Autechre - Confield (2001)

De laatste dagen ben ik zowel confield als draft erg vaak aan het draaien. In het begin, enkele jaren geleden kon ik enkel de eerste cd's 'verdragen', want de muziek wordt vanaf ep7 toch wel iets on-toegankelijker. Maar het groeit enorm. Inmiddels vind ik ep7 een prachtige plaat, misschien puur na deze 1000 keer gedraaid te hebben. Ook Confield begint me te pakken. Veel glitch en beeps, maar toch een vast patroon, schetsige melodieen die niet vaak herhaald worden, maar toch past het allemaal prachtig in elkaar. Ik begrijp nu ook niet waarom ik dit enkele jaren terug nog 'onhoorbare' muziek vond. Draft vervolgt hier een klein beetje op, Het is experimentele electronica, in een stijl die alleen Autechre eigen is.

Begin met Inculabula, en uiteindelijk vind je zelfs Gantz Graf oorstrelende muziek ...

Confield is inderdaad een van de meest onderschatte cd's van Autechre. Wel begrijpelijk, want het leek op het eerste gehoor ook bij mij slechts op een samenstelling van wat flarden ritme en melodie, maar beiden vormen na verloop van tijd een organisch pruttelend - soms zelfs warm - geheel. Beats als onregelmatige hartkloppingen. Traag, beklemmend, hypnotiserend en veel ruimte voor eigen inbreng.. zo'n album dat telkens anders klinkt bij een volgende luisterbeurt. Zou in de toekomst zomaar op 5* kunnen uitkomen

Enorm diepe CD.. je kan werkelijk in het stereobeeld duiken en omgeven worden door het geluid.. deze CD is een uiterst precies vormgegeven trip, werkelijk een psychedelische ervaring van een uur lang... heel hard zetten, of een (goede!) koptelefoon gebruiken!

Eerste keer op en meteen denk ik al: great shit. Komt zeker door de goede opbouw waarin ik Auteche-werk ben afgelopen. Minimaal 4,5 sterren denk ik. Mijn favoriete Autechre in de toekomst? Wie zal het zeggen.

Autechre onderscheid zich op veel gebieden positief van andere artiesten, op beats nog wel het meest. Dat is hier wel heel erg in orde.

Interessant album en technisch perfect, maar niet om dagelijks te luisteren en das toch een beetje jammer.....

verdient nog wel 3* trouwens

Heeft iemand de cd met de extra track? Of is deze alleen op Japanse import cd´s te verkrijgen?

Alleen op een Japans label is een versie uitgebracht met die bonustrack. Deze. Verder wel makkelijk (il)legaal te downloaden dat nummer.

Toen ik het eerste nummer hoorde, was ik vrij bang voor een Autechre-plaat met miniem beatwerk. Maar, vanaf de het tweede nummer deed mijn hart een vreugdesprongetje en was ik blij dat heerlijk typische Autechre-geluid te horen.
Dit album doet allemaal iets experimenteler en minder geordend aan, in mijn oren tenminste.
Edoch wat Autechre Autechre maakt, is hier ruimschoots te vinden.
Daarom begin ik met een wankele 4*, die er 3.5* kunnen worden.

Dit is een plaat die de moeite waard is om te bespreken. Waarom? Geen kat vind dit goed.

Bij mijn weten is er geen enkele artiest die zo ver zijn durven gaan in deze muziekstijl dan dit duo.

Begin jaren 90 kwam het electronicaduo Boot en Brown op de markt met een album dat binnen de 'IDM' of Intelligent Dance Music genre valt. Albums als Incunabula verschenen op het pionierlabel van het genre; Warp Records.

Dergelijke albums waren nog tamelijk downtempo en soundscape achtig. Men begint het genre te bespeuren.

Vele mensen haken al af bij het horen van bepaalde albums. Vele artiesten in het genre proberen dan ook ter plaatste te blijve trappelen zoals 'Ovuca' dat bijvoorbeeld deed. 'Autechre', 'Aphex Twin' en 'Boards of Canada' gingen daarentegen verder.

