Na het heel mooie Future Games door naar het eveneens sterke Bare Trees. Van deze platen verwachtte ik echt helemaal niets en rekende er een beetje op dat de waarderingen ergens tussen de 2-3* zou zitten. Intussen opent Bare Trees met het sterke Child Of Mine en zet het daarna oerdegelijk door. De sfeer is net zo kalm en sereen als op de voorganger het geval was. Deze twee albums passen heel goed bij elkaar. Wat heel fijn is, is dat Fleetwood Mac nergens uit de bocht vliegt. Bare Trees is duidelijk poprock, maar zonder te pop te worden. Het is zoet zonder zoetsappig te worden en rock zonder te wild te worden. Het afsluitende Dust (ik weet niet wat ik met Thoughts On A Grey Day moet. Het stoort verder ook niet) is een pareltje. De laatste plaat met Kirwan. De beste songs komen van hem, dus voor de volgende platen begin ik toch wel te vrezen.
Tussenstand:
1. Future Games
2. Bare Trees
3. Then Play On
4. Peter Green's Fleetwood Mac
5. Mr. Wonderful
6. Kiln House