Ad Brouwers schreef:
Bixby Canyon Bridge begint heel rustig om naar een oorverdovende finale te gaan. No Sunlight, lekker uptempo nummer,Cath, typisch DCFCnummer, bij You Can Do Better Than Me moet ik telkens aan de Beach Boys denken, Long Division, één van mijn favo's The Ice Is Getting Thinner mooi sluitstuk. Dus ik kom makkelijk aan 3 nummers. Enigst minpuntje vind ik Talking Bird, errug sloom. De demoversie op hun nieuwe ep The Open Door vind ik een stuk beter. Eindconlusie: Prima DCFC album
Prima, dat misschien nog wel, maar toch geen 5*? Soms vind ik dat je wel erg makkelijk de volle mik geeft hoor! De voorgangers zijn echte geïnspireerd klinkende platen met originele popsongs, maar hier voelt het toch wat gekunsteld aan. De eerste drie nummers zijn inderdaad nog wel van de categorie goed to zeer goed. Daarna zakt het niveau toch wel naar middelmaat. Cath vind ik een heel onaantrekkelijk ding. Talking Bird ook al zo. Neuh, tot en met Grapevine Fires verveel ik me nogal. Your New Twin Sized Bed is wel zo'n authentiek DCFC nummer. De kracht van DCFC is voor mij de oneindige liefdes anekdotes en metaforen die ze uit de mouw schudden. Aan het einde hoor ik nog Long Division als positieve klank. Maar daar houdt het wel op. De rest is inspiratieloos. Het is pretentieuze kitsch (wat DCFC altijd al geweest is) maar dan zonder het waar te maken.