Explosions in the Sky - Those Who Tell the Truth Shall Die, Those Who Tell the Truth Shall Live Forever (2001)

Ik droomde helemaal weg met dit album totdat hij opeens aan mij vroeg of de ik nacht was doorgekomen. Ik schrok mij dood!

A Poor Man's Memory... Matige opbouw, fenomenaal mooie en intense uitbarsting. Jammer dat er zo matig naartoe gewerkt wordt, anders was het zeker het beste nummer van het album.

Tot nu toe vind ik deze iets minder dan de opvolger die ik in mijn top 10 heb staan. Het zit hem vooral in het feit dat ik die wat melodieuzer vind. Deze is wat agressiever en wat heftiger drumwerk, dan ga ik toch liever voor de mooie melodietjes. Maar wat niet is kan nog komen, voorlopige stem is 4* na een luisterbeurt of 3. Heb The Moon Is Down en With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept aangekruist als favoriet. Have You Passed Through This Night? vind ik sowieso minder dan die 2 omdat ik het te lawaai achtig vind, vooral natuurlijk het laatste deel. Hier zijn natuurlijk een hoop mensen het mee oneens.

Mooie donkere plaat, met sterke climaxen. Alleen is de opbouw van sommige songs wat minder. Explosions In The Sky blaast toch een nieuwe wind in het mooie genre: Post-Rock vind ik.

De opener en de afsluiter zijn mijn twee favorieten. Ik vind deze nog wat beter dan The Earth Is Not a Cold Dead Place die is wat meer op de melodie gesteld en deze wat meer op de climaxen en soms wat hardere stukken. Maar toch geef ik ze allebei een 4* maar ik zie deze eerder naar een 4,5* gaan dan The Earth Is Not a Cold Dead Place.

De songtitels zijn trouwens erg mooi.

Ik vind het juist een sterk punt van dit album dat de opbouw niet eindeloos duurt.

Bij Greet Death bijvoorbeeld wordt gelijk vanaf de eerste minuut de beuk erin gegooid, om vervolgens weer wat gast terug te nemen, en daarna toe te werken naar de climax.

Explosions in the Sky maakt mooie muziek. Dat wist ik al langer en dit album bevestigt dat nog maar eens. Toch ben ik niet helemaal ondersteboven van dit album, vooral omdat ik hun opvolger simpelweg beter vind.
Op The Earth Is Not A Cold Dead Place zijn de meeste emoties duidelijker hoorbaar en is er vaak een beter verhaal uit de nummers op te maken. Zoals eigenlijk bij ieder nummer van Explosions in the Sky ligt de emotie er metersdik bovenop (zo ook op dit album), maar toch vind ik de 'verhaallijnen' wat minder duidelijk. Minder beeldend, om er maar eens een vage term tegenaan te gooien.
In ander werk van deze band is vaak een duidelijke structuur in een nummer te ontdekken en heeft iedere gespeelde noot een duidelijk betekenis. Op dit album kom ik eigenlijk niet veel verder dan het achterhalen van het onderwerp en een grove structuur per nummer. Van de ene kant laat dat meer aan de verbeelding over, maar van de andere kant geeft dat de nummers ook minder betekenis. En dat laatste weegt voor mij wat zwaarder.

Iets wat wel duidelijk in het voordeel spreekt van dit album is het thema. Dit album vertelt verhalen over soldaten en oorlog. Over hun ervaringen, hun belevenissen en de emoties die ze doormaken in moeilijke tijden. Zo verbeeldt Greet Death de verhouding tussen heldhaftigheid en onverschrokkenheid enerzijds en realiteit en angst voor de dood anderzijds. Het nummer opent krachtig, maar verliest die kracht al snel om op een treurige, sombere toon verder te gaan en zo ook het nummer af te sluiten.
The Moon Is Down vertelt een (op een boek gebaseerd) verhaal over een stadje dat wordt ingenomen door soldaten en de gespannen relatie tussen de inwoners en de bezetters. Dat mondt uiteindelijk uit in een prachtig samenspel van de gitaren (die de vredige inwoners symboliseren) en de drums die een roffeltje spelen dat overduidelijk aan het leger refereert. Dat kenmerkende roffeltje is trouwens in meerdere nummers op dit album terug te horen.
Het volgende nummer is wat mij betreft het prijsnummer van dit album: Have You Passed Through This Night? Waar Explosions in the Sky eigenlijk nooit tekst nodig heeft om hun verhaal te vertellen hebben ze hier toch wat tekst toegevoegd. Het is een stuk tekst uit een film (The Thin Red Line) en geeft een perfecte opzet voor dit nummer. Met de zin 'Does our ruin benefit the earth?' wordt de hele bedoeling van het nummer weergegeven: Mensen laten nadenken over de zinloosheid van oorlog en alle consequenties die het heeft voor onze wereld. De chaotische, kwaadaardige en destructieve klanken roepen beelden op van vernieling, moord en alle andere wreedheden die deze wereld te bieden heeft. Een prachtnummer dat zijn uitwerking niet mist.
Het enige nummer wat ik niet goed kan plaatsen is With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept. De titel is schitterend, maar waar gaat het over? Ik durf het niet te zeggen. Dit nummer doet me niet veel, ik weet niet wat voor emoties ik hierbij moet plaatsen. Het mag dan wel goed klinken, maar als het geen duidelijke betekenis heeft is dat voor mij toch een flinke afknapper. Zeker bij een band als deze die bekend staat om zijn sterk verhalende instrumentale nummers. Jammer, zeker omdat dit de afsluiter van het album is. Wellicht gaat er ooit nog eens een lichtje branden en krijg ik ineens een ingeving, tot die tijd laat ik dit nummer links liggen.

