Fleetwood Mac - Tusk (1979)

Alleen voor de titelsong zal je deze plaat al kopen, hangt qua sfeer toch erg aan tegen de solo plaat van Mick F The Visitor. Deze plaat is veel minder gepolijst dan de legendarische voorganger Rumours, beetje rommelig zelfs, hetgeen juist één van de charmes is. Beautiful child, Sara, Tusk en Thats all for everyone springen voor mij uit al dit moois naar voren, soms wat vrijblijvend deze plaat maar nooit oppervlakkig, een waardige en verstandige opvolger van Rumours, gelukkig geen deel 2 van Rumours, Tusk heeft een geheel eigen feel en sound.

Wat ik dus heb gedaan. Had eigenlijk meer van dit soort dingen verwacht op het album, maar de rest zijn allemaal leuke en aardige popsongs, leuk als achtergrondmuziek. Leuke uiterschieter is That's All for Everyone.

Weet je dat zeker? Afgezien van het feit dat The Visitor van 2 jaar later is, heeft, behalve Mick Fleetwood, niemand van Fleetwood mac iets te maken gehad met The Visitor.

Er staat alleen een cover op van Walk a thin line van Lindsey Buckingham. Afgezien van de aanwezigheid van een aantal 'blanke' rockers (Todd Sharp, George Hawkins e.a.) heeft Fleetwood de plaat met Afrikaanse musici (uit Ghana om precies te zijn) opgenomen, zodat er een erg leuke rock-wereldmuziek-LP is gemaakt. Vind ik.

Met Sara, Tusk of Think about me heeft The Visitor echter weinig van doen.

Onvergetelijke dubbelaar van 30 jaar geleden.
Vanavond weer eens beluisterd & herbeluisterd!!
Er zijn werkelijk geen zwakke broeders op dit album te vinden.
Een Mac plaat met een zeer eigen geluid, zeker bij de nummers van Lindsey Buckingham ( That"s All For Everyone, What Makes You Think You" re The One, I Know I"m Not Wrong )
Ook de dames laten zich op dit album niet onbetuigd met juweeltjes zoals Over & Over, Brown Eyes, Beautiful Child, Sara & Storms.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

ik zeg: het mooiste, vooruitstrevendste, spannendste album ooit door een sterveling opgenomen. punt.

Toen hij uikwam vond ik een soort "wereldwonder" en dat vind ik nu nog. Ik ben het voor 99% met je eens. De witte dubbelaar van de Beatles zou ik ernaast willen zetten. Dat zijn de 2 beste dubbellp's ooit. Dan hebben we een deal!!!

Ik vind persoonlijk dat er, zeker naar verhouding hoe lang de cd duurt, er véél te weinig solo's van Lindsey Buckingham op staan.

Hij speelt creatief, aardig en goed begeleidend gitaar maar dat is het dan ook.

Alleen op het einde van Sisters of the moon mag hij (van zichzelf?) even los. En dat is echt te mager.

Misschien wel waar dat ie te weinig solo's speelt, maar ik vind de composities niet echt vragen voor een solo. Ikzelf mis ze niet echt doordat ik zoveel van Lindsey's magie terughoor in de arrangementen. Een heerlijke dubbelaar met hemelse, puntige popmuziek.

Mee eens!

Dit album was de opvolger van het grote commerciële succes Rumours waarvan er 13 miljoen werden verkocht, alleen al in the USA. Fleetwood Mac koos niet gemakzuchtig voor meer vergelijkbaar succes, maar maakte een eigenzinnig 'art-album', zoals zijzelf zeggen. Het werd een vooral erg mooi album, waarvan er uiteindelijk toch nog 4 miljoen over de balk gingen. Dat betekende toch even 4x platina in the USA.

Opvallend detail op de Expanded en Remastered versie uit 2004: daar staat wel op het cd album (cd1) de lange ruim 6 minuten durende vinyl versie van Sara en niet de eerdere cd edit (zoals hierboven vermeld).

Loop ik de Van Leest binnen, waar ik normaal gesproken nooit kom, zie ik zomaar deze CD liggen voor 3 euro! Nieuw, en geen speciale actie ofzo.. Komt geweldig uit, want ik had alleen LP 2 (kant 3 en 4).

en nu op naar Ahoy, daar komen ze na de zomer............ ik ga niet hoor, zou wel willen, maar moet ze toch in de hoogtijdagen hebben gezien en bovendien al te veel concertkaarten moeten kopen de laatste tijd. Maar idd leuke aanbeiding die 3 euro, zeker wel de enkele versie ? als dubbele is heb je helemaal een klapper gemaakt ..

De enkele ja, maar ik klaag niet voor dat geld.

Ik zet de dubbelaars "Songs in the Key of Life" van Stevie Wonder en "Chicago Transit Authority" ook graag nog naast "Tusk" en die witte van de Beatles. Als je het met mij eens bent Ad hebben we wat mij betreft inderdaad een deal .

De "wiitte" van de Beatles was in de context van de tijd de grootste klapper. Maar leeftijd en "muziekbeleving" zijn ondoorsmakelijk anders. In die zin hebben we een "deal". Het zijn alle 4 schitterende platen waar ik fijne herinneringen aan over hou. Maar Beatles en "Mac" zijn mijn topbands. Dus wat mij betreft, hebben we een "deal", voor wat het waard is

Oei, hier ben ik het wel helemáál mee eens, angstaanjagend zelfs. Ik zet er voor de volledigheid (4 cd's is geen top 5) Weld van Neil Young nog bij.

