Van Morrison - Keep It Simple (2008)

Zéér nieuwsgierig of Van nog zijn niveau uit de seventies weet terug te bereiken, ik kijk er in elk geval naar uit...

vandaag zag ik in de winkel dat er een andere hoes bij hoort.
Simpele foto van de man zelf. Kijkt weer erg vrolijk... (not)

@ Xel, ik heb die plaat gisteren meegebracht aan introductieprijs, zit dus goed... inderdaad, Van is weer zijn eigen "vrolijke" ik, iemand moet hem toch eens zeggen om eens te glimlachen, màn, wat kijkt ie weer NORS, hij doet zijn reputatie dus alle eer aan.

De plaat klinkt ook nogal simpel, weinig franjes, maar toch sterke composities, ik vind dit voorlopig zo wat zijn beste van pakweg de laatste 5 jaar!
Voorlopig toch al ***1/2 met kans om nog te verhogen, natuurlijk!

Lekker plaatje dit van Van the Man. Inderdaad een van z'n betere albums in jaren.

Op zich geen slechte plaat en met veel Blues en Soul ook een beetje aantrekkelijker dan Pay the Devil maar toch....echt tevreden ben ik met dit album niet Geen ups en ook geen downs. Misschien een groei plaat....wie weet.

Voor de echte fan van Morrison zal dit album ietwat tegenvallen, denk ik.
Weinig opzienbare nummers, die allemaal wat (zie titel) simpel zijn geproduceerd: kortom, er zit geen muzikale uitspatting bij.
Het lijkt niet op de Van die ik ken van vroeger en zoals ik hem graag hoor.

Ik ben aangenaam verrast. Had al lang niets meer geluisterd van deze grote meneer, maar na een paar luisterbeurten kan ik concluderen dat er nog steeds fijne luisterplaatjes in hem zitten. Geen absolute topper, maar het stijgt zeker boven de middelmaat uit. 3.5*

Ik vind dit toch wel een erg lekker blues plaatje van meneer Morrison hoor. Het beste wat ik in jaren van hem heb gehoord.
Gewoon relaxed voor op de achtergrond. Niks mis mee.

Ik sluit me aan bij de meeste vorige sprekers: geen meesterwerk, maar een alleszins te pruimen plaatje dat per draaibeurt aan kracht wint.

een tegenvaller van van ,

Ik vind het wel een lekker album opzich. Zeker niet zo sterk als z'n begin dagen, maar op een regen/natte sneeuw achtige zondag is het een heerlijk album om even bij te relaxen

Pffft, valt me redelijk tegen.... Ik hoor geen begeestering, geen inzet, geen verbeelding, geen magie, geen mooie liedjes, enkel verveling, zelfs de hoes is vreselijk, die booskijkende kop van hem... Geef me maar zijn ouder werk, vooral zijn seventies en eigenlijk ook nog eighties platen zijn om je vingers van af te likken, deze is very boring.

Een degelijk album van Van Morrison dat lekker wegluistert maar de songs zijn niet echt opzienbarend en weten minder bij te blijven. Van Morrison hanteert hier zo'n beetje de automatische piloot, het klinkt weinig verrassend wat de titel ook bevestigt.

niks mis mee met deze muziek!

Een heel mooi album van Van. Hij gaat gewoon door op de weg die hij al decennia bewandelt. Bluesy, soms een tikje jazz, maar steeds mooie melodieën gezongen met die nog steeds fabelachtige stem waar maar geen sleet op komt.
Jammer dat hij hier door anderen zo negatief besproken wordt. Volgens mij echt veel te laag gewaardeerd.

Keep it Simple is een raak gekozen titel voor deze ietwat tamme plaat. De muzikale ondersteuning valt haast niet op wat m.i. ook ertoe bijdraagt dat de nummers wat vlakker over komen. Het begin met How can a Poor Boy en School of Hard Knocks klinken vanouds, maar over het geheel klinkt het m.i. wat anoniem. De teksten zitten meer als anders vol met cliche's en zijn minder betoverend in al hun eenvoud. Slecht wordt het nergens, daarvoor is hij een te grote klasbak, maar van alle albums die ik van hem geluisterd heb en dat zijn er onderhand wel aardig wat, vind ik dit de minst aansprekende.

Toch gewoon weer een mooi Van Morrison album. Lekker relaxed. Geen topper, maar wel degelijke kwaliteit.

Is deze nog ergens op cd te krijgen?

Weet ik niet, ik beluister 'm op Spotify.

Dit is een album waarop Van Morrison het voor mij een beetje laat afweten. Er staat nauwelijks een liedje op dat eruit springt, en Morrison zingt zonder soul, zonder vuur. De inspiratie was ver te zoeken.
De prima musici redden de zaak nog een beetje, en verder vind ik het mooi van geluid. Maar dat is dan ook alles.

End of the Land is een klein genietbaar hoogtepunt.

wellicht wilde de man met "Keep It Simple" een lekker, ongecompliceerd "commercieel" album. wie zal het weten, hoe dan ook dit werd zijn 1e Amerikaanse Top 10 album en verkocht ook goed in andere landen (UK, Canada).

beschouw dit album uit de periode 2000-2010 samen met "Down the Road" (2002) als zijn beste, hoewel ik minder gecharmeerd ben van de wat standaard slow blues/ jazzy nummers "School of Hard Knocks" , "Don't Go to Nightclubs Anymore" en "No Thing", blijft er genoeg te genieten over. de man is als vanouds goed bij stem en de productie klinkt als een klok.

"Song of Home" is een fraaie gospel en op de overige nummers horen we voornamelijk "vintage" Van Morrison, zoals ik hem graag hoor. "Lover Come Back" is een prachtige ballad en tracks als "That's Entrainment", "Keep it Simple", "End of the Land", "Soul" en met name het afsluitende prijsnummer "Behind the Ritual" zijn bovengemiddeld goede songs met sterke melodieën. hier en daar zijn prachtige accenten van steel gitaar, accordeon en banjo te horen. onder de muzikanten op dit album bevinden zich oudgedienden als David Hayes (bass), John Platania (guitar) en Geraint Watkins (piano).

het openingsnummer "How Can a Poor Boy?" verscheen 7 jaar later ook op het album "Duets" (met Taj Mahal)

geen meesterwerk, maar gewoon een heel mooi album, na het teleurstellende C&W album "Pay the Devil".
doet niet onder voor zijn 2 beste albums uit de periode na 2010 "Keep Me Singing"(2016) en "Three Chords & the Truth" (2019)

Produced by Van Morrison, all songs written by Van Morrison

Lang niet beluisterd deze. Op een of andere manier kwam ik er nooit lekker in. Ook gereleased in een tijd dat ik een beetje Van-moe was. Wel aangeschaft maar meer om de collectie compleet te houden. Deze week redelijk vaak gedraaid en vooral lekker laat op de avond onder overkapping met een goed glas en goed boek deed hij zijn werk. Lekker sober maar effectief geproduceerd en uitstekende songs die misschien niet zijn hoogtij dagen doen herleven , maar die wel aangeven dat wat Morrison maakt boven het gemiddelde uitstijgt. 4 sterren met eventuele kans op een halfje meer in de toekomst.