Hoe meer de tijd vordert en men richting eind jaren negentig/ 2000 gaat, hoe complexer men alles blijft maken. Men gaat zo ver dat het techno en dance karakter bijna verloren gaat in de muziek omwille van het experimentele karakter. Binnen deze drie artiesten vind ik dat Autechre er het verst in gaat en zelfs nog een knap album erbovenop aflegd. Een album als Confield is er zo één.

Confield is een album waar je niet 'graag' naar luistert. Ik althans niet. Toch kan het op sommige momenten wel erg knap zijn. Het hypnotiserende effect, het spacy effect alsof je even zweeft. Je lijkt zoals Ezcid al zei opgezogen te worden door de muziek waardoor je er één geheel mee vormt.
Dat gevoel heb ik toch.

Het is een erg ongewoon album. Een Metal Machine Music binnen de Electronica Dance.

Het krijgt een vijf omdat ik het zo leuk vind om het eens per jaar eens helemaal te beluisteren als ik in mijn bed lig. Boeken leg je beter in de kast.

Hangt er vanaf hoe je "deze muziekstijl" definieert. 't Is kille, experimentele IDM inderdaad, maar binnen het electronic genre bestaat er complexer en manischer geëxperimenteer.

Ja, dat is eigenlijk waar. IDM is een erg moeilijk genre om af te bakenen maar Autechre weet wel altijd juist binnen de grens te blijven en 'er niet over'. Dit blijft ondanks het experimenteel karakter ook één strak geheel. Dat is iets wat vele IDM artiesten missen vind ik.

23:41u.; zo'n monotone muziek en zo krachtig. De muziek begint me te absorberen en ik zal moeten stoppen met schrijven.

Dit moet wel 1 van de meest unieke CD's zijn die ik heb
De muziek op dit schijfje is wel iets heel aparts, ritmes die door elkaar heen lopen, ondersteunt met geluiden die moeilijk te indentificeren zijn, dit soort soundscapes zuigen je als het ware in de wereld van Sean en Rob. Qua nummers vind ik "Parhelic Triangle" en "Pen Expers" het beste, hoewel het album een zeer sterk geheel vormt. Het enige nadeel van dit albumk is dat het de toegankelijkheid van bijvoorbeeld LP5 niet heeft, waardoor veel mensen deze release niet 'begrijpen' en afhaken.
4.5*

Heb je dit avontuur nog overleefd?

Hier zat ik toch even over na te denken. Want hoewel Confield vrij rustig en geordend klinkt, is het echt een album waar ik moeilijk 'in' kan komen en mijn aandacht bijhouden. Objectief gezien is het misschien niet zo'n ontoegankelijk album, maar voor mij persoonlijk is het dat wel in sterke mate. Als ik het daarin afzet tegen dingen als 7E Phalanx (weet niet zeker of je daar nu ongeveer op doelt, maar goed), merk ik dat ik laatstgenoemde echt stukken makkelijker verteerbaar vind. Zoiets als Pulse biedt aan mij veel meer houvast en klinkt minder kil. Ik heb het gevoel dat ik alles daar kan volgen, hier niet.

Toch, als ik vele reacties hier lees, heb ik goede hoop dat ik hier nog wel wat van kan maken. Het idee van de muziek spreekt me namelijk erg aan, dus ik ga er nog maar eens voor zitten.

Maar OH, ik ben toch wel benieuwd naar een uitlegje over het complexer en manischer geëxperimenteer. Manischer kan ik begrijpen in de zin van voller/drukker, maar daarmee wordt het al gauw willekeuriger, en in mijn optiek juist minder complex. Ik vind een Xanopticon (om maar even in jouw top10 regionen te blijven) toch een stuk 'makkelijker' beluisterbaar dan dit, ook omdat daar toch aan een duidelijk herkenbaar concept wordt vastgehouden, terwijl ik hier de vinger voorlopig nog niet echt op kan leggen

Deze in het begin niet zoveel gedraaid. Maar nu quaristice uit is ben ik hem meer gaan luisteren en ook steeds meer gaan waarderen. Geniaal album die soms betoverd en soms keihard beukt met beats die uit de hip-hop lijken te komen.
4.5*

scose poise is een van de beste autechre tracks ooit, fenomenaal in elkaar gezet.