Oja, ik vergat "nog" een dubbelaar. Long Road Out Of Eden. Mag die ook meedoen? Met Weld van Young kan ik ook wel vrede hebben

Er zijn vele andere prachtige dubbelalbums ("Manassas" van de gelijknamige band, "The River" van Springsteen, "Exile On Main St." van de Stones etc.), maar "Tusk" is ook één van mijn favoriete dubbelaars. Met name de 2e LP, met onder meer de prachtige songs 'Angel', 'Brown Eyes', 'Never Forget', 'Tusk', 'Walk A Thin Line', 'Beautiful Child' en vooral 'Never Make Me Cry'. Wat mij betreft dan ook het beste van de 'latere' FM. Buckingham, Nicks en C. McVie op hun allerbest.

Ja, hebt gelijk. Als je langer na gaat denken zijn er idd wel heel veel. Maar Tusk en White Album zijn toch wel de beste 2 m.i. En wat Tusk, betreft is plaat 2 ook mijn favoriet.

Ik dacht eigenlijk aan Out of the Blue van E.L.O. , ook een pracht dubbelalbum, en Tusk tuurlijk ook, Beatles is ook goed maar kan ik toch niet meer helemaal draaien.... en dan natuurlijk nog -tig dubbel live albums van vroeger

All Things Must Pass krijgt de eer van mij, maar dan heb ik het enkel over studio albums.

ATMP is geen dubbel maar een driedubbel LP, de orginele drie LP's zaten in een dunne doos met een poster.

Ja oke, maar die jam-kant telt niet echt mee.

Ik heb zelf niet echt heel veel met The Beatles, en hoewel ik Helter Skelter misschien wel het meest belangwekkende nummer uit de popgeschiedenis vind: "punk avant la lettre", kan ik elke plaat waarop Obladi-oblada staat niet meer serieus aanmerken als 100% meesterwerk. Maar goed, ieder zijn allergie.

Tusk is natuurlijk eigenlijk de punkattitude ten voeten uit: de keizers van de mainstream braken eigenhandig het zelf gecreeerde commerciele gebouw af. Tusk was een grootse uitspraak: het grootste commerciele succes uit de pophistorie, Rumours, bleek het Paard van Troje: er kwam een leger dwarse poprocksongs uit die het einde van de mainstream van de 70's inluidde. Het was tijd voor een nieuw tijdperk.

Overigens kun je met terugwerkende kracht zeggen dat Tusk zijn tijd ver vooruit was: de singersongwriterhausse uit de jatren 90, en de huidige new folk movement zijn zwaar schatplichtig aan dit album en Lindsey's benaderingswijze. Dat Greg Dulli (afghan whigs, twilightsingers, guttertwins) Colin Meloy (decemberists), Joanna Newsom, Death Cab For Cutie, Billy Corgan, Tonic, Ryan Adams, The Gourds, Radiohead, Elliott Brood en nog veel meer hedendaagse alternatieve artiesten zelfverklaarde Tusk-fans zijn moge in deze genoeg zeggen.

Ik kan het niet laten: Ob-la-di is dan ook het domste nummer ooit gemaakt.... Als mensen het leuk vinden vind ik dat prima. Maar er zijn zelfs mensen die het een geniaal nummer noemen....

Maar nu even over Tusk:

Ik heb 'm de afgelopen dagen nog een paar keer beluisterd. Met 20 nummers zou je verwachten dat er wel een aantal vullers tussenzitten, maar dat is hier niet het geval. That's All for Everyone is een verschrikking, ik heb zelden zo'n slecht nummer gehoord. Maar dat is de enige van de 20. Erg knap om zo'n constante dubbelaar te maken, in dat opzicht is Tusk geslaagder dan the White Album.

Oeioei oei.


That's All For Everyone is wellicht het meest briljante ding dat Lindsey ooit opnam. Een suicide-note dat al in hoger sferen is opgenomen. De gelaagdheid daarvan is van Brian Wilson nivo, maar dan meer in een lofi-singersongwriterstijl. Heel bijzonder op mijn planeet.

Maar goed, ik mag hopen dat obladi oblada die -welke is het slechtse nummer-wedstrijd wint in jouw wereld.

Waarom de dubbele witte van the Beatles daarbij gesleurd wordt is mij een raadsel, blijkbaar moet iedere dubbelaar (en "Tusk" is nu één CD) met die dubbele witte van the Beatles worden vergeleken.
Het enige vergelijkingspunt is dat "Tusk" eveneens divers is met een conglomeraat van stijlen, maar de dubbele witte van the Beatles is nog diverser en gewaagder.

@Stijn_Slayer
"Ob-la-di, Ob-la-da" van the Beatles is een vrolijk en absurdistisch nummer (moet kunnen) dat goed (ik zeg niet geniaal) in elkaar is gestoken, ik ken honderden, zo niet duizenden dommere nummers. Of zijn nummers als "Eins, Zwei, Polizei", "James Brown is Dead", "Lief Klein Konijntje", de Vogeltjesdans of de nummers van bv. Eddy Wally of Frans Bauer dan intelligenter?

Inderdaad, niets mis met 'That's All For Everyone'.

@ shackinup: Ob-la-di wint die wedstrijd ja.

@ LucM: die nummers zijn niet intelligenter, maar daar kan ik tenminste nog om lachen. Behalve Frans Bauer dan, maar in hoeverre mag hij nog muzikant genoemd worden?

En om weer ontopic te reageren: het is die zanglijn in That's All For Everyone die het (voor mij) verpest. Ik vind het vreselijk klinken, kan er ook niks aan doen. Verder is Tusk een heel mooi album.

Meer muzikant dan Rihanna bv.
"That's All For Everyone" vind ik wel goed en sfeervol klinken.

Een vergelijking Ob-la-di-ob-la-da is een beetje een belediging voor LB. De sfeer er van past geheel in het beeld van voorganger Storms. Daarna slaat hij zelf terug met Not that funny.