The Who - The Who Sell Out (1967)

Oke het is geen tommy, maar het is wel de blauwdruk ervan.

Tot en met dit album doet het mij nog te weinig.
Vreemd genoeg kan ik het volgende album Tommy gelijk bij het hoekje geniaal zetten.
Om dan even te vergelijken : In dit jaar is ook het nummer Are You Experienced gemaakt....dan kies is toch voor dat ondanks dat de vergelijking een beetje raar is.
2.5*

Geweldig album met bonustracks die er nu een keer wél toe doen!
Voor de liefhebbers is dit wel informatief denk ik:

http://www.thewho.net/linernotes/WhoSellOut.htm

Edit: beoordeling 4* met kans op meer
En nu maar door naar "Who Are You"

Meteen maar opgehoogd naar 4,5
Met the Who van dit album heb ik misschien nog wel meer als the Who ten tijde van Quadrophenia...

Appart concept album. Lijkt inderdaad een vingeroefening voor Tommy te zijn geweest. 4*

Hier komt ook een Deluxe Edition van, die bevat de stereomix, de monomix en een hoop extra's waaronder het nummer ''Sodding About'', ook bekend als ''Who The Fuck'' en ''Signal 30''. Daar wordt ik dus blij van

Joepie, deze krijg ik voor Kerst.
Ben benieuwd, beter als Tommy of Who's Next zal het niet zijn maar heb toch hoge verwachtingen.

Ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden. Enerzijds staan er een vijftal uitstekende songs op, waaronder 4 op de originele uitgave (1,5,7,10,20). In principe zou je dan op een zeer hoge quotering moeten uitkomen, ware het niet dat er voor de rest toch heel veel middelmatig opvulmateriaal opstaat.

Daarnaast mis ik ook een beetje de intensiteit die de latere Who platen toch meer kenmerken. Ik blijf zo de indruk hebben dat ze hier niet goed wisten welke kant op te gaan met hun muziek. Gelukkig is nadien gebleken dat ze alsnog de goede keuze gemaakt hebben!

3.5***'

Beoordeel deze schijf liever niet op The Hall of the Mountain King, want dan gaat de onschuldige luisteraar nog denken dat de heren van The Who een stelletje droppies waren .... Townsend en co hebben iig niets van Grieg begrepen.

binnenkort met extra cd bonus deluxe erbij , wel een zeer goede impressie van de beginjaren van the who in the sixties en idd een blauwdruk voor het latere tommy

Ik vind deze cd heel goed. Ik moest hem wel een paar keer luisteren, maar ik vind nu liedjes als Rael 1, Silas Stingy, Tattoo en Odorono super. Leuk vind ik dat het Underture-stukje uit Rael daar óók heel goed bij past.

Deze plaat is niet zo geweldig als Quadrophenia of Tommy, maar ik vind hem zelf wel leuker om te luisteren dan Who's Next, hoewel hij muzikaal gezien allicht niet beter zal blijken.

I can see for miles staat erop, maar ook veel andere nummers zijn heel pakkend. De bonus tracks vind ik ook leuker dan normaal.....

Absoluut, de bonus tracks voegen iets extra's toe hier. Geweldig die fake-commercials, een leuk idee destijds. Dit is ongeveer de beste uit het pre-tommy tijdperk van The Who.

Behoorlijk sterk album, gezien de hoes had ik dit totaal niet verwacht! I can't see for miles is zeker mijn favoriet!

Daar ben ik het mee eens Toon. Ik vind deze met afstand beter dan Tommy en Who's Next!

exactly my thought

pas recent ontdekt en nu al met voorsprong mijn Who-favoriet!
te gekke plaat

een aantal van de jingles kende ik al omdat ze in dj-mixen gebruikt zijn (weet zo niet welke, da's nu weer een uitdaging om daar weer achter te komen)

wikipedia

Geweldig album, één van de vele prachtige albums in het magische jaar 1967. Dit album werd vooral bekend vanwege de jingles tussen de nummers die veelvuldig door de radiostations gebruikt worden, maar daarnaast staat het hele album compositorisch op een zeer hoog peil.
The Who weet inventiviteit en sfeer te koppelen aan aanstekelijke melodieën en bovendien zijn de songs zeer goed gespeeld en ingezongen. Een voorbode van wat gaat komen nl. hun meesterwerk Tommy.

Buiten de afschuwelijke hoes is deze toch wel een sterke opvolger van A Quick One en zeker een belangrijke stap naar het Tommy monument.

