John Prine - Common Sense (1975)

Ondanks de indrukwekkende lijst aan sessiemuzikanten een van de minste John Prine-platen. Klinkt allemaal erg gekunsteld. Gelukkig zijn er genoeg alternatieven!

niet zijn sterkste album uit de jaren zeventig. deels ligt dat aan de wat mindere kwaliteit van het songmateriaal, maar ook de invloed van de producer Steve Cropper heeft dit album geen goed gedaan. het klinkt allemaal vrij glad. mis hier de "warme" productie van Steve Goodman op het kwalitatief veel betere "Bruised Orange" album uit 1978. composities zoals 1) Middle Man 2) Common Sense (met background vocals Jackson Browne, J.D. Souther en Glenn Frey) 6) My Own Best Friend en 9) That Close To You zijn niet van het niveau dat we van de man gewend zijn. Forbidden Jimmy is een up-tempo nummer met blazers en een riedel piano, maar wil ook niet overtuigen. absolute hoogtepunt van dit album is Come Back To Us Barabara Lewis, een songpareltje met prachtige samenzang van Bonnie Raitt. de enige nummers die dat niveau benaderen zijn Way Down een ballad met een fijne slide guitar solo van Rick Vito en 10) He Was In Heaven Before He Died het 2e songpareltje op dit album met een spaarzame, akoestische setting (Steve Goodman op acoustic guitar en background vocals, Leo LeBlanc steel guitar. 4) Wedding Day in Funeralville een up-tempo nummer met een grappige tekst, waar de man patent op heeft en Saddle In The Rain zijn geen toppers, maar stijgen boven de middelmaat uit. de cover van het bekende "You Never Can Tell" van Chuck Berry valt een beetje uit de toon en voegt niks toe. Emmylou Harris heeft dat beter gedaan. onder de sessiemuzikanten bevinden zich o.a. Donald "Duck" Dunn: bass, Steve Goodman: acoustic & electric guitar, Rick Vito: slide & electric guitar. een bewijs dat goede muzikanten niet altijd een "goed" nummer kunnen maken, als het songmateriaal te wensen overlaat. zoals gezegd, werd het album geproduceerd door Steve Cropper (Ardent Studios, Memphis, Tennessee en Larabee Studios, Los Angeles, California).
Alle songs werden geschreven door John Prine, uitgezonderd "You Never Can Tell"