O.C. - Jewelz (1997)

Toch wel een tegenvaller. Vooral de eerste luisterbeurt vond ik toch wel saai allemaal, nu ben ik wat in het album gegroeid en wordt het toch nog wel een dikke 3,5.

Halfje verlaagd. Bij een volledige luisterbeurt grijpt het me toch te weinig aan. Sterke momenten maar ook iets saaiere momenten. O.C. kon zéker beter en ook sommige producties steken niet boven de middelmaat uit.

Ik bedacht toen ik naar deze plaat luisterde, dat ik veralgemend kan stellen dat ik '97 toucourt een mager jaar vind. Het boom bap-concept was uitgemolken en klonk steeds vlakker en veiliger. En voor mij is het wachten tot '98 voor weer wat vernieuwing.

Toch wel zeer rare stelling aangezien 1997 weer een topjaar was voor Hip-Hop :

Killarmy - Silent Weapons For Quiet Wars
Wu-Tang Clan - Wu-Tang Forever
The Notorious B.I.G. - Life After Death
Gravediggaz - The Pick, The Sickle and The Shovel
Jedi Mind Tricks - The Pyscho-Social LP

en nog anderen waar ik momenteel niet op kan komen....

Ik ben helemaal niet zo'n fan van zowel het 2e album van Wu-Tang als van Notorious BIG, wier debuutalbum integendeel wél een absoluut topalbum was! Ook Gravediggaz' 2e album spreekt mij minder aan dan hun debuut en is voor mij zeker ook geen classic.

Ik heb sowieso al gemerkt dat de sound van '97 mij om een of andere duistere reden gewoon minder ligt. Kan uiteraard ook toeval zijn. Verder heb ik albums van Royal Flush en Common uit dat jaar nog niet beluisterd, evenals het debuut van Jedi Mind Tricks. Dus ik nuanceer mijn stelling wel enigszins.

Ik vond '97 maar een zwak jaar. Als je alleen al kijkt wat er het jaar daarvoor in '96, of in '95 (alle voorgaande jaren van de 90's eigelijk) werd uitgebracht, merk je al een supergroot contrast. Zeker een keerpunt wat commerciele hip-hop betreft.

Vergelijk 1997 met 2007 en dan zal je direct weten wat een zwak jaar is....

Niet dat er in 2007 geen dope stuff is gedropt maar toch niet hetzelfde als 1997.

Niet om over iets anders te beginnen maar om 1997 nu een "zwak jaar" te noemen....

2007 een zwak jaar .

Dat zeg ik niet, maar als je het gaat vergelijken met 1997 dan was 2007 toch niet zo sterk.
Aangezien sommigen hier 1997 als een "zwak jaar" bestempelen wel er zijn er veel mindere zou ik zo zeggen....

In de jaren '90 niet zou ik zo zeggen...
ELK jaar in de 90's (betreft hip-hop) had vele mooie dingen te bieden. Maar als ik zo zou mogen kiezen..vind ik '97 veruit het zwakste jaar van dat decennium.

Na 1996 is gewoon minder. Het gouden decenium is toch eerder van 1986 tot 1996 zou ik zeggen. Maar is wat off topic. Zwak album, My World is geweldig, Freddy Foxxx verschrikkelijk en alles is wat standaard en weinig vernieuwend.

Vind ik toch echt niet er is nog zeker tot 2002 echt dope stuff gedropt daarna ook nog natuurlijk maar tot 2002 (of er nog iets na) is er stuff gedropt die men gelijk mag stellen aan de stuff die in de 90's is gedropt.

Totaal niet.

Fijn album, niet spectaculair maar een tijd lang toch wel een geheim favorietje van me geweest.
OC heeft over een heel album gemeten misschien wat weinig charisma om het echt boven de vier sterren te tillen, dat vond ik bij Word...Life trouwens ook, hoe vet Time's Up ook is.

My World is al veel genoemd, Stronjay vind ik ook zo'n lekkere track... met Rakim sample erin.
En Jewelz, laatste track, dat instrumentale introotje en dan die andere ook zo heerlijke beat, perfecte afsluiter.

Wbt 1997 ben ik het wel met die andere jongens eens, was niet het sterkste jaar van het decennium.

Redelijk sterk album met een aantal matig tot redelijke nummers, maar vooral een aantal zeer sterke nummers. Met een beetje skipwerk (of het maken van een program) kan ik dit album veelvuldig op een dag luisteren. Hierna vind ik O.C. sterk afgegleden. Zonde.

