David Bowie - "Heroes" (1977)

David Bowie heeft groot sympathie voor de duitse Rote Armee Fraktion (RAF) gehad. Met "Blackout" maakt Bowie duidelijk dat hij nu anders hierover dachte

Voor Rote Armee Fraktion symphatisanten, kan ik je doorverwijzen naar Atari Teenage Riot.

maar zorg dan ook meteen dat je een pak iboprofen in huis haalt.

nummer twee van de Berlijnse triologie. Deze vind ik de minste. Het nummer Heroes is één van mijn favorite Bowie tracks en er staan nog een aantal hele behoorlijke nummers op maar kan toch nergens tippen aan Lodger of Low.

Het tweede album van Bowie van zijn Berlijnse trilogie en weer een klasse-album. Het is net als voorganger "Low" een sfeervol album met avontuurlijke arrangementen. De titelsong, hier in de lange versie, vind ik één van zijn beste nummers ooit.

En wéér een geweldig album van David Bowie!
De gewaagde arrangementen zorgen er wel voor dat je er 4-5 keer naar moet luisteren, maar groeiplaten zijn mijnsinziens (bijna) altijd beter en langer houdbaarder dan ´gewone´ popplaten.
Ook dit is waarschijnlijk weer zo´n album dat je 100 keer kan draaien zonder dat hij minder wordt. (waarschijnlijk juist eerder nóg beter)

De eerste kant met normale nummers staat vol klassiekers.
UIteraard de geniale single `heroes` maar ook een nummer als `beauty and the beast´ is gewoon ongelovelijk cool om naar te luisteren. Ik krijg echt een kick van dat nummer!
Ook Blackout is een pareltje, de bijdrage van Robert Fripp is hier duidelijk hoorbaar met zijn snerpende gitaar, prachtig!

Dan de 2e kant:
Moss Garden is waarschijnlijk één van de beste instrumentals ooit, je droomt echt helemaal weg in dat nummer.
Ook V-2 Schneider blijft bij mij erg hangen, de intro met die saxofoon sleept je meteen helemaal mee in het nummer, schitterend gedaan!
The Secret Life Of Arabia heeft een fantastisch refrein en heeft een hele aparte, eigen sfeer.
De andere 2 instrumentals zijn ook heel behoorlijk maar het kan mij niet zo bekoren als Moss Garden. Goede nummers hoor maar net even minder spectaculair.

Ik kom uit op een 4,5 omdat SOD en Neukoln net geen echte toppers zijn, maar over het algemeen is dit een meesterwerk waarmee Bowie zijn veelzijdigheid andermaal liet zien!

Omdat Heroes erop staat en de film Christiane.F extra sfeer geeft,toch een voldoende.
3.0*

Spannende en baanbrekende plaat. Meestal zie ik dat mensen Low hoger inschatten dan deze en daar begrijp ik dan nooit zo veel. Okee, Low heeft een toegankelijker geluid, zeker waar het de vrij conventionele nummers als Sound And Vision betreft, dat zal het zijn. Op kant A van Heroes bedient met name Robert Fripp zich van een prikkeldraad geluid dat menigeen af zal schrikken (the Sex Pistols klinken vrij gepolijst, vergeleken hiermee), maar dat maakt de plaat nu ook juist zo opwindend. Bovendien: de instrumentale tracks op Low zijn bombastische keyboardexercities, terwijl ze hier klinken als een bloedstollende soundtrack bij een oorlogsfilm.
Vooruit, Low heeft het voordeel dat dat de eerste Berlijnplaat van Bowie was, en natuurlijk was die plaat op zijn beurt ook al verrassend, maar achteraf bekeken is Heroes toch zijn Berlijnse meesterwerk.

Sense of Doubt vind ik niets minder dan geniaal, maar verder kent Low naar mijn mening veel meer uitschieters, en is bovenal veel meer een geheel. Op Low volgen de nummers elkaar perfect op en is de overschakeling tussen kant A en B ideaal, hier is dat veel minder het geval, en blijft een collectie erg goede nummers over.

Ook vind ik het geluid op Low helemaal niet toegankelijker. Hier staat nota bene titelnummer Heroes op, wat evengoed een nummer is dat je meteen doorgrondt, meer dan bv Sound & Vision vind ik.

