Miles Davis - Star People (1983)

Het heeft wel wat: Miles in de jaren tachtig. Stiekem vind ik Star People een heel fijn nummer. Hupsakee, op de Spotifylijst voor de komende week.

'Come get it' barst van de energie, heerlijk aanstekelijk nummer.
Davis experimenteert her en der wat met keyboards om de sfeer te beinvloeden

Met: Miles Davis (trompet, keyboards); Bill Evans (tenorsax, sopraansax); Mike Stern (elektrische gitaar); Marcus Miller (bas op alle tracks behalve 'Speak'); Al Foster (drums); Mino Cinelu (percussie); Tom Barney (bas op 'Speak'); John Scofield (elektrische gitaar op 'It Gets Better' en 'Speak')

De band die zich na zijn comeback rondom Davis heeft gevormd, duikt in het najaar van 1982 weer de studio in (Davis verliest een paar maanden vanwege een beroerte ("of zoiets") waardoor hij zijn hand niet meer kan bewegen, en wordt tot zijn afgrijzen ook kaal) met Star People als resultaat. De vier studio-opnames worden aangevuld met twee livetracks, 'Come Get It', en de meest recente 'Speak', waarin Marcus Miller de band al verlaten heeft en John Scofield als tweede gitarist is toegevoegd.

De muziek op Star People ligt in het verlengde van wat Davis daarvoor deed, misschien vanwege zijn lange afwezigheid en gezondheidsproblemen mist het een beetje de urgentie van zijn werk uit de jaren zeventig. De uitgesponnen jams liggen allemaal lekker in het gehoor, maar kabbelen ook voorbij zonder echte hoogte- of dieptepunten. Muzak wordt het niet, maar op sommige momenten lijkt het wel of je luistert naar het soort opvulmuziek dat je op televisie hoort, een samenvatting van de grootste sportmomenten van het jaar of zoiets.

Davis gaf zelf hoog op over deze band (al zou hij kort hierop Mike Stern en Al Foster vervangen), en inderdaad hebben ze hier een lekker geluid te pakken. Ik zou zelf eerder de liveplaat We Want Miles van een jaar eerder aanraden om het beste van deze groep te horen.

Star People is inderdaad een heel fijn nummer!

Net als U 'N' I trouwens.