Jerry Harrison - Casual Gods (1988)

Lekker tegendraadse plaat, die eigenlijk niet of nauwelijks onderdoet voor het betere werk van Talking Heads. Prachtig artwork trouwens.

Zeer indrukwekkende foto's als artwork, gezien het echte foto's zijn van goudarbeiders in Brazilië. Die foto's waren het jaar voor de release van de plaat genomen, dus ook nog eens recent destijds. Een afschuwelijk beeld van uitbuiting van arme arbeiders. (info afkomstig van de albumhoes)

Een wat duister, maar daarmee niet minder fraai album. Met Harrison is het toetsenwerk dik in orde maar ritmisch zit het ook goed in elkaar. Een vergelijking met de Talking Heads ligt altijd voor de hand maar toch is het weer anders. A Perfect Lie is wel mijn favoriet. Man with a gun is ook gebruikt in de film ‘Two Moon Junction” en de foto’s op de hoes zijn van Sebastião Salgado (Workers).

Ik ben goed bekend met het werk van de Talking Heads en het solo werk van David Byrne maar ben pas recent aan het solo werk van Jerry Harrison begonnen. Ik heb de hoes van The Red & The Black zo vaak in mijn handen gehad dat ik nu zoiets had van: meenemen. Totaal niet de link met de Talking Heads gelegd. Dat album beviel zo goed dat ik de rest ook heb gekocht. Nu dus ook dit album en tsja ik kan niet anders dan bekennen dan dat ik een sukkel ben geweest dat ik dit niet eerder heb gedaan.

Jerry Harrison scoort ook solo zeer hoog bij mij en ook al heb ik David Byrne zeer hoog zitten, Jerry komt hier behoorlijk dicht bij in de buurt. Ook dit album klinkt weer prima en zit in dezelfde hoek als Byrne, zeker ritmisch gezien. Jerry is denk ik constanter en Byrne meer een muzikale kameleon. Ik gooi deze meteen op 4 sterren maar dit kan zomaar hoger worden later. Prima plaat!