Those Who Tell the Truth Shall Die, Those Who Tell the Truth Shall Live Forever is Explosions in the Sky ten voeten uit. Zes mooie en meeslepende composities die ieder een eigen verhaal vertellen. Met als kanttekening dat die verhalen niet altijd even gemakkelijk te ontrafelen zijn en lang niet zo detailleerd zijn als op hun volgende album. Toch til ik daar niet al te zwaar aan, want tijdens het luisteren zijn het vooral de melodieën die bepalen hoe mooi een album is. Dit album is mooi genoeg voor 4 sterren.

Het is wederom genieten met een album van Explosions in the Sky. Met name Have You Passed Through This Night? Is een waar meesterwerk. Ook Yasmin the Light, Greet Death en het slotnummer behoren tot de hoogtepunten. Afzonderlijk is er eigenlijk geen zwak nummer aan te wijzen, de enige zwakte is eigenlijk het gebrek aan variatie. Daarom is dit ook geen album om helemaal grijs te draaien.

Tegenwoordig is het genre post-rock heel wat populariteit aan het winnen en kon ik aan deze band niet ontkomen. Waar Sigur Rós de meer dromerige melancholische geluiden gebruikt, gebruiken de mannen van Explosions in the Sky meer de eigenschappen van de pure rock zoals gitaarsolo's en drumpartijen. Althans, hier is het wat duidelijker dan bij de gemiddelde Sigur Rós plaat.
En ook deze vorm van post-rock kan ik waarderen, al grijpen de geluiden van die andere band me beter bij de keel en plaatsen die geluiden me meer in een andere wereld waar nostalgie en andere soortgelijke emoties samenkomen. Hier komen die emoties ook weleens naar buiten, maar blijft het allemaal wat beperkter. Of ik het wat beter moet laten bezinken weet ik niet, maar dat ik deze nummers wel nog zal laten afspelen staat buiten kijf.

In vergelijking met Sigur Rós klopt dat zeker, maar Explosions in the Sky heeft albums gemaakt met meer emotionele lading erin dan dit album. Vooral The Earth Is Not A Cold Dead Place loopt over van emotie en in mindere mate ook Take Care, Take Care, Take Care. Maar het blijft totaal anders dan Sigur Rós.

Dat van The Earth Is Not A Cold Dead Place klopt helemaal, van Take Care, Take Care, Take Care heb ik te weinig gehoord om nu al zoiets te zeggen.

( ) blijft wel een heel stuk mooier dan dit.

Opvallend, ik vind juist dat hier non-stop de emoties bespeeld worden. Eerst vond ik dat mooi, maar nu denk ik dat het juist wel wat minder had gemogen, want het maakt voor mij dat deze plaat na een paar jaar wel was uitgewerkt.

Echt waar? Ik dacht dat 'postrock' al een hele tijd op zijn retour was.

With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept blijft toch een geweldig nummer en ik denk dat ik deze plaat ooit eens zal bekronen als de beste plaat van EITS.

With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept en Have You Passed Through This Night? zijn geweldige nummers van sowieso een sterk post-rock album.
Explosions in the Sky heeft mij weten te overtuigen met deze plaat. Heerlijk wegdromen met deze muziek.

Mooi album voor de liefhebbers van het genre, al denk ik niet dat ik er ooit fan van zal worden. Het is me wat te eentonig.

Voorlopig iets minder voor mij dan 'The Earth Is Not A Cold Dead Place' maar nog steeds een sterk album.

Na een lange tijd dit album weer eens gedraaid maar ik merk dat ik het nu toch te eentonig vind om het met 4 sterren te beoordelen. Ik mis ergens een echte explosie om wakker geschud te worden. Nu dwaal ik steeds af met mn gedachten.

Those Who Tell the Truth Shall Die, Those Who Tell the Truth Shall Live Forever was released fourteen years ago.

The years and days are moving fast.

Live in Utrecht
Greet Death
With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept

Wat een geweldig album blijft dit toch. Ik zal er niet meer woorden aan besteden dan zij hebben gedaan (en dat is bij deze al gebeurd).

Mijn hemel wat blijft dit toch een bijzonder album. Net zo goed als Earth is not a cold dead place, maar totaal anders. Twee meesterwerken in moderne muziek.