Jim Byrnes - House of Refuge (2006)

Ongelofelijk. Werkelijk ongelofelijk: dat deze plaat onder de radar is door geglipt. Geen berichten voor een van de allermooiste platen vand e afgelopen jaren.
Blues, gospel, folk en soul... kortom rootsmuziek, gespeeld door een fantastische band. Met een rokerige, doorleefde stem zingt Byrnes veelal songs van anderen. Skip James, Big Bill Broonzy en Hoagy Carmichael passeren de revue. Waarom zelf songs schrijven als je iets mooi's kunt maken van die van anderen?

Doe jezelf een plezier en haal dit schijfje in huis.

"House of Refuge" is een pareltje. Er is moeilijk om er een label op te plakken. Uiteindelijk vind ik de term gospelblues nog het beste passen. "House of Refuge" bevat diepe donkere gospelachtige songs voorzien van invloeden uit de blues, jazz of andere rootselementen. De stem van Byrnes, aangevuld door gospelzangers The Sojourners en het fantastische gitaarspel van Steve Dawson maken dit tot een warme meeslepende en intense plaat. Gedurende de hele plaat ronkt er een orgeltje op de achtergrond, subtiel, maar als je goed luistert eist dit ronkende orgeltje stiekem een hoofdrol op. Hier kan ik geen genoeg van krijgen. Jim Byrnes bewerkt nummers van anderen op een dusdanige manier dat ze soms niet terug te herkennen zijn. Respect voor het origineel, maar hij geeft er samen met Steve Dawson een eigen smoel aan. "House of Refuge" is smeltkroes van het beste wat rootsmuziek heeft te bieden en behoort tot een van mijn favoriete platen van dit decennium.

de in eigen land (Canada) gevierde acteur Jim Byrnes, maakte als uitvoerend muzikant zijn debuut in 1981 met het album "Burning" en maakt sindsdien al vele jaren prima albums in het blues/roots genre.

op dit "House of Refuge" met als ondertitel "Songs of Hope, Longing, Sin and Redemption" overheerst de blues met een flink gospelsausje. niet verwonderlijk, gezien het feit dat de befaamde Canadese gospelgroep The Sojourners op liefst 7 nummers de geweldige backing vocals verzorgen.

daarnaast worden er prachtige accenten gelegd door o.a. fiddle, mandoline, orgel maar bovenal is het de multi-instrumentalist Steve Dawson die excelleert op diverse gitaren (dobro, pedal steel, slide, etc.)

behalve de traditional "Didn't It Rain" bestaat het songmateriaal uit 3 eigen nummers (2,3 en 9) waarvan 2 co-written met Steve Dawson en covers van oude blueshelden, waaronder "Big Bill's Blues" (Big Bill Broonzy), "Be Ready When He Comes" (van de blues/gospelzanger Skip James) en "Last Fair Deal Gone Down" (Robert Johnson).

2 andere covers van hedendaagse songwriters sluiten hier naadloos op aan, t.w. "Lay Me Down Sweet Jesus" van de Canadese singer/songwriter Justin Rutledge en "The Beast in Me" van Nick Lowe.

eens met Ronald5150 dat dit een pareltje is. wellicht het beste album van Jim Byrnes.

Album werd geproduceerd door Steve Dawson
Recorded at The Factory Studios & The Henhouse Studio, Vancouver, Canada