Prachtige jaren 60-plaat. Luister naar "I Can't Reach You", "Our Love Was", "Melancholia" of "Sunrise". Keith Moon laat zich van zijn gevoelige kant zien in het nummer "Girl's Eyes".

Ik vind het eigenlijk een vrij irritante plaat, sorry dat ik het zeg, niet dat het slecht is, zeker niet. Maar Daltrey hangt me zo nu en dan flink uit de keel

Is dit ook een concept album?

Ja

Dan vraak ik me af, wat is hier dan de storyline? Of moet ik het anders zien als een rockopera?

Rockopera, denk ik

1967 wás een geweldig jaar voor de rockmuziek.

Het was het jaar van Sgt. Pepper, The Velvet Underground & Nico, Are you experienced (Jimi Hendrix) het debuut van Pink floyd (The Piper at the gates of dawn) en The Doors en dan waren er nog Days of the future passed (Moody blues) en Wild honey van de Beach boys.

Ik vergeet er wellicht nog een paar.
Het zijn allemaal namen die iedereen zo uit z'n geheugen haalt.

Ik weet niet, of dat ook geldt voor The Who sell out. Sterker nog, de cd leidt eigenlijk naar mijn gevoel een beetje een te anoniem leven.

Dat wordt het sterkst, als mensen gaan zwijmelen over inderdaad Sgt. Pepper of The Velvet Underground. Dat zijn toch ook van die standaard cd's inmiddels. Overbekend en veel te veel besproken en eigenlijk ook teveel bewierrookt.

Ik zeg het dan niet, maar ik dénk het meestal wel: eigenlijk is The Who sell out toch een veel leukere cd uit dat jaar om naar te luisteren? Prachtige Who-muziek, de overgangen van de nummers geweldig opgeleukt met oude tunes van de radio uit die tijd.

En bovenal: de jeugdige Who is nog buitengewoon fris, creatief en innovatief. Eigenlijk ook te verkiezen boven de geweldige krakers die zij ook op hun naam hebben staan, Tommy & Who's next. Quadrophenia is voor mij buitencategorie en boven alles van The Who verheven.

Maar The Who Sell Out verdient het om met een gouden randje te pronken in de cd-kast én om met enige regelmaat op het cd-spelertje te worden gelegd.

Het herbergt tevens één van mijn meest geliefde nummers van The Who ooit: I can see for miles

Mooi stukje musician.

Samen met The Village Green van The Kinks het meest ondergesneeuwde album uit het fantastische muziekjaar 1967. Laat ik mijn opwinding hierover maar voor mezelf houden.

Zelf draai ik deze regelmatig en elke keer lijkt hij weer beter te worden. Anders dan bij de Stones maakten The Who geen Sgt. Pepper kloon maar sloegen hun eigen weg in. Hun ruigere kant komt tot uiting in het openingsnummer en I Can See For Miles. Melodieuze hoogtepunten zijn Mary Anne with the Shaky Hand en I Can't Reach You.

De jingles voegen daadwerkelijk iets toe en passen bij de losse, doch foutloze productie van dit kleine meesterwerkje. Zit bij mij tegen 5* aan te hikken, misschien komt het zo ver als ik de Deluxe editie in huis ga halen.

Kleine correctie: die is uit 1968. Het meest ondergesneeuwd zou ik niet willen zeggen. Wat te denken van H.P. Lovecraft, Gorilla van de Bonzo's, No Way Out van Chocolate Watchband en andere obscure psychedelische platen die toen als paddestoelen uit de grond schoten.

Ik moet Quadrophenia nog beluisteren, maar tot nu toe is dit wel mijn favoriete album van The Who.

Dit is hèt cultalbum van de Who, voor de hoes alleen zou je hem alleen al kopen, geloof dat Andy Warhol hem ontworp, prachtig boekje bij zulke muziek wordt niet meer gemaakt tegenwoordig lof!
Dikke 5

Ik wilde nog adviseren dat er dan nog 5 sterretjes geel konden worden gemaakt voor het verder oppoetsen van het gemiddelde, maar helaas, bovengenoemd schrijver heeft zich een uur na de recensie uitgeschreven......

wat een prachtige plaat is dit en de tand des tijds zo goed doorstaan , superfantastisch gewoon , en de deluxe uitvoering is superb , in dit meesterwerk hoor je de vingeroefeningen die we later gingen terughoren in tommy en quadrophenia , wat was die pete een genie vroeger !!!