David Sylvian - Gone to Earth (1986)

Een bijzonder lastig album om te beoordelen. Aan de ene kant behoort de eerste cd tot het beste werk van David Sylvian. Before the Bullfight( ), Wave en River Man zijn zelfs ronduit geweldig. Aan de andere kant, kan ik vrij weinig met de tweede cd. Dat deel van dit album is namelijk behoorlijk saai, wat mij behoorlijk tegenvalt. Sylvian kan namelijk wel degelijk ontzettend sterke instrumentale muziek maken. Dit bewees hij al op het vorige album: 'Alchemy: an index of opportunity's' en zou hij verder nog gaan bewijzen op bijvoorbeeld: 'Approaching Silence'. Ik hou het voor nu op 3.5*. Zonder de tweede CD was dat 4.5* geweest.

Ik vind het wel een aardig contrast.
Maar heb uiteindelijk ook wat meer op met de songmatige eerste helft.
Maar het Ambientgedeelte is dik in orde.
Het is even omschakelen naar een andere mood.
Mooi werk van Robert Fripp hier trouwens.

T/m Silver Moon is het zaligheid en mystiek ten top, onovertroffen! Daarna krijg je nog een album's worth to mellow down. Heerlijke ambient om even na te genieten van hetgene de revue gepasseerd heeft. Dik in orde dus wat mij betreft ook de 2e helft van de plaat. 5 *

WPEzegtIk vind dit juist het minste werk wat Sylvian tussen '79 en '87 afleverde. Best wel fraai soms, maar toch ook wat bloedeloos en 'clean'. De bescheiden hit 'Talking the veil' was daar ook wel exemplarisch voor. Bijna een opmaat naar het proggy 'Rain tree crow'. De instrumentale helft was na Bowie's Low en Heroes al niet zo revolutionair meer (en die vond ik qua 'genietbaarheid' toch al minder dan het 'Amerikaanse trio': YA, SttSt, SM&SC). Sylvian zou zich met 'Secrets of the beehive' behoorlijk revancheren.

Ik denk dat Sterke Loetje het goed heeft verwoord. Heb op een ambient topic elders al eens verwoord dat ik Gone to Earth voor substantiële delen wel het label "ambient" zou willen geven. Maar goed die ambient-achtige elementen zijn deels al terug te vinden op Tin Drum.

Die link met Bowie (Low, Heroes) komt me niet zo 1-2-3 aanwaaien. Moest ik een link noemen zou ik eerder denken in andere richting.

--opm--
Moet dit toch iets nuanceren: zit op de spotifiets en Gone to Earth komt voorbij - hoor nu Home (2003 digital remaster) en dat doet wel degelijk denken aan Warszawa (Low). Het rare is - en dat kan ik in mijn hoofd zitten - dat Warszawa in mijn beleving eerder "oosters" te noemen valt; mogelijk verklaring: Bowie opende in de Ahoy destijds zijn concert met dat nummer, gekleed in een lichtblauw kimonojasje

Heruitgave op vinyl februari 2019. Prachtig album, voor mij zeker ook het tweede ambient gedeelte. Kan ook enorm genieten van de bas in Taking the Veil. Ben nu chronologisch catalogus van de man aan het doornemen. Dit is nummer drie van een nog lange reeks.
Hoe fantastisch zou het zijn als de man weer eens ging toeren, waarbij ook deze nummers voorbij komen?
Het zit er volgens mij niet meer in ....

De vocale nummers komen trouwens in het live-project met Fripp (damage) beter tot hun recht. Met meer agressie en dus minder clean - wat toch wel aangeeft dat de compositorische basis goed is.

De samenwerking met Fripp was meer dan alleen een live project. David Sylvian and Robert Fripp - The First Day (1993) - MusicMeter.nl

Prachtig album, als het alleen uit LP1 zou bestaan dan zou het de volle mep van mij hebben gekregen. Voor de instrumentale LP moet ik echt in de stemming zijn en dat is vaak niet zo. Ik zie de ambient soundscapes van Sylvian liever op de manier zoals hij het bij de song Brillant Trees heeft toegepast.Het tegendraadse nummer Gone to Earth bevalt me altijd erg goed.

Nog zo'n album wat ik helemaal grijs gedraaid heb medio/eind jaren 80. Heb vorige week de 12 inch van Taking The Veil gekocht en kom zo ook weer even hier uit. Wat een verbluffend fraai nummer blijft Taking The Veil toch, de perfecte mix van sfeer, prachtige stem en hoog muzikaal vakmanschap. Iets waar Talk Talk op een gegeven moment ook een meester in werd. Sylvian was eerder, ook in zijn werk met Japan en ook al vind ik hem (later) soms een enorme zweefteef, een muzikaal genie is het wel. Als hij de pet op de/mijn juiste manier op heeft dan is hij onovertroffen. Verder kan ik mij wel wat vinden in bovenstaande berichten, het is wel een hele zit deze dubbelaar maar het blijft toch wel een klassieker. Ideaal gezelschap voor een natte dag wanneer het katten en honden regent.