opbouw, en zangers klinkt, alsof elke track apart staat van alle andere....oke, het zijn dan wel dezelfde zangers, 't is lastig uit te leggen, maar wel stuk voor stuk geweldige nummers. Met toppers als 'Dissolved Girl' 'Man next door' 'Exchange' en uiteraard 'Angel' en 'Inertia Creeps' zet ik deze regelmatig weer op de speler. Een topplaat!

Absoluut de best klinkende Portishead album maar op de een of andere manier doet deze me minder dan de voorgangers. Angel, Risingson en Teardrop zijn fantastisch. Intertia Creeps en Man Next Door zijn gewoon goed maar de rest? Misschien nog eens wat vaker luisteren.

Portishead?

Zeker. Robert Del Naja Is toch Bansky? En Portishead zit achter dit album. Het is echt waar....volgens Trump dan...

#team massive attack

100th Window > Mezzanine and I will die on this hill.

Beide fantastisch maar Mezzanine net ietsje genialer zeg ik nu. Hou ook echt van 100th Window

Straks bij thuiskomst nog eens een onvervalste Massive Attack marathon houden en wie weet..

Ook fantastisch maar zware disagree

Ik weet niet wat jij vandaag aan het drinken bent, maar doe mij ook maar een glaasje.

Blue Lines > Heligoland > mezzanine and I will die on this hill

Eerlijk gezegd snap ik die polariteit niet zo. Toegegeven 100th Window heeft baat bij wat extra indraaitijd, maar deze - zeker als je het concert heb bijgewoond waar dit album integeraal werd uitgevoerd, met Liz Fraser - is apsoluut hors catégorie.

En Blue Lines blijft na > 30 jaar prima draaibaar - verscheen t.t.v. Desert Storm en daarom lieten ze destijds het tweede deel van de naam, Attack, vallen.

weergaloos album!

Teams Tricky (vooral 'Angels...') & Earthling ('Radar', die ik als enige van hen kan dromen)... #weerga.

Dit concert was inderdaad geweldig! De zaal was jammer genoeg bij mij wat minder.

Graag attendeer ik je hierop Massive Attack, Portishead, Bristol 2005 - hier, vanaf 14:05, is goed te zien wie wat speelt bij Teardrop en idem bij Portishead, later. Veel minder elektronisch dan menigeen zou denken.

Na het geweldige concert gisteren in Tilburg weer terug in mijn Top 10❤️

Ben benieuwd naar twee dingen:

* wie verzorgde de vrouwelijke vocal(s)?
* ga je nog een stukje schrijven in het topic gisteren gezien - zou' k waarderen

Elizabeth Frazer was van de partij en voor Shara Nelson nam Deborah Miller de vocalen voor haar rekening.

Ik vind het een ‘topzwaar’ album met de beste tracks allemaal vooraan en daarna stagnatie op een minder opwindend niveau, vind persoonlijk zowel de voor- als achterganger leuker. Het blijft wel topkwaliteit natuurlijk.