D'Angelo - Brown Sugar (1995)

Nou ja, smaken verschillen zullen we maar zeggen. Hoewel je volgens mij geen algemene conclusie voor back to black releases kan trekken. Hangt toch echt ook van de mastering af. De persing is helemaal in orde. Heb je ze trouwens allebei?

Jouw opmerking dat de respect the classics dichterbij het geluid van de cd uit 1995 komt, is voor mij juist veelzeggend. In negatieve zin dan. Vinyl moet juist minder 'klinisch' klinken dan de cd-uitgave. Overigens wilde ik eerst voor deze release gaan, maar zag ervan af na een aantal (zeer) kritische meningen over het geluid ervan te hebben gelezen.

Smaken verschillen inderdaad, en dat is maar goed ook Misschien wat kort door de bocht inderdaad, wat betreft mijn conclusie van Back to black.
Laat ik het anders zeggen. Ik heb een aantal platen die opnieuw zijn uitgebracht op Back to Black, en over het algemeen vind ik het geluid niet zo mooi, misschien heeft het te maken met de mastering of met mijn platenspeler, maar het valt me wel op.

Ik snap wat je bedoeld, wat betreft cd geluid, maar ik vind de cd kwaliteit niet per definitie klinisch. Als ik een vinyl release koop streef ik ernaar dat de lp zoveel mogelijk klinkt als het geluid van het 'orginele' album, welke geluidsdrager dat ook mag zijn, mits het geluid van het origineel mij natuurlijk bevalt. In het geval van Brown Sugar vind ik het geluid van de cd erg mooi, het geluid van de Respect de Classics versie komt daar naar mijn mening het dichtste bij. Helaas heeft ook mijn versie alleen twee witte binnenhoezen, inderdaad toch wat karig.

Ik zag trouwens dat Voodoo nu ook door Back to Black is uitgegeven ( wellicht ook alleen met twee simpele sleeves ) Ik weet niet of je deze ook hebt, of nog wilt aanschaffen, maar laat ik je dan de release van een aantal jaar geleden aanbevelen. Op het label Light in the Attic is Voodoo uitgekomen met prachtige stevige uitklaphoes, plus notes van Jason King. Klinkt als een klok!

Bedankt voor het goede advies over Voodoo vinylbeleving (goede username trouwens ). Ik heb gelukkig die uitgave: is helemaal top inderdaad.

Smooth, stijlvol, glijerig chique. Het is allemaal van toepassing op deze fenomenale soulzanger. Dat levert - ondanks de voor de hand liggende thematiek - een heel smaakvol en prettig luisterend album op.
Op het spoor gekomen dankzij 'Black Messiah', die ik overigens wel een slag beter vind.

Leuk, de deluxe edition is er!
The remixen klinken heel aardig, maar vooral erg 90's. Toch is het behoorlijk genieten. De Cruisin Wet remix is wel een extra vermelding waard, net als het booklet met extra foto's en liner notes. Fraai gedaan. Nu maar wachten op een nieuw album van de enige echte opvolger van his Royal Badass. Ik hoop ergens begin volgend jaar, maar verwacht dat het weer langer gaat duren....