Op 5 mei 2023 komt er weer een 50th Anniversary Edition van een album van de Grateful Dead uit en deze keer is dat History of the Grateful Dead, Volume One (Bear's Choice). Het is - in tegenstelling tot andere 50th Anniversary releases - geen extra uitgebreide versie, maar een remaster: This has been re-mastered by David Glasser using Plangent Processes from the original analog 2-track tapes recorded live by Bear and has never sounded better. Ik heb echter niet gewacht op de remaster, maar de normale versie (zonder bonustracks) eens wat draaibeurten gegeven en ik blijf dit toch nog altijd een wat vreemd album vinden. An sich is er met de kwaliteit van de nummers niets mis. Puttend uit concerten van 13 & 14 februari in 1970 heeft Stanley "Bear" Owsley (de sound engineer van de Dead en hoewel hij geen bandlid is, is zijn invloed op de geschiedenis van de band niet te onderschatten) een mooi eerbetoon aan Ron "Pigpen" McKernan bijeen gesprokkeld. Die overleed namelijk tijdens het productieproces van deze plaat, maar juist daardoor voelt dit niet aan als een volwaardig Grateful Dead album.
Hoe fijn ik de uitvoering van bijvoorbeeld Katie Mae en Hard to Handle ook vind, dan zijn de volledige concerten van 13 & 14 februari 1970 100x zo interessant. Toch is Bear's Choice een iconisch album in het oeuvre van de Dead, maar niet om een muzikale reden. Het is namelijk op de
achterkant van de plaat dat de Dancing Bears voor het eerst te zien zijn! Een symbool dat tot vandaag de dag nog gebruikt wordt voor alles wat met de band te maken heeft (tijdens Covid heb ik nog een variant gezien waarin ze tussen de beren een bordje van 5ft hadden geplaatst om aan te duiden dat je afstand van elkaar moest houden) waardoor dit toch een album is dat zijn plaats verdiend in het rijke oeuvre van de band. Grappig trouwens dat er iemand van overtuigd was dat dit wel eens een hele reeks ging kunnen worden. Er is echter nooit een volume 2 uitgekomen en eigenlijk had Warner dat wel kunnen verwachten. De Grateful Dead waren ondertussen al bezig om hun eigen record label uit de grond te stampen en deze release was eigenlijk voornamelijk bedoeld om hun contract bij Warner uit te doen. Ik zal de 50th Anniversary wel eens oppikken om te luisteren of het effectief "never sounded better" is, maar dat zal eerder online zijn.