Tom Jones - Gold (2003)

Vandaag is Tom Jones 70 geworden en een nieuw studioalbum staat op uitkomen. Als kado hierbij alvast vijf sterren voor deze verzamelaar.

Gezien het geringe aantal stemmen bij al zijn cd's op musicmeter mag op z'n minst worden geconstateerd dat de Tom Jones fanclub nagenoeg niet actief is op onze geliefde site.

Ik weet niet of dat terecht is. De man heeft een prachtig oeuvre opgebouwd, heeft een onverwoestbare energie, een geweldige stem maar is ook jarenlang, echt jarenlang, uit de gratie geweest.

Omdat hij werd geassocieerd met de jaren 60, bovengenoemde nummers Delilah en Green green grass of home en zijn manier van werken (zingen van andermans nummers) niet paste in ons idee van muziek maken. Hij vertegenwoordigde geen muzikale stroming.

Uit de hitparades werd hij verjaagd vanaf begin jaren 70. Daarna duurde het bijna 20 jaar voordat hij in 1988 weer in genade werd aangenomen door zijn Prince vertolking van Kiss, uitgevoerd samen met Art of noise.

Sinds die tijd is hij weer in de spotlights en heeft hij zich opnieuw bewezen als geweldig zanger en vertolker van stampende rockers, gevoelige ballads en dat alles met een tomeloze inzet. Tot op de dag van vandaag. En ook nog steeds live.

Ik heb eveneens pas op latere leeftijd bewondering gekregen voor de artiest. Dat hij nog steeds het aura heeft van de man die 'alle' vrouwen plat krijgt, slipjes op het podium toegeworpen krijgt, ik zie dat maar als deel van de act.

De inhoud krijg je daarmee niet kapot. Maar zijn latere werk, hier vertegenwoordigt door het laatste gedeelte van de cd (nrs. 18-23) is in mijn ogen voortreffelijk, smaakvol en modieus.

Ik zit likkebaardend te kijken naar alle Tom Jones recensies, want ik beloof hem hierbij plechtig om voor zijn verjaardag ook nog 3 recente cd's (vanaf 1988) van hem te kopen, hij heeft het meer dan verdiend.

Waarvan akte.

Afgelopen weekend deze cd voor 1,99 Engelse ponden meegenomen uit Cambridge. Er zijn in 2003 wel drie verschillende compilaties uitgebracht. Mijn exemplaar is de Engelse versie van UMTV met precies dezelfde, redelijk chronologische, tracks. De hoes is gelukkig echter gelijk aan de die andere compilatie Tom Jones Greatest Hits uit 2003. Tom Jones werd vroeger veel gedraaid op de radio (Arbeidsvitaminen, wie kent het nog?) en raakte daarna uit beeld. Om weer geweldig terug te komen met nummers als If I Only Knew, Kiss en Sexbomb. Leuk om ook die oude hits weer te horen, de man heeft een dijk van een stem. Hij beschikt trouwens ook over een fijne mate van zelfspot getuige zijn optreden in de film Mars Attacks.