M83 - Saturdays = Youth (2008)

Het was de albumhoes van Saturdays = Youth, de laatste plaat van M83, alias Anthony Gonzales, die mij deed fantaseren over de algemene sfeer die dit album zou kunnen hebben. De albumhoes voorspelt een dromerig en zomers album en aan het openingsnummer You Appearing te horen gaat die voorspelling nog aardig op ook. De plaat opent met vele dromerige pianoklanken, om even later te worden ondersteund door zweverige synths en herhalende vocalen. Maar nog voordat je in een dromerige roes belandt, wordt je opgeschrikt door alweer het volgende nummer van de plaat, Kim & Jessie, de derde single van Saturdays = Youth. Vreemde dolfijnachtige klanken vullen de woonkamer en brengen een uptempo ritme met zich mee. De elektronische synth pop van M83 heeft bij vlagen wat weg van Air en we weten allemaal dat die band moeite heeft om het genre levendig te houden na het toch wel teleurstellende Pocket Symphony.

Saturdays = Youth heeft ook haar ups en downs. Zo bevat de plaat het prachtige Up!, een midtempo song met een heerlijk heldere vrouwenstem die werkelijk het beste uit M83 naar boven haalt. Ook Couleurs, de eerste single van het album, weet keer op keer te intrigeren. Maar zoals eerder aangegeven heeft Saturdays = Youth ook haar serieuze dipjes. Een voorbeeld daarvan is het ergerlijke en eindeloze slotnummer Midnight Souls Still Remain. De bijna twaalf minuten durende song bevat steeds hetzelfde synthesizer loopje die tot in den treure wordt herhaald. Twaalf minuten lang worden we vermoeid door Gonzales die ongetwijfeld de repeatknop van zijn synthesizer heeft ingedrukt en zelf een kwartier lang de benen heeft gestrekt. Totaal geen waardig einde voor een album dat toch al niet baanbrekend is. De negatieve gaten van dit album worden opgevuld door een paar aardige nummers, die als geheel een redelijk album vormen. Een album waar goede en slechte nummers een evenwichtige verhouding tot elkaar hebben kunnen vinden.

Saturdays = Youth is dus een gematigd album geworden, waar niemand echt van wakker zal liggen. De plaat bevat haar aangename momenten, maar nooit horen we een sterk spelende M83. Toch jammer, want M83 kan vast wat beter. Ik word in ieder geval achtergelaten met een matig gevoel in de onderbuik. 3* om mee te beginnen.