Richard Robbins - A Soldier's Daughter Never Cries (1998)
mijn stem
3 stemmen
Verenigde Staten
Score
Label: Angel
-
Title Music (4:54)
-
La Guira (3:13)
met Tito Puente
-
Teenie Weenie Boppie (2:57)
met France Gall
-
The Adoption Papers (1:56)
-
Snails and Sex (3:07)
-
Dommage (3:53)
met Graeme Allwright
-
Francis Fortescue (2:15)
-
Madame Beauvier's Attack (1:31)
-
Gets Better Every Day (2:55)
-
Di Doo Dah (3:34)
met Jane Birkin
-
Sentimental Irish Poets (1:50)
-
Good Friends Say Goodbye (1:29)
-
Goin' Up the Country (2:53)
met Canned Heat
-
Fireball (3:26)
met Deep Purple
-
A New Home in America (2:05)
-
Illness (2:54)
-
Mon Coeur D'attache (3:34)
met Enrico Macias
-
Memories of Billy's Mother (1:24)
-
Loss (2:20)
-
Rubber Bullets (5:18)
met 10cc
-
Fame (4:18)
met David Bowie
-
The Journal (2:30)
-
End Titles (2:25)
0
geplaatst: 25 april 2004, 21:01 uur
Soldier’s duaghter
Als extra staat er in het boekje wat ‘’extracts of a conversation between composer Richard Robbins & James Ivory’’. Zo verteld de componist in het algemeen over het scoren van een film, wat niet zo heel boeiend is. Robbins verteld over zijn obsessie met een karakter in een film. Hoe hij voor een scene waar perse muziek onder moet hij elke beweging, expressie nader bestudeert. Eerder gezegd heel intens, tientallen keren. Ivory vraagt hem of hij een voorbeeld daarvan kan geven.
Robbins: ‘’ I watched the opening titles sequence an endless number of times, particularly the part where that gorgeous creature Virginie Ledoyen- Billy’s mother- paces back and forth, back and forth, in front of windows overlooking the sea. She is talking to herself- and in a way to her unborn son. Suddenly she stops her pacing and moves quickly up to one of the windows and looks towards the immense pale stretches of the Atlantic off Normandy. Some film images seem to grab my by the throat and never let go, and that moment is one of them.’’
Ivory: Why then, is that moment devoid of any music?’’
Robbins: We’ll talk about that nex time you ask’’
(waarop het in het boekje geprinte gesprek eindigt)
Een leuk einde van de extracts waar Ivory Robbins over duidelijk klem had
Als extra staat er in het boekje wat ‘’extracts of a conversation between composer Richard Robbins & James Ivory’’. Zo verteld de componist in het algemeen over het scoren van een film, wat niet zo heel boeiend is. Robbins verteld over zijn obsessie met een karakter in een film. Hoe hij voor een scene waar perse muziek onder moet hij elke beweging, expressie nader bestudeert. Eerder gezegd heel intens, tientallen keren. Ivory vraagt hem of hij een voorbeeld daarvan kan geven.
Robbins: ‘’ I watched the opening titles sequence an endless number of times, particularly the part where that gorgeous creature Virginie Ledoyen- Billy’s mother- paces back and forth, back and forth, in front of windows overlooking the sea. She is talking to herself- and in a way to her unborn son. Suddenly she stops her pacing and moves quickly up to one of the windows and looks towards the immense pale stretches of the Atlantic off Normandy. Some film images seem to grab my by the throat and never let go, and that moment is one of them.’’
Ivory: Why then, is that moment devoid of any music?’’
Robbins: We’ll talk about that nex time you ask’’
(waarop het in het boekje geprinte gesprek eindigt)
Een leuk einde van de extracts waar Ivory Robbins over duidelijk klem had
* denotes required fields.
* denotes required fields.