Yeah baby!
Live gezien

Blijft wat onevenwichtig, maar wat staan hier toch een heerlijke klassiekers op - met name My World is een tijdloze track.

Dit begrijp ik niet helemaal, zeker niet van een user als P Jay.
Het "boom bap concept" uitgemolken?? WTF?? Welke (positieve) vernieuwing bedoel je dan? De laatste boom bap stuiptrekkingen (laat ik het zo maar even noemen dan )in 1998 van Gang Starr en Pete Rock waren betere platen dan bijna alle andere in 1998 (Black Star en OutKast uitgezonderd)

Ik zie trouwens dat ik de verkeerde track quote, die met de fijne Rakim sample is Far From Yours. Heerlijk nummer. Heerlijk album ook dit .

Hier ben ik het ook mee eens.

Funcrusher Plus (1997)

Je bedoelt: je bent het met P Jay eens? Er zijn veel dingen uitgemolken in de hip hop, maar boom bap is daar IMO niet echt een van...

Funcrusher Plus was dope, donker en tegendraads, maar dit vind ik geen "positieve vernieuwing" t.o.v. boom bap. Ik houd van vernieuwende muziek begrijp me niet verkeer maar de basis van hip hop kun je toch niet echt uitmelken w.m.b....

Ik ben het eens met die veronderstelling dus ben ik het eens met P Jay. Eerder zou ik de vraag:
"Waarom zou Boom Bap niet uitgemolken zijn?" stellen De Boom Bap van nu is vrijwel identiek aan de Boom Bap van bijvoorbeeld de 20 jaar oude Breaking Atoms. De structuur en opbouw is nog altijd het zelfde, enkel het geluid veranderde. Dit door verbeterde opneem apparatuur en dit is beduidend te horen vanaf 96/97. Hoor het verschil tussen The Infamous en Hell on Earth en nummers als Come Clean en The Fustrated Nigga, waarvan die laatste respectievelijk beide Premier producties zijn.

Anders gesteld: "Verrast een Boom Bap beat je nog door z'n innovativiteit, anno 2011?" Of anders: "Verrast een Dirty South beat je nog?"

Je hoort wel dat die het een nieuwer en cleaner geproduceerd is dan het andere ja, en ik denk dat bij genoemde voorbeelden de meeste mensen de 'originelen' wel beter vinden dan de opvolgers. Come Clean is een van de beste boom bap beats allertijden en The frustrated nigga is een soortgelijk nummer wat toevallig op de tweede van Jeru staat (geen eerlijke vergelijking ) Mobb Deep vind ik trouwens niet echt een goed voorbeeld om dat Hell On Earth een nogal andere productie heeft, niet echt boom bap. The Infamous en Illmatic vind ik wel interessante albums in deze discussie omdat ze nog een beetje op de grens zittten van de oude jazzy boom bap en de meer dramatische mid 90s sound. Maar dat is weer een ander verhaal.
Het voorbeeld van Main Source geeft gewoon aan hoe goed en tijdloos dat album is.

Laat ik twee andere voorbeelden erbij pakken: Hard To Earn vs Moment Of Truth. Ik vind dat Premier (toch wel de koning van de boom bap) wel degelijk stappen maakt daar. Ik vind de laatste niet per se beter (ik hou ook als een malle van die 94 shit) maar de productie op Moment Of Truth, en ook op Jewelz - want in deze thread zitten we - vind ik wel sterk en zeker geen uitgemolken boom bap. Ook de eerder genoemde plaat van Pete Rock uit 98, Soul Survivor is bij vlagen toch boom bap in optima forma.

Jewelz van O.C. is inderdaad wel wat vlak en gepolijst. Dat kan ik eens zijn. Word...Life vind ik beter. Maar deze vind ik ook erg lekker, en voor O.C. vind ik deze stijl in vergelijking met Word...Life wel vernieuwend. Jeru The Damaja maakte met Wrath Of The Math gewoon nog een keer hetzelfde album. Het was dope, maar meer van hetzelfde. Jewelz was anders dan Word...Life, en het was nog steeds underground en creatief.

Ik vind dat het niet zozeer uitgemolken was, maar dat het (helaas) naar de achtergrond verdween. De verandering in de scene bestond voornamelijk uit nieuwe, veel sneller uitgemolken productietechnieken, waar alles hetzelfde klonk, of het nou Bad Boy was, No Limit, Cash Money, Swizz Beatz, of weet ik veel wat voor rotzooi.