Hmmm... Heroes is nou niet echt representatief voor deze plaat. Echt een stuk gepolijster dan de andere nummers van kant A.

En het contrast tussen kant A en B is nou juist zo geweldig, hoewel beide kanten erg spannende muziek herbergen. Per kant afzonderlijk vormen de nummers naar mijn mening wél een geheel.

Maar goed, smaken verschillen.

Heroes (single) begon ik pas echt te waarderen toen ik het thuis draaide met goede boxen zodat ik dat geweldige gejank van Robert Fripp goed kon horen. Dat maakt het nummer echt vind ik, zonder die gitaar was het veel minder geweest. Op de radio kon Heroes mij nooit echt bekoren, dus zo goed doorgrondbaar is het ook weer niet, of ben ik de enige die er zo over denkt???

Afgezien van het prachtige Heroes snap ik wel waarom zo'n album de top 250 niet haalt.(het is behoorlijk ontoegankelijk en er wordt veel geexperimenteerd)

Liefhebbers: veel luisterplezier.

Die gitaar is inderdaad iets wat mij ook pas later écht opviel. Bij de eerste paar keren dat je het nummer hoort is het toch vooral de zang van Bowie die opvalt. Hij zingt zó krachtig en zó vol met passie dat ik er nog steeds kippenvel van krijg.

Dus?

Eigenlijk valt, na Low, de experimenteerdrift best wel mee op deze plaat. Ik vind het als geheel net een tikkie 'minder' op me overkomen juist doordat het duidelijk het tweelingbroertje van eerdergenoemde plaat is.

Ik snap Stuart wel. Het moet net je ding zijn, ik kan het zeker wél apprecieren maar het is niet echt mijn ding uiteindelijk.

Persoonlijk vind ik het in mijn oren niet lekker klinken: het is veelal experimenteren met synthpop/rock. Als je daar van houdt is het zeker interessant.

Dat is natuurlijk bullcrap. Op de 1e kant van Low wordt véél meer geëxperimenteerd dan hier, waar de nummers zich eerder aan de oppervlakte bevinden. Geen enkel nummer dat hierop staat is bijvoorbeeld maar te vergelijken met dat adembenemende 'Always Crashing in the Same Car'. Conventioneel my ass, niemand maakte nummers die tegelijkertijd experiment inhielden, maar ook binnen het raster van de 3-minuten-durende song pasten. Geen enkele band had de sound van Low voorgedaan.



Dat de plaat opwindend is staat vast, maar dat 'prikkeldraadgeluid' waarover jij het hebt, hoor ik echt wel helemaaal niet. Zeggen dat dit minder gepolijst zou zijn dan de Sex Pistols is al helemaal zever, en in feite een belediging voor Bowie. Integendeel, zoals altijd zijn de songs op dit album zo gepolijst als marmer, naar het Bowie-handelsmerk. De productie is inderdaad rauwer dan op voorgaande albums (dan vooral het stemgeluid), maar ongepolijst? Echt waar, zeg me, op welke songs doel jij als je zegt 'ongepolijst'?


Beide albums bevatten schitterende instrumentale soundscapes, die kwalitatief aan elkaar gewaagd zijn. Op Heroes hangt de tweede helft inderdaad meer aan elkaar, waardoor het één groot epos lijkt te zijn, maar anderzijds behaalt geen enkel nummer het niveau van het fenomenale 'Warszawa'.

Aan de sound moet je wennen, maar na meermaals beluisteren laat het album je niet meer los. Het klinkt inderdaad experimenteel en van mij mag er gerust meer geëxperimenteerd worden met muziek, maar het eindresultaat vind ik wel erg sterk, sfeervol en melodieus.
Gepolijst? Vergeleken met Sex Pistols wel, maar toch nog met voldoende rauwe randjes.
Overigens vind ik "Heroes" voor het grootste gedeelte stilistisch in het verlengde liggen van "Low".

tegen zoveel vooringenomenheid ga ik niet ageren

ik wens je veel geluk met jouw mening

Oh my God... the sissy-parade is in town. Als je al geen discussie meer mag uitlokken, en ik had er net zo'n zin in. Oh well

Ik denk dan aan Joe The Lion, Blackout...

