Verschenen op 1 juni 1980, deze tweede van het Nieuw-Zeelandse Mi-Sex. Hun
debuut van het jaar ervoor was aangenaam en leverde in Nederland zowaar een hitje op. Dat lukte met de opvolger niet, maar in eigen land was er wel succes:
People haalde er op diezelfde datum
#3 en opvolger
Space Race haalde in juli nog eens twee weken
#19.
Wat klinkt is vriendelijke, dansbare en melodieuze wave. Het is meestal vlot met beschaafd scheurende gitaar en toetsen, vergelijkbaar met bijvoorbeeld A Flock Of Seagulls.
People gaat over "genetic engineering" oftewel het sleutelen aan de menselijke dna. Opvallend aan het titelnummer is het aparte drumwerk van Richard Hodgkinson, die zijn snaredrum creatief laat stuiteren.
Andere favorieten zijn
Ghosts dat voorzien is van een lekkere sequencer, passend bij wederom een lekker uptempo nummer en
Living in September, waar het toetsenwerk weg heeft van hetgeen Dave Greenfield bij The Stranglers deed inclusief een nogal vervreemdende solo.
Al met al een lekker album dat in juni '80 maar liefst vier weken
#1 stond in de Nieuw-Zeelandse albumlijst. Niet spectaculair en tegelijkertijd steeds aangenaam. Derhalve een vrolijke 7,5 als schoolcijfer.
Mijn reis door new wave kwam het Amerikaanse Devo en hun
Freedom of Choice en vervolgt bij de Engelse
The Soft Boys.