Het is altijd de vraag voor een artiest: gewoon nog een keer hetzelfde album maken, of heel iets anders proberen? Proberen 'the hottest shit' te maken en de meeste airplay te krijgen, zoals Jay-Z als geen ander deed, of de fans geven wat ze willen? Vraag het Nas, hem lukte nooit wat Jay-Z wel kon in dit opzicht.

Anno 2011 is er niet veel nieuwe hip hop waar ik warm voor draai.
Een van de beste platen anno 2010 vond ik Marcberg, niet toevallig een album dat klinkt alsof de artiest in kwestie a la Goodbye Lenin denkt nog in een andere tijd te leven, met zijn heerlijke mid 90s boom bap productie en 100% rauwe sound (geen zang, bounce, ringtone potentie en weet ik wat). Sommigen zullen het achterhaald vinden, ik vind het doper dan de meeste nieuwe hip hop. Verrassend? Dat er nog artiesten zijn die dat maken, jawel. Innovatief? Nee.

Voor innovatie grijp ik, behalve OutKast etc (andere soorten hip hop dan die rauwe boom bap), bijvoorbeeld naar: Madlib, of ongeveer 10 jaar geleden de Beatnuts en El-P's productie op The Cold Vein.
Bovengenoemden maken/maakten beats die en verrassen en die boom bap kramp in de nekspieren veroorzaken.
Check voor de grap Madlib in actie met beats maken: YouTube - Madlib Makes a Crazy Brasilian Beat

PS sorry voor het lange verhaal maar ik vind het een interessante discussie. Ik was oprecht verbaasd over die mening van P Jay en dus ook van jou.

Ik vind het erg fijn om jouw mening te lezen. Het is IMO een discussie waard.

Woooh 1997 alweer. Dit album brengt speciale herinneringen naar boven. Het was 1997 zeker dat het zomer was en ik was 21. Mijn ouders gingen die ochtend een week op vakantie en ik had voorbereidingen getroffen. Eten, drinken joncoe, vrienden uitgenodigd, het enige dat nog ontbrak was een vet cdtje. Ik kocht deze bij Plato, na kort geluisterd te hebben was ik al overtuigd. Thuis meteen gepompt .Verder is het album niet meer uit de cd speler geweest (cd-wisselaar ...psyche)

Wat ik hiermee wil zeggen? Muziek is nooit objectief, vooral de herinnering maakt dat ik dit een classic vindt. Chillen met vrienden, vette muziek, mooi weer lekker in de tuin hangen en drinken en smoken.

Los daarvan is OC een van de beste rappers, rapwise dan, voor mij toen in ieder geval de erfgenaam van Rakim. My world (top opener na de intro), Can't go wrong (mooi), Dangerous (klapper) (mijn kennismaking met Big L, van wie ik toen dacht dat Big cynisch bedoeld was vanwege de hoogte van zn stem dacht ik een klein mannetje) Far From yours (heerlijk poppie hitje dat nooit een hit werd) en tot slot Jewelz. Dat de nummers die er tussen staan middelmatig zijn, dat heeft de mooie herinnering dus uitgewist. Ik geef hem toch wel die 4 want die nummers die goed zijn zijn dan ook echt goed!

Ik heb deze gast toentertijd nog een keer live gezien in Doornroosje. Ik kan me echter vrij weinig van het optreden herinneren. Ook deze cd heb ik rond die tijd voor het laatst geluisterd, misschien toch maar eens herluisteren, gezien de vele positieve reacties hier.

Jaloers.... Ik woon vlakbij Doornroosje maar in '97 was ik 5...

Ja maar golden age vind ik ook vanaf '86. als je dan tien jaar moet pakken. Ik bedoel toen werd Criminal Minded gedropt

Mijn favoriete track van deze LP blijft de titeltrack, geproduceerd door Lord Finesse.
De intro beat van de titeltrack blijkt trouwens geproduceerd door DJ Premier, kwam ik net achter (is getweet door de Beatminerz en Lord Finesse)

Laatst maar weer eens opgezet. Het is een prima album, maar rond die tijd werd je een beetje doodgegooid met dergelijke beats en qua stem en flow springt O.C. niet boven de rest uit en dat is ook de reden, dat ik deze cd lang links heb laten liggen. Nu klinkt het wel weer fijn allemaal. Het is prima, maar nog steeds niet het beste album uit die tijd.

Ik begrijp de kritieken niet goed. Dit is voor mij zijn beste album. Dit is beter dan Word Life

Dankzij jouw bericht gisteravond opnieuw deze plaat een draai gegeven. Wat komt Big L toch ongelooflijk hard op Dangerous. Was dat al weer vergeten hoe goed hij was.