Maar ik denk niet dat het gaat om welke nummers wel of niet, het gaat om de betekenis van 'ongepolijst'.

Zoals ik al schreef, hebben deze tracks nogal een prikkeldraadgeluid dat het voor anderen mogelijk ontoegankelijker maakt dan Low, hetgeen voor mij zou verklaren waarom Heroes vaak - ten onrechte, wat mij betreft - als het mindere broertje van Low wordt gezien.

Dat ik niet meedoe aan jouw stijl van discussiëren, ach ja...

ik ben zelf ook niet vies van een stevige stelling poneren, maar ik wil het graag over de muziek blijven hebben.

... en waar precies in mijn post ging het niet om de muziek?



Ik had wel gedacht dat deze twee namen zouden opduiken, voornamelijk omwille van de nogal wilde gitaren bij momenten. Maar dat maakt het helemaal niet ongepolijst. Rauw en ongepolijst zijn namelijk allerminst synoniemen. Ik denk aan My Bloody Valentine dat met 'Loveless'' een snoeiharde en rauwe plaat heeft gemaakt, maar die is allerminst ongepolijst. Ze is tot in de naadjes afgewerkt, elk uitschieter van de gitaar is berekend, niets is overgelaten aan het toeval. En laat dat nu net zijn wat 'gepolijst' betekent: afgewerkt, tot het kleinste detail afgevlakt totdat het precies dat is wat je wil, geen oncontroleerbare brokstukken meer over laten.
En Bowie is daar net meester in. Een nummer als 'Blackout' kan misschien wat chaotisch of scherp (alhoewel, ik vind van niet) klinken, maar als je echt luistert, hoor je dat alles tot in de puntjes verfijnd is. Idem voor Joe the Lion.

zoals ik al schreef, gaat het dus inderdaad om wat je onder "ongepolijst" verstaat

daar komt nog bij: ik ga daarbij uit van wat ik hoor en jij blijkbaar op allerlei informatie die je over de plaat of over Bowie vernomen hebt

wat mij betreft doet dat niks af aan wat ik van de plaat vind

het antwoord op je eerste vraag had ik derhalve al om 19:52 gegeven

jouw deducties verbazen me keer op keer. Waaruit leid jij af dat ik enkel oordeel op basis van 'wat ik vernomen heb over Bowie'?

Ik roep je net op om te luisteren, en te horen dat alles tot in de naadjes uitgewerkt is, en dat dit album bijgevolg volledig 'gepolijst' is. En dan denk ik eigenlijk vóórál aan het nummer 'Blackout', dat het meest afgewerkte nummer van al is geworden!

Laat ik jou op mijn beurt dan oproepen om te lezen.
Anders moet ik in herhaling gaan vallen.
Veel succes ermee.

QUOTE/ het antwoord op je eerste vraag had ik derhalve al om 19:52 gegeven

niet dus.

"Dat is natuurlijk bullcrap": reactie op jouw stelling dat Low toegankelijker zou zijn

"Conventioneel my ass, niemand maakte nummers die tegelijkertijd experiment inhielden, maar ook binnen het raster van de 3-minuten-durende song pasten." : de volledige zin dus

"Zeggen dat dit minder gepolijst zou zijn dan de Sex Pistols is al helemaal zever, en in feite een belediging voor Bowie": opnieuw de context erbij.

Nogmaals: wanneer ging het niet over de muziek? Maar antwoord al maar niet, don't care anymore.

Het gaat steeds over de muziek, maar je overschreeuwt de boodschap doordat je hem zo agressief verkondigt. Waarom reageer je niet gewoon normaal? Het gaat hier om muziekalbums, er staan geen mensenlevens op het spel ofzo.

Ik snap ook niet helemaal waar dit om gaat.. Heroes is evident een vervolg van Low, misschien nog wat donkerder en minimalistischer. Het zijn beiden niet meteen plaatjes voor de massa (al lijkt het daar qua verkopen niet op). Ik had hier ook wat langer voor nodig dan voor Low.

Ja je hebt wel gelijk.. Maar ik vind het gewoon dwaas als je een discussie gaat mijden omdat er 3 woorden niet 'volgens het boekje zijn', het is allemaal niet zo serieus bedoeld hé. Maar goed, ik hou me in volgende keer.