Waarom Spotify toch wel een boycot verdient...
Loop even mee door deze mooie gedachtengang, vol kaders, kleurtjes en flinterdunne wist-je-datjes.
Spotify is een Zweeds bedrijf, opgericht in 2006. De missie van Spotify: "Give people access to all the music they want all the time - in a completely legal & accesible way". De visie van Spotify daarbij: "having music moments everywhere". Een mooie gedachte, maar toch loopt het soms zo vreselijk fout, en ik vind het hoognodig dat er bij zo'n fout toch even stilgestaan wordt.
Laten we het nog eens herhalen: Spotify is een
Zweeds bedrijf. 't zijn Zweden. En in 2006 opgericht, dat is het jaar nadat Kent Du & Jag Döden uitbracht, oftewel een echte creatieve piek van Kent, en veilig dus om aan te nemen dat de Zweedse oprichters van Spotify hun lokale heldenband zeker wel zouden kennen.
Er is zelfs een gerucht dat de populariteit van Kent het mogelijk maakte voor Spotify om het eerste moeilijke jaar als business door te komen, en ze de ogen opende over het internationale potentiëel van hun muziekconcept. OK, Zweedse meisjes in het hoge noorden van het land waren dolblij dat ze via Spotify al hun favoriete Kent-tracks konden beluisteren, zonder naar de dichtsbijzijnde muziek-dealer 362 km verderop te moeten rijden, over hobbelige paden & besneeuwde wegen vol wolven en elanden. Maar waar kwamen die aanvragen tot lidmaatschap van Spotify vanuit België en Nederland vandaan, en waarom? (opgepast: dit gerucht kan volledig verzonnen zijn)
Genoeg daarover, we kunnen dus concluderen dat Spotify het bestaan van Kent erkende, en zich ook ter dege bewust was van de heritage/het belang van Kent voor de Zweedse en dus ook internationale maatschappij. Waarom dan wordt de muziek van Kent zo stiefmoederlijk behandeld op Spotify, waarom dan zo'n (durf ik het te zeggen) mis-meestering van een meesterwerk van Kent.
Misschien daarover ook eerst een verduidelijking, en meteen ook de reden waarom dit bericht hier bij dit album staat.
Isola heeft veel hoogtepunten, en dus per definitie eigenlijk ook wat laagtes, maar bij een band als Kent zijn het eerder hoogvlaktes en dan hoogtepieken. Voor dit betoog laten we even de eerste 10 nummers buiten beschouwing, en zoomen we in op die laatste hoogtepiek van het album, het fantastische 747.
747 is een meesterwerk, laten we het zo kort samenvatten, want de lange uiteenzetting zou ons teveel afleiden van de kern van de zaak. 747 is dus een meesterwerk, en aan meesterwerken wordt niet geraakt. De Mona Lisa wordt niet plots in een ander kader gestoken, de David van Michelangelo krijgt niet plots een gsm in zijn hand, de Zonnebloemen van Van Gogh zetten we niet zomaar in een ander vaasje.
747 is ook de piek van de centrale thematiek van Isola, omdat het de thema's van het album zo prachtig meepakt. Er staat een vliegtuig op de cover, het gaat over luchtgeconditioneerd geluid van snelheid, de verwijzing naar de legendarische Boeing 747 is er. 747 plots 746 noemen zou absurd zijn, het zou een aantal laagjes magie van het album wegkrabben.
747 is ook een typische aanduiding van de zo geroemde Kent-humor. OK, Jokke Berg kan serieus uit de hoek komen, maar onderschat zijn maatje Sami Sirvio niet. Geen wonder dus dat een melodisch monster vol melancholie (want dat is 747 ook), zo gevuld met thematiek en emotionaliteit, dat net dat nummer dan bewust netjes afgeklokt wordt op 7 minuten en 47 seconden. Rare jongens, die Zweden. Of beter: rare grapjassen. Zoveel emotionaliteit, maar het wel netjes op 7:47 afklokken, om te tonen dat emotionaliteit bij Kent altijd ook wel wat onderkoeld is, wat zakelijk. Wenen op de muziek, meedrijven op de dromerige klanken, maar wel netjes stipt op tijd stoppen.
Of kort samengevat: 747 is 747, geen nummerke hoger, geen nummerke lager, en duurt 7 minuut 47 seconden, geen seconde korter of langer.
Wat ons terugbrengt bij de grote boosdoener Spotify. Spotify uit 2006, uit Zweden. In 2006, op een hootepiek van Kent's kunnen, met het album isola dan net bijna 10 jaar oud. En met toch zeker voldoende Kent-kenners in het Spotify team. Met alle kennis voor handen over de gewichtigheid van 747. Wat doet Spotify dan als ze het album Isola beschikbaar maakt op hun app...
