The Triffids - Field of Glass (1985)

Wow. Eén van mijn favourite 'albums' en dan Field of Glass uit de jaren 80, of was het begin 90.

Field Of Glass was vroeger telkens één van de hoogtepunten van de plaatselijke 'Back To the Batou'-fuiven!!!!
Magistraal gewoon. Live speelden ze het nummer behoorlijk korter, maar deze lange versie is niet te evenaren

De eerste twee (relatief korte) nummers zijn meer dan geweldig en laten horen tot welke meeslepende hoogten deze band inmiddels in staat was, maar het titelnummer daarentegen slaat wat mij betreft de plank behoorlijk mis. Als David McComb na een paar minuten (vanaf "If you would ride with me") vrijuit begint te associëren en improviseren tegen een achtergrond van percussie en een creepy orgeltje moet ik automatisch aan The end denken, maar dat niveau haalt hij hier nergens, en bovendien geeft de dubbele zang het geheel iets bedachts dat niet helemaal strookt met de emotionele uitbarsting van de oerkreet die hij lijkt te willen overbrengen. Ik heb me altijd verzet tegen de vergelijking van McComb met Nick Cave, maar die deed het in deze jaren toch heel wat beter en effectiever op A box for Black Paul, een nummer dat wèl het drama en de zeggingskracht van Jim Morrison benaderde. Wat mij betreft is McCombs prijzenswaardige ambitie hier groter dan zijn vermogen.