Fleetwood Mac - Tusk (1979)

Dat Tusk had ook zo van Talking Heads kunnen zijn

Ik heb die link nog nooit eerder gelegd, maar nu je het zegt: ja, wellicht. In elk geval een vergelijkbare experimenteerdrang. Ik vermoed alleen niet dat TH een marching band ingezet zou hebben. Blijft in elk gecval een heerlijk afwijkend nummer. Ik keek er destijds echt van op toen dit nummer als eerste single vooruit liep op het album. Het maakte meteen duidelijk: het nieuwe album wordt geen Rumours II.

Beautiful child is een absoluut pareltje op deze verder prachtige plaat van Fleetwood Mac.

En welkom op de site!

Zelfs voor een muzikale alleseter is Tusk best een zware bevalling. En opmerkelijk en gewaagd dat FM na de zeer succesvolle Rumours met een experimentele dubbelalbum op de proppen komt. Of zoals bassist John McVie zich liet ontvallen 3 solo albums van Buckingham, Nicks en Perfect in 1 package. Lindsey Buckingham doet zijn best zijn stempel te drukken, helaas voor hem stelen de dames de show. Ik heb dit album pas onlangs leren kennen en ben er nog niet helemaal uit of het geniaal of overdone is. Een beetje zoals bij The White Album (die is geniaal!). Drie en een halve ster voorlopig.

Je zou zeggen dat de spanning tijdens deze opnames heftiger moeten zijn geweest dan tijdens de voorganger. De verhalen van Rumours hoor je niet over dit album. Of het heeft mij nooit weten te bereiken.

Misschien was het juist wel een veilige keuze om voor een experimentele plaat te gaan in plaats van een rechttoe rechtaan popplaat. Zo kon de band zich altijd nog daar achter verschuilen voor het geval de commerciële cijfers tegenvielen. Zo hebben ze dus een soort van "White Album" gemaakt. Zij het wel iets braver.

Voorheen vond ik dit een flinke kluif. Nu merk ik toch dat ik er wel gemakkelijk doorheen fiets. Ik moet zeggen dat geen van Buckingham's nummers mij positief verrassen. De inbreng van de dames daarentegen zijn allemaal best goed. De échte knallers blijven uit op Sara na. Dat maakt ook dat ik niet echt hoger kan dan een 3,5. Heeft een beetje met lengte/uitschieters verhouding te maken. Verder echt een prima plaat.

Tusk is met een andere insteek gemaakt. Met name Buckingham ging er prat op dat het geen Rumours part II moest worden.
Hij was inmiddels erg onder de indruk geraakt van de opkomende punk en new wave.
De energie, puurheid en het primitieve hoor je in zijn composities terug en eigenlijk niet bij Christine en Stevie's bedenksels die veel vertrouwder klinken.
'Buck' schijnt zich overigens soms als een soort maniak gedragen te hebben tijdens de sessies, dus het zal wederom geen makkelijke klus geweest zijn.
Maar ik vind het een sterk album en voor een dubbelaar opvallend weinig inkakkers/ fillers.
Ook een dappere plaat die commercieel lang niet de status heeft van Rumours.
Uiteindelijk heeft Tusk wel de waardering gekregen wat het verdiend.