Ik kan het niet verbloemen: Spotify gaat daar monsterlijk de mist in. Ze verknoeit een meesterwerk. Spotify zet de zonnebloemen van onze vriend Vincent Van Gogh zomaar in een fluo-groene vaas. Spotify verknoeit 747. Bekijk het zelf, maar ik waarschuw U, het is een traumatische ervaring, en eens gezien is er geen weg terug. 747 op de zweedse versie van Isola op spotify duurt 7 minuten en 48 seconden. Ik herhaal het nog even, en ik zet het apart om de zwaarte van deze misdaad te laten bezinken.
747 duurt 7 minuten en 48 seconden op Spotify
Wablief?? Wat?? Waarom? Hoe??? Een extra seconde bijgevoegd aan een meesterwerk. Welke seconde ook, waar hoor ik die? Ik stel me dezelfde vragen, en ik heb geen antwoorden. Ok, de Engelse versie heeft dan wel het juiste aantal minuten seconden, maar dat maakt het nog dramatischer.
Een seconde teveel dus, dat hebben we al gehad, slechter kan het toch niet worden. 747 mismeesterd, Isola mismeesterd, dieper kunnen we toch niet wegzakken. Wel, hou U vast, het wordt nog erger. De rollercoaster gaat verder door berg en dal, vooral richting het diepste dal waar Spotify zich ergens bevindt, nog wat verdere verdiepingen onder de grond, onder dikke lagen schaamte.
Want Isola is van 1997, Spotify van 2006. We zijn nu 2017. Spotify kon de fout al gecorrigeerd hebben. Spotify kon een publieke boetedoening gedaan hebben. Maar neen, Spotify besluit eigenwijs zijn weg verder te zetten, en gaat zelfs nog een stapje verder.
Midden 2016 kondigt Kent zijn afscheid aan. De droom is over, de helden mogen eindelijk rusten. Een afscheidstournee volgt, en in Stockholm komt een onherroepelijk einde aan Kent, met een zinderend concert, en met een quasi perfect 747. In 2016 brengt Kent ook een Best Of uit, als ondersteuning van dit afscheid. En op die Best Of staat ook 747.
Een unieke gelegenheid noemt men dit. Een Unicorn Experience, een eenhoorn-moment. Hier is het dan, de uitgelezen kans voor Spotify om zoveel jaren treurnis te corrigeren in 1 klap. Het kan met veel tralala en tromgeroffel, het kan in alle stilte, het kan op duizenden manieren, maar de gelegenheid is er wel degelijk: Spotify kan 747 in ere herstellen.
En wat doet Spotify dan.. ik durf het bijna niet meer te schrijven. Opnieuw: ik raad U af het zelf te gaan bekijken, want het resultaat doet U wellicht onmiddellijk uw spotify account verbranden, of misschien doet U wel iets tegen uw toestel (computer, gsm, god weet wat). Vergeet niet: uw gsm-toestel is slechts de boodschapper, Spotify is de duivel. Schiet niet op de pianist !!! Gooi uw gsm niet weg, het toestel is onschuldig.
Wat doet Spotify dus... ze presenteert Best Of van Kent aan zijn argeloze luisteraars, en jawel, daar staat 747 te pronken in al zijn pracht en praal. En dan zie je het. 747 duurt op Best Of geen 7 minuten 47 seconden, het duurt ook geen 7 minuten 48 seconden. Nu duurt het plots 7 minuten en 46 seconden. Kregen we eerst een mysterieuze seconde extra, dan zijn we nu plots een seconde kwijt uit dit fantastische nummer.
Welke seconde, waarom, hoe, waar, wat ook met de oude extra seconde, zit die er dan wel nog in, zijn we dus misschien 2 volle seconden kwijt van het originele meesterwerk, is de Mona Lisa plots 1 oor kwijt, of zelfs 2 oren. Opnieuw veel vragen, en geen antwoorden. Ik blijf ook zitten met mijn vele vragen, en vooral met het waarom. Waarom doet Spotify dit? Waarom doet Spotify dit mij aan? Waarom trapt Spotify op het hart van miljarden zielen? En wie doet daar wat aan?
Al dit dus, voor al die redenen dus... daarom, ja daarom verdient Spotify een boycot... van exact 1 seconde. En daarna leven we gewoon weer allen gelukkig verder, en luisteren we terug naar het album vanaf het begin
