Vaya Con Dios - Time Flies (1992)

Eén van de topalbums van VCD... rustiger dan de vorige 2 maar puurder dan de volgende

hoogvlieger: Klassieker Time Flies, Mother and Daughters, Heading for a fall, Forever Blue

Deze steekt met kop en schouders boven hun overige repertoire uit. De band was gegroeid en dat kon je best horen. Eén grote kwaliteitslijn, heel dit album.

Heading For A Fall een wereldnummer!


****

Volgens mij waren er 2 bandleden vertrokken.. Of was dat pas na het opnemen van dit album?

Nee, volgens mij was er iemand overleden in de groep...

PS: 'At The Parallel' is PRACHTIG!! Steeds weer, tranen in mijn ogen!

Wellicht het beste album van Vaya Con Dios waarmee ze richting blues met een tikkeltje jazz gaan. De merendeels melancholische songs zijn allemaal behoorlijk tot top zoals "Times Flies", "Heading for a Fall" en "At the Parallel". De productie is ook erg goed en Dani Klein is één van de beste zangeressen uit de Benelux.

Bluesy en jazzy...erg mooie nummers met een prachtige zang

Waar Night Owls van begin tot eind goed was, vind ik bij dit album van Mothers And Daughters tot en met Brave Jane het album wat inzakken. Mooie afsluiting dan weer met At The Parallel. Wat knap is dat het album nog fris klinkt na 23 jaar.

Pas gescoord op CD, (had hem op cassette), en nog steeds een prima album, dat de tand des tands goed doorstaan heeft. Lekkere popliedjes, mooie productie.

In de jaren 90 helemaal grijs gedraaid, ouders van een maat van mij hadden Night Owls in huis. Mijn ouders kochten Time Flies. Destijds vond ik de voorganger beter maar dat is tegenwoordig niet meer het geval. Night Owls is degelijk maar daar wordt ook gekozen voor de makkelijke weg. Time Flies klinkt uitgebalanceerder, volwassener zo u wilt. Klein en kompanen stoeien met bluesy ritmes, voegen jazzy details toe en de plaat kent een flink aantal niet alledaagse instrumenten. Pauken, blazers, accordeon en de contrabas vormen zomaar wat elementen die aan de songs toegevoerd worden om de nummers van meer cachet te voorzien. Maar dat is het niet alleen, er staat een hele rits tracks op de schijf die beklijven. De titelsong, hitje Heading for a Fall, het relaxte Muddy Waters, het broeierige Forever Blue en de melancholische afsluiter At the Parallel. Stuk voor stuk uitstekende composities. Prijsnummer voor mij is Farewell Song, met name als de percussie de overhand neemt in het refrein kan ik geen weerstand bieden aan het geheel. Vaya Con Dios is niet de boeken ingegaan als een inventieve band, licht exotische muziek in een mainstream kader, maar de band wist het geheel altijd wel smakelijk op te dienen. En met de stem van Klein en de warme productie is niks mis. Time Flies is voor mij het artistieke hoogtepunt en draait af en toe nog zijn rondjes hier in huis.