Pff vind het wel niet gemakelijk om hier punten op te geven.
Ben de albums van Autechre op chronologische volgorde
aan het doorlopen en begon juist het gevoel te krijgen dat
ze toegangkelijker aan het worden waren omdat ik steeds sneller
aan hun albums begon te wennen.

Maar 1ste keer dat ik dit album hoorde vond ik het ook gewoon
verzameling van enkele leuke ritmes dat met elkaar niet
overeenkwamen.
Maar na enkele luisterbeurten geeft het steeds wel meer iets prijs.
Maar om hier nu al punten op te geven vind ik voor mij echt
te vroeg.

geef het inderdaad wat tijd ja, het is geen makkelijk album

Zeker één van de moeilijkste albums die ik al gehoord heb.. Misschien in de volgende winter nog eens draaien op een donkere avond

waarom in de winter? Fijne zomerplaat als je het mij vraagt.

Echt? Ik vond het in ieder geval niet passen bij 18° (eindelijk!) en een stralende lucht

Ik vind dit vooral meer een album voor totaal non-klimaat. Niet koud of warm, niet droog of nat, gewoon alsof je niet voelt dat het weer bestaat. Dan pas, totaal vrij van randcondities, prik ik door de klinische buitenlaag heen.

Haha

Ik was pas verkocht na Pen Expres op hard volume op de koptelefoon, maar dan heb je ook wat. Fantastische track en de eerste halte van deze muzikale reis waar het 'klikte'.

Oei, Pen Expers is wel een uitstekende track, ja. Ga ik dit dan toch maar eens downloaden, klinkt in ieder geval al echt miljarden keren beter dan Move Of Ten en zelfs lekkerder dan Draft 7.30.

Typisch hoe dit voor velen een kille experimentele plaat is terwijl ik het altijd erg warm en natuurlijk gevonden heb. Dan wel meer warm als in 'buiten sneeuwt het en binnen doen we de openhaard aan' dan een zomerplaat oid, maar toch

Persoonlijke favoriet, ik kan hier echt helemaal 'induiken' als het ware.

Dit vond ik toch wel het beste werk van Autechre sinds Incunabula

Deze komt bij mij op één of andere manier heel goed binnen. Had voordien enkel Exai een aantal keer beluisterd, en ook Tri Repetae op de achtergrond, want die heeft nog altijd geen indruk achtergelaten. Bij de opener kon ik er nog niet goed inkomen, maar daarna was het genieten geblazen. Wat een harde beats in Cfern! De twee volgende nummers zijn ook geniaal. De rest bleef me ook boeien. Het uur was eigenlijk snel om. Deze ga ik zeker nog een aantal keer beluisteren.

Was zo een beetje chronologisch door het werk van Autechre aan het gaan en voor elk album m'n tijd nemend en net nu ik dacht dat ik er in zat zwieren ze Confield in m'n gezicht, de "moeilijke plaat" zoals ik al had begrepen en er is geen woord van gelogen. Het komt vooral door nummers zoals Bine en Lentic Catachresis waarvan ik maar niet het luikje vind om erin te kunnen ronddwalen want ook de andere nummers hebben gaandeweg wel de ingang getoond maar laten mij toch nog wat in het donker tasten.

Dit klinkt allemaal best intrigerend, maar vooralsnog kom ik er toch maar moeilijk doorheen. Niet dat dat heel anders is bij de andere platen die ik van Autechre ken, maar toch... Blijven proberen maar.

Vandaag is dit album twintig jaar oud geworden lees ik op discogs. Maar weer eens proberen dan, de klik is er nooit zo geweest maar wie weet.

Het duurde even, maar de klik is er dan toch gekomen. De muziek van Autechre is hier hoekig, dreigend en ongemakkelijk. Het spanningsveld onstaat door de combinatie van mechanische klanken met organische ritmes. Het geluid muteert en laat zich lastig vangen; je moet je laten meesleuren door de klankenstroom.